نویسنده این کتاب رولف دوبلی، پایه‌گذاری این کتاب را از دعوت وی به جلسه‌ای در مونیخ آلمان با عنوان «تبادل غیر رسمی افکار» بیان می‌کند. در این جلسه که افراد صاحب فکر و فیلسوفان مطرح آن زمان دعوت بودند او با نسیم نیکولاس طالب که از تاجران و فیلسوفان آن زمان بود هم کلام می‌شود و در مورد خطاهای اساسی مدیران اجرایی و رهبران تجاری در تصمیم‌گیری به موضوعات شگفت‌انگیزی بر می‌خورند. رولف دوبلی پس از آن جلسه مطالعات خود را در باب خطاهای شناختی ادامه می‌دهد. پس از تکمیل مطالعات خود شروع به تکیمل فهرستی از این خطاهای متداول شناختی می‌کند و در نهایت این کتاب حاصل می‌شود که آرزوی اصلی نویسنده به شرح زیر است:

‌«اگر ما بتوانیم بزرگترین خطاهای فکری را بشناسیم و از آنها در زندگی شخصی، شغلی یا در دولتمان پرهیز کنیم، ممکن است شاهد جهشی در موفقیت خود باشیم. نیازی به حیله‌های جدید، طرح‌های نوین، ابزارهای غیر ضروری و کارهای طاقت‌فرسا نیست؛ تمام آنچه بدان نیاز داریم پرهیز از بی‌خردی است»

همینطور که نویسنده بیان کرده است برای خواندن این کتاب لازم است به سه نکته توجه کنید:

• فهرست خطاهای این کتاب کامل نیست و قطعا در آینده موارد جدیدتری کشف خواهد شد.

• اغلب این خطاها به هم مرتبط‌اند و این جای تعجب ندارد چون تمام قسمت‌های مغز باهم مرتبط هستند.

• شخص نویسنده بیشتر از هر چیز خود را رمان‌نویس و سرمایه‌گذار می‌داند تا دانشمند جامعه شناس و در نوشتن این کتاب بیشتر از همه نقش مترجمی را به خود می‌دهد که کارش تبیین و جمع بندی چیزی است که خوانده و آموخته، آن هم با بیانی که برای دیگران قابل درک باشد.

اگر بخواهیم خیلی کوتاه، رولف دوبلی نویسنده این کتاب را بشناسیم. او در سال ۱۹۶۶ در  کشور سوییس چشم به جهان گشود. با نگاهی به کارنامه تحصیلی وی متوجه می‌شویم، وی فارغ التحصیل ام‌بی‌ای و دکتری فلسفه از دانشگاه سنت گالن سوییس می‌باشد. دوبلی همچنین موسس ‌getAbstract، بزرگترین فراهم آورنده خلاصه کتاب است. عمده شهرت وی کتاب هنر شفاف اندیشیدن است که خیلی سریع در صدر جدول کتاب‌های پرفروش آلمان قرار گرفت.

با مراجعه به فهرست این کتاب متوجه می شویم که از ۹۹ بخش بسیار کوچک تشکیل شده است که در هر بخش در ابتدا نویسنده تلاش نموده است با ذکر چند مثال خطای شناختی بوجود آمده را مشخص و تبیین کند و در آخر هر بخش توصیه خود را برای جلوگیری از این خطا بیان کند. در زیر چند توصیه این کتاب را برای نمونه آورده‌ایم:

• خطای بقا یعنی افراد دائماً احتمال موفقیت خود را زیاد از حد تخمین بزنند. با سرزدن به قبرستان پروژه‌ها، سرمایه‌گذاری‌ها و شغل‌هایی که در زمانی بسیار امیدوارکننده به نظر می‌رسید، در برابر این خطا موضع بگیر. قدم زدن در این قبرستان، ناخوشایند ولی برای شفاف شدن ذهنت لازم است.

• هر وقت یک شرکت ادعا کرد محصولاتش به خاطر «شهرت بیشتر» بهترند، بدبین باش. چرا یک محصول صرفاً باید به خاطر این‌که بیشتر به فروش می‌رسد بهتر باشد؟ جمله‌ حکیمانه سامرست موام را به خاطر بسپار: «اگر پنجاه میلیون نفر چیز احمقانه‌ای بگویند، آن چیز کماکان احمقانه است.»

• اگر کسی در فروشگاه سراغت آمد تا از تو بخواهد یک نوشیدنی، یک تکه پنیر یا یک مشت زیتون را تست کنی، پیشنهادش را رد کن. این توصیه من است مگر اینکه دلت بخواهد یخچالت را پر کنی از چیزهایی که هیچ علاقه‌ای به آن‌ها نداری.

• خطای تائید، ریشه در همه‌ تصورهای غلط ما دارد. تمایل به تفسیر اطلاعات جدید به گونه‌ای است که با تئوری‌های موجود، باورها و اعتقادات ما هماهنگ باشد. به بیان دیگر، هر داده‌ جدیدی را که با نظرهای کنونی‌مان تناقض داشته باشند فیلتر می‌کنیم. یک عادت خطرناک. آلدوس هاکسلی می‌گوید: حقایق با نادیده‌ گرفته شدن از هستی ساقط نمی‌شوند.

• با گذراندن وقت خود با کسانی که متفاوت با تو فکر می‌کنند، کسانی که تجربه و مهارتشان با تو متفاوت است از خودت در برابر اثر خطای در دسترس بودن محافظت کن. ما اطلاعات غلط را به نبود اطلاعات ترجیح می‌دهیم. به خاطر همین خطای در دسترس بودن است که خیلی از بانک‌ها ضررهای میلیاردی داده‌اند. ما برای غلبه بر خطای در دسترس بودن به ورودی‌هایی از جانب بقیه نیاز داریم.

• همیشه مراقب دانش شوفر باش. هیچ وقت سخنگوی شرکت، رئیس سیرک، گوینده‌ی خبر تلویزیون، سخنران لفاظ، فروشنده‌ی خوش‌زبان یا یک آدم کلیشه پرداز را با کسانی که واقعاً چیزی بلدند اشتباه نگیر.

• کارشناسان واقعی به مرزهای آنچه می‌دانند و آنچه نمی‌دانند واقف‌اند. اگر احساس کنند خارج از دایره‌ی توانایی‌هایشان قرار دارند به سادگی سکوت می‌کنند یا می‌گویند «نمی‌دانم». این جمله را هم بدون عذرخواهی و حتی با افتخار بیان می‌کنند.

• تصور نکن که مثل یک امپراتور رومی همه چیز را در زندگی در مشت خود داری. خودت را زیاد از حد خونسرد جلوه نده. به همین خاطر، بر چیزهای مهمی که واقعاً روی‌شان اثر داری تمرکز کن. درباره سایر موارد: هر چه می‌خواهد بشود، می‌شود.

در انتها می‌توان بیان کرد که این کتاب کلید یافتن شادمانی و مسیرهای منتهی به خوشبختی و موفقیت نیست، بلکه محتوای آن سبب نگرشی متفاوت به نحوه عملکرد ما می‌شود که این مهم از طریق شناسایی انباشت‌های زائد، پیش‌فرض‌های ساختگی، اشتباهات متداول و موقعیت‌های کاذب حاصل می‌شود.

معرفی مختصر از شرکتتان؟

مؤسسه صندوق پژوهش و فناوری پرشین داروی البرز با هدف سرمایه‌گذاری بر روی طرح‌های پژوهشی و فناوری نوآورانه در حوزه سلامت در سال 1390 در تهران تاسیس گردید. این مؤسسه با حمایت بخش دولتی و خصوصی به‌عنوان سهامداران عمده خود، به کارآفرینان و مجموعه‌ استارت‌آپ های حوزه سلامت این امکان را می‌دهد تا با توسعه محصولات فناورانه و دانش‌بنیان، از ایده‌های اولیه خاص، شرکت‌های خاص و موفق را بنا کنند. مؤسسه پرشین داروی البرز می‌کوشد تا سطح سلامت عمومی جامعه را از طریق توسعه محصولات فناورانه، با استفاده از ظرفیت‌های علمی و تخصصی موجود در شرکت‌های فناور، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی، تقویت نماید. این مؤسسه با ارائه طیف گسترده‌ای از مدل‌های سرمایه‌گذاری و همکاری مشترک، زمینه تجاری‌سازی محصولات دانش‌بنیان را فراهم کرده و همواره تلاش می‌کند تا مجموعه خدمات متنوع خود را در راستای تحقق صحیح و اصولی فرآیند ایده تا بازار برای محصولات دانش‌بنیان حوزه سلامت، جهت‌دهی نماید.

حداکثر سقف سرمایه گذاری شرکتتان چقدر است؟

• سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر تا سقف 1 میلیارد تومان از محل منابع مؤسسه و مابقی از طریق سایر سرمایه‌گذاران همکار تا سقف 20 میلیارد تومان

• ارائه تسهیلات تا سقف 3 میلیارد تومان

آیا تمرکز شرکت شما برای سرمایه گذاری روی حوزه های خاصی است؟ اگر بله، چه حوزه‌هایی؟

مؤسسه صندوق پژوهش و فناوری پرشین داروی البرز در حوزه‌های سلامت (دارو، تجهیزات پزشکی، IT حوزه سلامت) و صنایع غذایی مبادرت به سرمایه‌گذاری می‌نماید.

از نظر شما به عنوان سرمایه گذار، مهمترین جنبه هایی که استارتاپ ها باید به آنها توجه داشته باشند چیست؟

• دارا بودن تیم منسجم و خلاق و دارای ترکیب مناسب و توانمند در برقراری ارتباطات

• توجه به بازار و نیاز و تجربه مشتری به‌جای تمرکز بر توانایی‌های تیم و تمرکز صرف بر خصوصیات فنی

• عدم افشا ایده بدون مراقبت‌های لازم (عقد قرارداد محرمانگی با سرمایه‌گذاران)

• در اختیار داشتن یک خلاصه اجرایی جامع از کسب و کار مورد نظر جهت ارائه به سرمایه‌گذاران

• تعیین دقیق هدف استارت آپ، محصول مناسب، بازار هدف و زمان‌بندی صحیح و منطقی

• دارا بودن شاخص‌های موفقیت برای کسب کار (KPI)

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

عدم توانمندی استارت‌آپ‌ها در نفوذ به بازار و عدم توانمندی آن‌ها در توسعه و حفظ تیم

معرفی مختصر از خودتان؟
 

سامان احسنی زاده هستم. رشته مهندسی صنایع و مدیریت تکنولوژی خواندم. مدتی در زمینه سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر و سپس منابع انسانی کار کردم. بعد از دو تجربه در راه‌اندازی کسب‌وکار، الان برای بار سوم در زمینه آموزش مهارت‌های زندگی و توسعه فردی و همچنین ارائه خدمات کوچینگ فعالیت می‌کنم. بنیانگذار استارتاپ ریسلف هستم و مسئولیتم برنامه‌ریزی، فروش کوچینگ و تولید محتواست. 

حوزه فعالیتتان؟
 

حوزه فعالیت استارتاپ ریسلف، ارائه آموزش‌ مهارت‌های توسعه فردی و مهارت‌های زندگی در قالب ویدئو و نوشته است. همچنین به متقاضیان کوچینگ، کوچ معرفی می‌کنیم.

از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟ 

سال 96 در زمینه فروش اینترنتی عسل طبیعی فعالیتم را شروع کردم. به دلیل اینکه نتوانستم تیم کاری برای کسب‌وکار تشکیل دهم، این کار متوقف شد. پاییز همان سال وارد مسأله تیم سازی استارتاپی شدم و برنامه‌هایی نیز برگزار کردم ولی باز هم نتوانستم تیمی برای این کار تشکیل دهم. اواخر سال 96 و بهار 97 در زمینه منابع انسانی فعالیت کردم و می‌خواستم کسب‌وکاری در زمینه منابع انسانی ایجاد کنم. ورود من به حوزه منابع انسانی باعث شد با کوچینگ آشنا شوم و از تابستان 97 در دوره آموزشی کوچینگ ثبت نام کردم. پاییز 97 نیز حول کوچینگ، استارتاپ ریسلف را شروع کردم که تا کنون ادامه دارد.

چه استارتاپ های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟

تا الان بیشتر تمرکزم بر کوچینگ افراد بوده تا منتورینگ و در ادامه هم ترجیح می‌دهم که چه افراد استارتاپی و چه غیر استارتاپی را کوچ کنم.

کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟

فضای کاری برای تیم‌های نوپا یا تیم‌هایی که تعداد کارکنان کمی دارند. به دلیل هزینه‌ی بالای اجاره فضای کاری در شهر تهران، وجود فضاهای کاری اشتراکی بخش مهمی از مشکلات استارتاپ ها را برطرف می‌کند.

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

مشکل استارتاپ فقط پول نیست و ارتباطات و آورده‌های غیر مالی سرمایه‌گذار اهمیت زیادی دارد. سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر مالک و کارفرما نیست بلکه یک شریک کلیدی در کار است. از این جهت خیلی مهم است که چه سرمایه‌گذاری با چه مزایا و امکاناتی می‌خواهد به استارتاپ‌ها کمک کند.

مسابقه مردمی سامانه تامین مالی و سرمایه‌گذاری کارن‌کراد همزمان با برگزاری رویداد کافه سرمایه در خرداد ماه 98 برگزار می‌شود. استارتاپ‌ها با اعلام حضور در مسابقه و ارسال اطلاعات خود می‌توانند در این مسابقه شرکت نمایند. در این رقابت به شرکت کننده منتخب مردمی جایزه نقدی اهدا خواهد شد.

شرایط مسابقه:

1- شرکت کنندگان جهت معرفی استارتاپ خود می‌بایست متن معرفی استارتاپ، عکس تیمی، ویدیو یا عکس کسب و کار خود، آدرس وب سایت، لوگو و نام اعضای تیم خود را به آدرس ایمیل اعلام شده ارسال نمایند.

* حداکثر تعداد کاراکترهای متن معرفی استارتاپ 120 کلمه باشد.

* فرمت فایل لوگوی ارسالی JPG باشد.

* ویدیو ارسال شده نباید بیشتر از 1 دقیقه باشد.

2- فالو کردن صفحه اینستاگرام سامانه تامین مالی و سرمایه‌گذاری کارن‌کراد به آدرس KarenCrowd توسط رای دهندگان الزامی است.

* در غیر اینصورت در رای گیری شرکت داده نخواهند شد.

3- رای گیری با توجه به تعداد لایک انجام خواهد شد.

4- مسئولیت و مالکیت حقوقی اطلاعات ارسال شده برعهده شرکت کنندگان است.

تاریخ ارسال اطلاعات و برگزاری مسابقه:

آخرین مهلت اعلام حضور و ارسال اطلاعات: 7 خرداد 98

شروع مسابقه: 12 خرداد 98

اعلام نتایج: 22 خرداد 98

اعلام حضور و ارسال اطلاعات: info@karencrowd.com

* لازم به ذکر است که زمان اعلام حضور و ارسال اطلاعات تمدید نخواهد شد.

گاهی اوقات در قراردادهای سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها از الفاظ مختلفی استفاده می‌شود. به عنوان مثال برای سرمایه‌گذاری در شرکت سهامی خاص، مدل قراردادی خرید سهام بکار می‌رود؛ این در حالی است که خرید سهام و صدور سهام جدید درنتیجه سرمایه‌گذاری؛ دو فرآیند متفاوت هستند که در ادامه توضیح داده می‌شود:

الف- خرید سهام: یکی از شیوه‌های رایج برای خروج سهامداران و یا کاهش نصاب سهام آنها در شرکت‌ها، نقل و انتقال سهام آنان از طریق قراردادهای خرید و فروش یا صلح سهام است. در این روش، سهامدار متقاضی خروج از شرکت یا کاهش سهام خود‌ در آن، تمام یا بخشی از سهام خود را به سایر اشخاص و یا حتی دیگر سهامداران حاضر در شرکت می‌فروشد یا منتقل می‌کند. در این حالت مبلغ مابه‌ازای سهام خریداری‌شده، به فروشنده سهام پرداخت می‌شود.

ب- صدور سهام: یکی از روش‌های سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها، ورود به شرکت در قالب افزایش سرمایه است. در این روش، شرکت سرمایه‌پذیر در مقابل سرمایه‌هایی که سرمایه‌گذار یا سرمایه‌گذاران به شرکت تزریق می‌نمایند، به آنها بدهکار می‌شود. در این حالت، مجمع عمومی فوق‌العاده با تصویب افزایش سرمایه از طریق صدور سهام جدید، با سرمایه‌گذارِ طلبکار، تصفیه حساب می‌کند. در این روش تعداد سهام سهامداران سابق شرکت کاهش نمی‌یابد؛ بلکه نصاب سهام آنها تغییر می‌کند. بدین‌ترتیب اگر تعداد سهام یک سهامدار در یک شرکت سهامی خاص 10 سهم از 100 سهم باشد و با افزایش سرمایه، شرکت 100 سهم جدید دیگر صادر کند، مجموع سهام شرکت به 200 سهم افزایش می‌یابد. در این حالت، سهامدار یادشده 10 سهم در 200 سهم دارد و نصاب سهام وی از 10 درصد به 5 درصد کاهش می‌یابد. آنچه لازم است بدان توجه شود آن است که در روند افزایش سرمایه از طریق صدور سهام جدید، تعداد سهام سهامداران سابق در شرکت کاهش نمی‌یابد؛ بلکه تنها نصاب سهام آنان تعدیل می‌شود.

با این همه مدل‌های قراردادی وجود دارند که با سازوکارهای حقوقی جداگانه هر دو عمل خرید سهام و صدور سهام جدید را با هم و در یک قرارداد واحد بکار می‌گیرند. در این حالت، گویی سرمایه‌گذار، سهام جدید صادر شده در فرآیند افزایش سرمایه را از شرکت خریداری می‌کند و مبلغ مابه ازای آن را به حساب شرکت واریز می‌نماید و اینگونه وارد مجموعه سهامداران می‌شود. گاهی اوقات نیز هر دوی این روش ها بر اساس توافق طرفین با یکدیگر ادغام می شوند.

آیا از این که به طور مادرزادی رهبر نیستید نگران هستید؟ از این که کاریزما، استعداد مناسب یا برخی مولفه‌های مخفی دیگر را ندارید نگران هستید؟ لازم نیست نگران باشید چرا که یک مدیر اجرایی تاثیرگذار، به مفهومی که به طور رایج استفاده می‌شود، لازم نیست حتما یک «رهبر» هم باشد. مدیران اجرایی، شخصیت‌ها، نگرش‌ها، ارزش‌ها و نقاط قوت بسیار متفاوتی دارند. در میان آن‌ها، از برونگرا تا تقریبا منزوی، از بردبار تا سخت گیر، از سخاوتمند تا صرفه‌جو و از چشم‌اندازمحور تا آمارمحور وجود دارد.

پس مدیران اجرایی موثر چه وجه اشتراکی دارند؟ برای آن که به یک مدیر اجرایی موثر در سازمان خود تبدیل شوید، تنها لازم است با پیروی از هشت روش ساده، کارهای درست را به شیوه درست انجام دهید:

1- بپرسید چه کاری باید انجام شود. جک ولش  هنگامی که به سمت مدیر عاملی شرکت جنرال الکتریک  منصوب شد و این سوال را از خود پرسید، به این نتیجه رسید که خلاص شدن از چند شرکت وابسته به جنرال الکتریک که نمی‌توانستند در صنعت خود شماره یک یا شماره دو باشند، ضرورت دارد و گسترش فعالیت‌های شرکت به آن طرف آب‌ها اولویت شرکت نیست. به محض آن که متوجه شدید چه کاری باید انجام شود، کارهایی را شناسایی کنید که در انجامشان بهتر عمل می‌کنید و یک به یک روی آن‌ها متمرکز شوید. پس از تکمیل یک کار، اولویت‌ها را طبق واقعیت‌های جدید بازنگری کنید.

2- بپرسید چه کاری به صلاح سازمان است. خودتان را با فکر کردن درباره صلاح مالکان، سرمایه گذاران، کارمندان یا مشتریان عذاب ندهید. تصمیم‌هایی که به صلاح سازمان باشند، در پایان به صلاح سهام‌داران خواهد بود.

3- دانش خود را به عمل تبدیل کرده و «برنامه اقدام» تدوین کنید. برنامه‌هایی طراحی کنید که نتایج مطلوب و محدودیت‌ها را مشخص کنند (آیا این اقدام قانونی است و با ماموریت، ارزش‌ها ئ خط مشی‌های شرکت سازگار است؟). در این برنامه، زمان‌هایی برای بررسی اهداف و الزاماتی برای چگونگی صرف وقتتان بگنجانید و برنامه‌ها را بازبینی کنید تا فرصت‌های جدید را در آن‌ها لحاظ کنید.

4- مسئولیت تصمیم‌ها را برعهده بگیرید. مطمئن شوید که مسئول اجرای هر تصمیم مشخص باشد، چه موقع باید به اجرا گذاشته شود، چه کسانی تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند و چه کسانی باید از آن آگاه شوند. تصمیم‌ها، به خصوص استخدام‌ها و ترفیع‌ها را به طور مرتب بازنگری کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا تصمیم‌های ضعیف را پیش از وارد آمدن خسارت اصلاح کنید.

5- مسئولیت ایجاد ارتباطات را برعهده بگیرید. نظر مافوق‌ها، زیردست‌ها و همتایان خود را درباره برنامه اقدامتان جویا شوید. هر یک از آن‌ها را مطلع کنید که برای انجام کار به چه اطلاعاتی نیا دارید. به نیازهای اطلاعاتی همتایان و مافوق‌های خود به میزان مساوی توجه داشته باشید.

6- بیش از مشکلات روی فرصت‌ها تمرکز کنید. با بهره‌برداری از فرصت‌‌هاست که به نتیجه می‌رسید، نه با حل مشکلات. تغییرات درون و بیرون سازمان را شناسایی کنید (فناوری‌های جدید، نوآوری در محصولات، ساختارهای جدید بازار) و از خود بپرسید «چگونه می‌توانیم از این تغییرات به نفع سازمان بهره‌برداری کنیم؟» سپس بهترین افراد را برای کار روی بهترین فرصت‌ها انتخاب کنید.

7- از پاسخگویی در سراسر شرکت اطمینان حاصل کنید، جلسات پرباری برگزار کنید. هدف از هر جلسه (ابلاغ خبر، ارائه گزارش و غیره) را به صراحت بیان کنید. به محض رسیدن به هدف مورد نظر، جلسه را به پایان برسانید. با استفاده از ارتباطات کوتاه، خلاصه سازی تصمیم‌ها، ابلاغ وظایف کاری جدید و تعیین ضرب‌الاجل برای اتمام کارها، اهداف جلسه را پیگیری کنید. تسلط افسانه‌ای مدیر جنرال موتورز، آلفرد اسلون، بر پیگیری موضوع جلسات به تثبیت سلطه صنایع جنرال موتورز در اواسط قرن بیستم کمک کرد.

8- بیاندیشید و به جای «من»، «ما» بگویید. اختیاراتتان از اعتماد سازمان به شما نشات می‌گیرند. برای کسب بهترین نتایج، همواره نیازها و فرصت‌های موجود برای سازمان را بر نیازها و فرصت‌های موجود برای خود مقدم بدانید.

دو روش نخست دانش مورد نیاز مدیران اجرایی را در اختیارشان قرار می‌دهد. چهار روش بعدی، به آن‌ها کمک می‌کند تا این دانش را به اقدام موثر تبدیل کنند. دو روش آخر، تضمین می‌کند که همه‌ سازمان، احساس مسئولیت و پاسخگویی داشته باشند.

در این مطلب هشت روش کاری مدیران اجرایی موثر را بررسی کردیم، اما می‌خواهیم به عنوان حسن ختام، یک روش نهایی دیگر نیز اضافه کنیم. این روش آن‌ قدر مهم است که در حد اعتبار یک قانون باید به آن بها نهاد: ابتدا گوش کنید، سپس صحبت کنید. به یاد داشته باشید که اثربخشی یعنی انضباط و مانند هر انضباط دیگری، می‌توان و باید آن را یاد گرفت.

برگرفته از کتاب: "رهبری"، انتشارات آموخته، اصفهان،1396

هم‌زمان با دوازدهمین دوره از نمایشگاه بین المللی بورس، بانک و بیمه، کارن‌کراد امسال نیز مانند سال گذشته همکاری خوبی را با شرکت فرابورس ایران شکل داد. این همکاری که ریشه در سابقه طولانی همکاری کارن‌کراد با فرابورس داشته، با برنامه مدون و مشترک این دو مجموعه آغاز گردید. در این برنامه استارتاپ‌های منتخب و فعال حوزه فین‌تک فین استارز پلاس به سرمایه‌گذاران تخصصی و شرکت‌های بزرگ سرمایه‌گذاری معرفی شدند و جلسات خصوصی استارتاپ‌ها و سرمایه‌گذاران کارن‌کراد ۳ تا ۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ برگزار شد. برنامه مشترک جذب سرمایه امسال از چهار بخش اساسی تشکیل یافته است. 

بخش اول شامل هماهنگی جلسات بین استارتاپ‌های حوزه فین‌تک و سرمایه‌گذاران جهت ایجاد بستر سرمایه‌گذاری مشترک co-investment برای استارتاپ‌های منتخب فین‌استارز پلاس بود. با توجه به علاقمندی و تمایل سرمایه‌گذاران کارن‌کراد به سرمایه‌گذاری مشترک برآن شدیم تا جلسات B2B جهت سرمایه‌گذاری مشترک را در رویداد فین‌استارز پلاس برگزار نماییم. در این سه روز تعداد ۱۰ جلسه سرمایه‌گذاری مشترک برگزار گردید.

بخش دوم برنامه شامل جلسات استارتاپ‌های شرکت‌کننده در رویداد فین‌استارز پلاس جهت تامین مالی بود که تعداد ۴۵ جلسه برگزار شد. امیدواریم در مذاکرات آتی فرآیند جذب سرمایه را برای این استارتاپ‌ها فراهم آوریم.

بخش سوم فعالیت کارن‌کراد در این برنامه شامل جلسات مشاوره بود که از سوی شرکت فرابورس ایران برای متقاضیان مشاوره تعداد ۲۵ جلسه مشاوره تنظیم گردید‌.

در بخش چهارم حدود ۲۵ جلسه بین سرمایه‌گذاران و سامانه تامین مالی و سرمایه‌گذاری کارن‌کراد برگزار گردید، محدوده مذاکرات ایجاد بستری مناسب جهت همکاری‌ در آینده و ضرورت ورود به اکوسیستم کسب و کارهای نوپا بود. همچنین ⁣⁣در روز چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۹۸، کارگاه «مالیات ویژه کسب و کارهای نوپا» با سخنرانی محمدرضا شهنانی برگزار شد.

به طور کلی همکاری کارن‌کراد و شرکت فرابورس ایران در رویداد فین استارز در راستای تسهیل امر جذب سرمایه برای استارتاپ‌ها و ایجاد نقشی موثر در راستای تعالی زیست بوم کسب و کارهای نوپا شکل گرفت. امیدواریم با ادامه این همکاری بتوانیم به رشد و پیشرفت اکوسیستم کمک شایانی نماییم.

با تشکر از همکاری شرکت فرابورس ایران که بستری مناسب را برای برگزاری جلسات در این رویداد فراهم نمود و تشکر ویژه از تمامی عزیزانی که همواره در این مسیر یار و همراه ما هستند.

معرفی مختصر از شرکتتان؟

صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه فناوری بازنشستگی با هدف سرمایه‌گذاری بر روی کسب و کارهای نوپا و تامین مالی طرح‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان به منظور کسب بازده از یک طرف و ارتقای سطح زندگی بازنشستگان عزیز از طریق توسعه استارتاپ‌ها از طرف دیگر تشکیل شده است. این صندوق در تاریخ 6 شهریور ماه 97 با شماره ثبت 45407 نزد مراجع ثبت شرکت‌ها و موسسات غیرتجاری استان تهران ثبت گردید و در تاریخ 18 شهریور ماه 97 تحت شماره 11603 نزد سازمان بورس و اوراق بهادار به ثبت رسیده است. همچنین واحدهای سرمایه‌گذاری صندوق با نماد «فنابا» از طریق بازار ابزارهای نوین فرابورس عرضه عمومی شده‌اند. شرکت سرمایه‌گذاری و خدمات مدیریت صندوق بازنشستگی کشوری با تشکیل کمیته سرمایه‌گذاری شامل افراد مجرب و متخصص در این حوزه مدیریت صندوق را بر عهده دارد.

حداکثر سقف سرمایه گذاری شرکتتان چقدر است؟

سرمایه صندوق جسورانه فناوری بازنشستگی برابر 100 میلیارد ریال می‌باشدکه بر اساس امیدنامه صندوق حداکثر 40 درصد مبلغ فوق را می‌تواند بر روی یک استارتاپ خاص سرمایه‌گذاری نماید. اما از آنجا که این صندوق زیر نظر هلدینگ مالی صندوق بازنشستگی کشور تاسیس شده است، امکان مشارکت سایر شرکت‌های زیر مجموعه صندوق بازنشستگی کشوری در فرآیند سرمایه‌گذاری وجود دارد. بنابراین مشکل چندانی برای سرمایه‌گذاری بر روی استارتاپ‌هایی که نیاز به سرمایه بیشتر نسبت به مبلغ فوق‌الذکر دارند وجود ندارد.

آیا تمرکز شرکت شما برای سرمایه گذاری روی حوزه های خاصی است؟ اگر بله، چه حوزه‌هایی؟

بر مبنای اساسنامه صندوق، این صندوق تنها بر روی دو طیف از استارتاپ‌ها امکان سرمایه‌گذاری دارد.

اول استارتاپ‌های حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات مرتبط با بازنشستگان همچون استارتاپ‌های حوزه سلامت دیجیتال، خدمات مرتبط با توریسم برای بازنشستگان و ... می‌باشد. اما حوزه دوم استارتاپ‌های حوزه فینتک با تمرکز بیشتر بر روی اینشورتک را تشکیل می‌دهد.

از نظر شما به عنوان سرمایه گذار، مهمترین جنبه هایی که استارتاپ ها باید به آنها توجه داشته باشند چیست؟

1. تشکیل تیم مدیریت استارتاپ که شامل افراد متخصص در زمینه‌های مختلف با انگیزه بالا می‌باشد

2. توجه به مدل‌های درامدی و هزینه‌ای استارتاپ و پیش‌بینی جریانات نقدی آتی

3. مطالعه دقیق بازار شامل توجه به میزان نیاز بازار به محصول یا خدمت ارائه شده، اندازه بازار و شناسایی رقبا

4. توجه به بازاریابی مناسب 

5. توجه به قوانین و مقررات حقوقی مرتبط با کسب و کار

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

از جمله مشکلات رایج در اکوسیستم استارتاپی کشور می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود:

• نبود یا ابهام در قوانین و مقررات مربوط به استارتاپ‌ها

• کمبود دانش در اکوسیستم استارتاپ که هم از جانب استارتاپ‌ها و هم از جانب سرمایه‌گذاران وجود دارد

• کمبود سرمایه در اکوسیستم

معرفی مختصر از خودتان؟
 

علیرضا اکرمی هستم، دارای بیش از 10 سال سابقه کار در مدیریت و اجرا و در حال حاضر مدیر استارت آپ سامانه برقیار(سامانه معرفی متخصص)

کارشناسی کامپیوتر سخت افزار

کارشناسی ارشد مدیریت کسب و کار آنلاین و EMBA

دغدغه من از جایی شروع شد که به عنوان مدیر IT علاقمند بودم واحدIT  به طور مستقیم درآمدزایی کند و به همین دلیل به MBA  و دیجیتال مارکتینگ علاقه‌مند شدم.

حوزه فعالیتتان؟
 

من از کارآموزی و کارمندی شروع کردم و بعد از چند سال مدیر عامل شدم. بازاریابی دیجیتال و توسعه کسب و کار، من را به استارتاپ‌ها نزدیک کرد، وقتی با استارتاپ‌ها تجربه همکاری و مشاوره پیدا کردم متوجه رشد و اهمیت آنها در ایران شدم. جذابیت استارتاپ به قدری برایم زیاد بود که پس از چند سال همکاری با شرکت‌های سنتی به سمت کسب و کار استارتاپ‌ها رفتم و تمام وقت خود را صرف استارتاپ کردم و اکنون دیگر تنها یک مشاوره نیستم بلکه درگیر کارهای اجرایی و مدیریت در استارتاپ شده‌ام.

به نظر من پنج آیتم برای حرفه‌ای بودن لازم است:

• انگیزه: نسبت به کاری که انجام می دهید انگیزه داشته باشید. یعنی اگر گفتید آخ جون فردا جمعه است و سر کار نمیرم! یعنی به اون کار علاقه‌ای ندارید.

• خلاقیت: با تمرینات فراوان بر روی خلاقیت خود کار کنید.

• کار تیمی: نحوه تعامل و همکاری در کار تیمی را بیاموزید، چیزی که در ایران کمبود آن به صورت واضح دیده می شود.

• آموزش: ترندهای کاری خودتان را پیدا کنید و آموزش ببینید

• راه حل گرا باشید: اگر به بن بست خوردید ناامید نشوید. همواره به دنبال راه حل، خلاقیت، کار تیمی و آموزش و... باشید.

از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟ 

شروع کار من از سال 95 با حضور در استارتاپ لک لک و ارتباط نزدیک با مدیریت آن بود، برگزاری کارگاه بازاریابی دیجیتال در باشگاه کارآفرینی تیوان من را به دنیای استارتاپ ها نزدیکتر کرد، با بوم کسب و کار قبلا آشنا بودم اما وقتی وارد کسب و کار استارتاپ ها شدم آن را کاملا درک کردم. بین کسب و کارهای سنتی و استارتاپ ها دنیایی فاصله است، از نحوه کار کارمندها تا مدیریت مجموعه ها همراه با دیدگاه ها و استراتژی های متفاوت..

چه استارتاپ های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟

نقش مشاور در استارتاپ‌ها و تجربه مربی بودن را در مدرسه کسب و کار نوپا را داشته‌ام اما بیشتر، از استارتاپ‌ها تجربه کسب نمودم. به عنوان مثال: احساس مسئولیت، کارتیمی و از همه مهم تر انگیزه...

کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟

عدم شناخت بازار و تحقیقات بازاریابی از مهم‌ترین کمبودهای اکوسیستم استارتاپی ایران است. شرکتی که بتواند گزارش درست از بازار را به ما دهد به صورت واضح مشاهده نکرده‌ام، تاکید کنم: «گزارش درست و صحیحی که بتوان نسبت به آن تدوین استراتژی کرد.» در اکوسیستم کسب و کارهای نوپا از دولت حمایت بیشتری (در بخش مالیات، بیمه و ...) نیاز داریم تا بتواند راه پیشرفت کسب و کارهای نوپا را فراهم کند و موانع را از جلوی آنها بردارد.

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

وقتی در برخی از استارتاپ‌ها پول بدون محاسبه خرج شود، شرایط برای آنهایی که دارای کسب و کار کوچک‌تری هستند ولی ارزش پیشنهادی بهتری دارند سخت‌تر می‌گردد. سرمایه‌گذاران در سال‌های 95- 96 در تب و تاب سرمایه‌گذاری روی استارتاپ‌ها بودند ولی در سال 97 کار برای جذب سرمایه سخت‌تر شد.

امید است استارتاپ‌ها در سال 98 حتی با سخت‌تر شدن فضای کار بتوانند در بازار حضور خود را تثبیت نمایند.

این روزها زیاد می‌شنویم که در عصر تغییرات پرشتاب و پیش‌بینی نشده سازمان‌های کنونی قادر به پاسخگویی به نیازهای فردا نیستند. به عبارت دیگر، مزیت‌ها و قابلیت‌های امروز سازمان‌ها برای رویارویی با چالش‌های آینده کارایی ندارد و تغییر برای همۀ آنها، چه بزرگ و چه کوچک، لازم است، بنابراین، سازمان‌ها باید برای پاسخ به چالش‌های ایجادشده از سوی رقبا و محیط تغییر کنند و به سلاح نوآوری مجهز شوند.

وقتی صحبت از تغییر می‌شود، شرکت‌ها میان انجام درست کارهای فعلی و حفظ سطح عملکرد حال حاضر خود از یک سو و ایجاد تغییر و مدیریت آن از سوی دیگر سردرگم می‌مانند؛ اگر دست از کارهای معمول سازمان بردارند و بر انجام عملکرد صحیحشان تمرکز نکنند ممکن است از آنچه هستند ضعیف‌تر شوند و اگر به تغییرات پیرامونشان بی توجه بمانند و برای همگام شدن با آن کاری نکنند از رقبا عقب می‌افتند و باز هم در گذر زمان کارایی خود را از دست می‌دهند. همین سردرگمی باعث می‌شود بیشتر مدیران با وجود درک لزوم ایجاد و مدیریت تغییر از مواجهه و اجرای فرایندهای مرتبط با آن باز بمانند.

جان پی کاتر، استاد برجستۀ دانشگاه هاروارد و یکی از افراد شاخص در زمینۀ مدیریت و رهبری، طی سال‌ها تجربۀ همکاری با سازمان‌ها متوجه سردرگمی و مسئلۀ شرکت‌ها در زمان پیاده سازی فرایند تغییر شده است. او کتاب‌های زیادی در این حوزه نوشته و در آنها با زبانی ساده به پیچیدگی های تغییر پرداخته است. کاتر در کتاب شتاب‌دهی، ابتدا به توصیف موقعیت سازمان‌ها می‌پردازد و سپس با استفاده از اصول هشت‌گانه خود راهکاری ساده و عملیاتی ارائه می‌دهد.

مسئله‌ای که کاتر در کتاب خود به آن پاسخ داده در میان سازمان‌های ایرانی نیز شایع است. سازمان‌هایی که به مرور زمان بزرگ شده‌اند و طی این فرآیند، نوآوری و چابکی خود را از دست داده‌اند و باید به فرصت‌ها و تهدیدهایی که در اثر تغییر فضای کسب و کار و ظهور کسب وکارهای مبتنی بر وب و شبکه‌های اجتماعی ایجاد شده است، پاسخ دهند. 

ممکن است در نگاه اول، این طور تصور شود که مخاطب کتاب فقط شرکت‌های بزرگ چندملیتی با صدها هزار نیروی انسانی هستند اما دقت در ایده‌های کتاب، اثر و منفعت آن برای کسب‌وکارهای متوسط و حتی کوچک را نیز نمایان می‌کند.

مخاطب فارسی زبان اما باید با کمی دقت بیشتر کتاب را مطالعه کند. در سال‌های گذشته، فضای کسب‌وکار کشور دستخوش تغییر و تحول بسیار بوده است و هنوز بسیاری از شرکت‌ها در حال تقویت زیرساخت‌های خود هستند و ممکن است محتوای کتاب، جلوتر از فضای متوسط کسب‌وکار ایران به نظر آید. شاید این طور باشد؛ اما سرعت تغییرات و اثر آنها که سنگ بنا و پیش فرض تمام استدلال‌های کتاب است، کاملاً با شرایط کنونی کشور مطابقت دارد. در چند سال اخیر شاهد بهبود روابط تجاری با سایر کشورها بوده‌ایم و این امر، فرصت‌ها و تهدیدهای بسیاری را برای شرکت‌های ایرانی به همراه داشته است. تغییرات در ساختارهای سیاسی کشورهای همسایه نیز بر فراوانی این فرصت‌ها و تهدیدها افزوده است. روند پیوستن به سازمان‌های تجاری/اقتصادی منطقه‌ای و جهانی نیز به همین صورت عمل خواهد کرد. بنابراین، به رغم ضعف‌های ساختاری محتمل در برخی شرکت‌ها، هنوز هم محتوای کتاب برای بسیاری از شرکت‌های ایرانی، مناسب و مرتبط است.

نکته دیگری که باید مدنظر مخاطب فارسی زبان باشد، ظرافت‌های فرهنگی ضمنی برای جا انداختن چنین ساختاری در بدنۀ شرکت‌ها است. طبیعتاً کتاب در یک بستر فرهنگی خاص و متفاوت از ایران نوشته شده است و برای استفاده بهینه از ایده‌های آن، باید به ترجمۀ این بستر فرهنگی نیز توجه داشت. البته همان‌طور که در متن کتاب نیز آمده است، اصولاً جوان‌ترها نسبت به این گونه تغییرات آغوش بازتری دارند و راحت‌تر با موضوعات جدید این چنینی کنار خواهند آمد اما به هر حال، باز کردن برخی بحث ها و آماده کردن سازمان برای پذیرایی از موضوعی جدید، تلاشی دوچندان از رهبری سازمان می‌طلبد.

فین استارز چیست؟

فین استارز، مجموعه رویدادهای تخصصی و فرآیندهای متنوع مربوط به استارتاپ‌های فعال در حوزه تکنولوژی مالی (فین‌تک) ایران است که به همت شرکت فرابورس ایران برگزار می‌شود. در این رویداد صاحبان استارتاپ‌ها، شتاب‌دهنده‌ها، فرشتگان سرمایه‌گذار و صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه مجالی برای شبکه‌سازی، دیالوگ سازنده‌، معرفی ایده‌ها و فرصت‌آفرینی در فضایی تعاملی پیدا می‌کنند. این رویداد که ترکیبی از فضای نمایشگاهی، میزگردهای تخصصی، رقابت استارت‌آپی، فضای شبکه‌سازی، جلسات تخصصی مشاوره، کارگاه‌های آموزشی و جلسات B2B است، فرصتی بی‌نظیر برای صاحبان ایده، استارتاپ‌های حوزه فین‌تک، شتاب‌دهنده‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه و فعالان حوزه سرمایه‌گذاری فراهم می‌آورد تا با تعامل هدف‌مند و سازنده به شبکه‌سازی، یادگیری، شناسایی و بررسی چالش‌ها و روندهای مطرح در این صنعت نوظهور و اثرگذار در اقتصاد جهانی بپردازند.

نگاهی کوتاه به فین استارز 2018

یازدهمین نمایشگاه بین‌المللی بانک، بورس و بیمه تهران که 27 الی 30 فروردین ماه 1397 برگزار شد، با حضور دکتر سورنا ستاری معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری، دکتر شاپور محمدی رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار ایران، دکتر عبدالناصر همتی رئیس کل بیمه مرکزی و دیگر مقامات ارشد اقتصادی کشور دوشنبه 27 فروردین ماه افتتاح شد. 

در حاشیه برگزاری این نمایشگاه با حضورمان در فین‌استارز برای استارتاپ‌هایی که قبلا در برنامه جذب سرمایه فین استارز 2018 و سامانه تامین مالی و سرمایه‌گذاری کارن‌کراد ثبت نام کرده‌ بودند زمینه رشد را برای آنها فراهم نمودیم و با همکاری شرکت فرابورس ایران برنامه‌ای تحت عنوان جذب سرمایه تدارک دیدیم که در این برنامه حدود 20 استارتاپ مستقیما با 20 سرمایه‌گذار جلسه حضوری داشتند. در این جلسات استارتاپ‌ها خودشان را در جلسات 30 دقیقه‌ای به سرمایه‌گذاران معرفی می‌کردند و در این راستا تفاهم‌نامه‌هایی را امضا کردند تا در ادامه به قرارداد سرمایه‌گذاری منجر گردد. در طول 130 جلسه برگزار شده، حدود 78 جلسه با موفقیت به دور مذاکرات بعدی راه یافتند و تخمین قراردادهای در حال انعقاد به ارزش حدود 1.5 میلیارد تومان رسید.

فین استارز پلاس

در راستای توسعه فضای کسب و کارهای نوپا و به منظور تسهیل فرآیند جذب سرمایه و همکاری کسب و کارهای نوپا در رویداد فین استارز 2019، فرابورس ایران "فین استارز پلاس" را برگزار خواهد کرد. در این برنامه استارتاپ‌های فعال در حوزه فین‌تک به سرمایه‌گذاران تخصصی و شرکت‌های بزرگ حوزه کاری خود مرتبط خواهند شد که کارن‌کراد در این رویداد با فین استارز پلاس همکاری می‌کند. تیم‌ها پس از وارد کردن اطلاعات و تکمیل برنامه کسب و کار، مورد بررسی و ارزیابی تخصصی قرار خواهند گرفت و در صورت صحت اطلاعات وارد شده، طرح کسب و کار آنها در وب‌سایت سامانه تامین مالی و سرمایه‌گذاری کارن‌کراد قرار خواهد گرفت و در ادامه این اطلاعات به‌صورت چکیده به سرمایه‌گذاران ارسال خواهد شد و در صورت علاقه‌مندی سرمایه‌گذاران جلسات خصوصی استارتاپ‌ها و سرمایه‌گذاران در نمایشگاه برگزار خواهد شد. هدف از تشکیل این جلسات در فضای نمایشگاهی و در کنار یکدیگر، امکان وقوع سرمایه‌گذاری مشترک (Co-Investment) بر روی استارتاپ‌ها می‌باشد. امیدواریم با حضور پرشور و پررنگ سرمایه‌گذاران و شرکت‌های بزرگ، شاهد سرمایه‌گذاری‌های مشترک بر روی استارتاپ‌های فعال در حوزه فین‌تک در رویداد فین‌استارز پلاس باشیم.

شرکت‌ها اشخاص حقوقی هستند که فعالیت‌های خود را از طریق نماینده‌های حقیقی خود انجام می دهند. ازجمله این امور، امضای عقود و قراردادها، اسناد و اوراق تعهدآور و اورای عادی و اداری است. اینکه چه اشخاصی می‌توانند امضاکننده این دسته از اوراق باشند، امری است که هیات مدیره درخصوص آن تصمیم‌گیری می‌کند. علاوه بر این هیات مدیره می‌تواند تصمیم بگیرد که چند شخص لازم است این اسناد را امضا کنند. بنابراین ممکن است هیات مدیره تصمیم بگیرد به منظور اعمال برخی نظارت‌ها، برای اسناد و اوراق تعهدآور مانند قراردادها، چک یا سفته و مانند آن، مدیر عامل به همراه یکی از اعضای هیات مدیره، دو نفر از اعضای هیات مدیره، مدیرعامل به همراه رئیس هیات مدیره و مانند آن امضاکننده باشند. انتخاب هر کدام از حالات یادشده توسط هیات مدیره امکانپذیر است.

حال ممکن است هیات مدیره تصمیم بگیرد، امضای اوراق عادی و اداری که تعهدی برای شرکت به همراه ندارند توسط شخص مدیر عامل و یا هر کدام از اعضای هیات مدیره به‌تنهایی صورت بگیرد و یا آنکه امضای این دسته از اوراق نیز مانند اسناد تعهدآور شرکت نیازمند دو یا سه امضا باشد. بنابراین دیده می‌شود که هیات مدیره می‌تواند تعیین‌کننده اشخاص صاحب امضای مجاز شرکت باشد و می‌تواند این اشخاص را هر زمان که تصمیم گرفت تغییر دهد و یا آنکه روش دیگری را برای امضای اوراق عادی یا تعهدآور برگزیند.

گاهی اوقات ممکن است هیات مدیره تصمیم بگیرد که تنها اسناد مالی یا اوراق تعهدآوری که از یک مبلغ مشخصی بالاتر هستند، نیازمند امضای دو شخص باشد و برای سایر اسناد تعهدآور کمتر از آن مبلغ، یک امضا کفایت کند. همانطور که گفته شد، اینها مواردی هستند که هیات مدیره درخصوص آنها تعیین تکلیف می‌کند.

هر کسی در سازمان‌های تجاری فعالیت کرده باشد، احتمالا شاهد چنین ماجرایی بوده است: مدیر اجرایی بسیار باهوش و فوق‌العاده ماهری به سمت رهبری ترفیع پیدا می‌کند و دست آخر از پس آن بر نمی‌آید، از طرفی شخصی با توانایی‌های ذهنی و مهارت فنی بی کم و کاست(اما نه فوق‌العاده) به سمتی مشابه ترفیع پیدا کرده و پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی می‌کند. 

چنین حکایتی مهر تاییدی بر این باور رایج است که شناسایی افراد دارای "قابلیت لازم" برای رهبری بیش از آن که علم باشد، یک هنر است. گذشته از آن، رهبران ایده‌آل سبک‌های شخصیتی متفاوتی دارند: برخی آرام و تحلیل‌گرند در حالی که سایرین عقایدشان را جار می‌زنند. مهم این است که موقعیت‌های مختلف، نیازمند سبک‌های متفاوتی از رهبری هستند. موثرترین رهبران یک وجه اشتراک حیاتی دارند: همه آن‌ها "هوش هیجانی" بالایی دارند. این بدان معنا نیست که ضریب هوشی و مهارت‌‌های فنی نقشی در موثر بودن آن‌ها ندارد، این عوامل نیز اهمیت دارند اما بیشتر به عنوان "حداقل قابلیت لازم"؛ یعنی از الزامات اولیه مشاغل اجرایی به حساب می‌آیند. با این وجود تحقیقات نشان می‌دهد، هوش هیجانی شرط لازم رهبری است. بدون هوش هیجانی، یک فرد می‌تواند بهترین دوره‌های کارآموزی در جهان را بگذراند، ذهنی تحلیل‌گر و نافذ و منبع بی‌پایانی از ایده‌های هوشمندانه داشته باشد اما باز هم به رهبری عالی تبدیل نشود. 

هوش هیجانی (که به آن هوش احساسی و یا هوش عاطفی نیز گفته می‌شود) نشان دهنده قدرت شناخت و کنترل عواطف و هیجان‌های یک فرد است. هوش هیجانی مجموعه‌ای از پنج مهارت است که بهترین رهبران را قادر می‌سازد عملکرد خود و زیر دستانشان را بیشینه کنند. در ادامه به معرفی و توضیح کوتاهی از این پنج مهارت خواهیم پرداخت:

خوآگاهی:

افرادی که خودآگاهی بالایی دارند، تاثیر احساسات‌شان بر خود، سایرین و عملکرد شغلی آن‌ها تشخیص می‌دهند. فرد خودآگاهی که می‌داند نزدیک شدن به ضرب‌الاجل‌ها عملکردش را به شدت کاهش می‌دهد، برای زمانش با دقت برنامه‌ریزی می‌کند و کارش را به خوبی پیش از موعد مقرر به پایان می‌رساند. او می‌تواند با مشتری سرسخت کار کند. او تاثیر مشتری بر حالات روحی خود و دلایل عمیق‌تر برای کلافه شدن خودش را درک می‌کند، سپس گامی به جلو بر می‌دارد و عصبانیت خود را به عاملی سازنده تبدیل می‌کند.

خودآگاهی به درک یک فرد از ارزش‌ها و اهدافش تعمیم می‌یابد. فردی که خودآگاهی بالایی دارد می‌داند که چرا و به کدام سمت در حرکت است؛ پس برای مثال، قادر خواهد بود تا پیشنهاد شغلی که از لحاظ مالی وسوسه‌انگیز است اما با اصول اخلاقی یا اهداف بلند‌مدت وی همخوانی ندارد، با قاطعیت رد کند. تصمیمات افراد خود آگاه با ارزش‌هایشان سازگار است در نتیجه در اغلب موارد، کارشان را انرژی‌بخش می‌دانند.

مدیریت عواطف:

امیال زیستی عامل محرکه عواطف ما به شمار می‌روند. امکان اجتناب از آن‌ها وجود ندارد اما می‌توانیم به شکل‌های فراوانی کنترلشان کنیم. مدیریت عواطف، که شبیه به یک گفت و گوی درونی و همیشگی است، آن مولفه از هوش هیجانی است که ما را از دام احساساتمان آزاد می‌کند. افرادی که در گیر چنین گفت و گویی شده‌اند، به اندازه سایرین حالات روحی و انگیزه‌های عاطفی ناخوشایند را احساس می‌کنند اما روش‌هایی برای کنترل آن‌ها می‌یابند و حتی به طریق سودمندی، از آن‌ها بهره می‌گیرند.

انگیزه:

اگر یک خصیصه باشد که تقریبا همه‌ رهبران کارآمد آن را دارند، آن انگیزه است. این رهبران در پی این هستند که به فراتر از انتظرات (چه انتظارات خود و چه انتظارات دیگران) دست پیدا کنند. واژه اصلی در این جا دستیابی به موفقیت است. عوامل بیرونی انگیزه بسیاری از افراد را شکل می‌دهند. از جمله‌ این عوامل می‌توان به این موارد اشاره کرد: حقوق بالا، سمتی که عنوان دهن‌پرکنی دارد یا عضویت در یک شرکت معتبر. در مقابل، افرادی که ظرفیت رهبری دارند انگیزه‌شان از میلی نشات می‌گیرد که به خاطر خود موفقیت تا اعماق وجودشان ریشه دوانده است. چنین افرادی به دنبال چالش‌های خلاقانه می‌گردند، عاشق یادگیری‌اند و به انجام بدون اشکال یک کار افتخار می‌کنند. همچنین انرژی پایان‌ناپذیری برای انجام بهتر کارها از خود نشان می‌دهند. افرادی با این انرژی اغلب در برابر وضع موجود بی‌قرارند. آن‌ها روی پرسش‌هایشان درباره این که چرا برخی چیزها به یک روش خاص انجام می‌شوند به جای این که به روش دیگری انجام شوند، پافشاری می‌کنند و مشتاق کشف رویکردهای جدید در کارشان هستند.

همدلی:

از میان همه ابعاد هوش هیجانی، همدلی راحت‌تر از بقیه قابل تشخیص است. همدلی برای یک رهبر به معنای قبول احساسات دیگران مانند احساس خود و تلاش برای راضی نگه داشتن همه محسوب نمی‌شود. چنین چیزی یک کابوس خواهد بود و هرگونه اقدامی را ناممکن خواهد ساخت. بلکه، همدلی به معنای احاظ کردن متفکرانه احساسات کارمندان (در کنار سایر عوامل) فرآیند تصمیم‌گیری هوشمندانه است. 

دشوری رهبری یک تیم را در نظر بگیرید. همان طور که هر کسی با تجربه کار تیمی می‌تواند تصدیق کند، تیم‌ها دیگی پر از عواطف جوشانند. آن‌ها اغلب مسئولیت رسیدن به توافق را بر عهده دارند. مسئولیتی که با دو نفر نیز به اندازه کافی سخت است و هر چه تعداد بیشتر باشد، بسیار سخت‌تر خواهد شد. رهبر یک تیم باید قادر باشد تا نظر و دیدگاه همه افراد دور میز را احساس و درک کند. این سوال پیش می‌آید که رهبران پگونه می‌توانند تصمیماتی سخت بگیرند و در همان حال "احساسات" همه افرادی که تحت تاثیر این تصمیمات هستند را در نظر داشته باشند؟ اما رهبرانی که توانایی همدلی دارند کاری بیش از دلسوزی با افراد پیرامونشان انجام می‌دهند، آن‌ها برای بهبود و ارتقای شرکتشان، از دانش خود به شیوه‌هایی نامحسوس، ولی با تاثیرات مهم استفاده می‌کنند.

مهارت اجتماعی:

سه مولفه اول هوش هیجانی مهارت‌های مدیریت فردی محصوب می‌شوند. دو مولفه دیگر، یعنی همدلی و مهارت اجتماعی، به توانایی شخص برای مدیریت روابطش با دیگران مربوط است. مهارت اجتماعی، به عنوان یکی از مولفه‌های هوش هیجانی، از آن چیزی که به نظر می‌رسد پیچیده‌تر است. افرادی که از مهارت اجتماعی بالایی برخوردارند به ندرت گستاخ هستند، ولی مهارت اجتماعی فقط داشتن روابط دوستانه نیست. به عبارت دیگر، مهارت اجتماعی به معنای داشتن روابط دوستانه هدفدار؛ یعنی سوق دادن افراد در مسیر مورد نظرشان است، خواه این مسیر توافق در مورد یک راهبرد بازاریابی جدید باشد، خواه اشتیاق برای یک محصول جدید. افراد دارای مهارت اجتماعی بالا تمایل دارند دایره وسیعی از آشنایان داشته باشند و برای یافتن زمینه‌های مشترک با افراد گوناگون (توانایی ایجاد تفاهم) استعداد خاصی دارند. این افراد فرضشان این است که هیچ کار مهمی را به تنهایی نمی‌توان انجام داد. چنین افرادی هنگامی که زمان عمل فرا می‌رسد، به شبکه‌ای از افراد آماده به کار دسترسی دارند.

اگر ادعا کنیم ضریب هوشی بالا و توانایی فنی ویژگی‌ لازم برای ایجاد رهبری مقتدرانه نیست، حرف احمقانه‌ای زده‌ایم. ولی دستورالعمل ایجاد این نوع رهبری بدون هوش هیجانی کامل نخواهد بود. پس جای بسی خوشبختی است که هوش هیجانی را می‌توان یاد گرفت. این کار فرآیند ساده‌ای نیست چون نیازمند صرف زمان زیاد و بیش از هر چیز، نیازمند تعهد است اما فوایدی که هوش هیجانی رشد یافته برای فرد و شرکت دارد، موجب می‌شود که این کار ارزشش را داشته باشد.

برگرفته از کتاب: "رهبری"، انتشارات آموخته، اصفهان،1396

• روش کاهش جریان نقد (Discounted cash flow):

هنگامی که استارتاپ شروع به تولید ‌جریان‌های نقدی می‌کند و مطمئن است ‌جریان‌های نقدی در آینده بکار خواهند رفت، اینجاست که روش کاهش جریان نقد (DCF) می‌تواند برای اهداف ارزش‌گذاری مورد استفاده قرار گیرد. اولین گام در این روش، برآورد ‌جریان‌های نقدی آزاد در آینده و کاهش دادن آنها به ارزش فعلی می باشد. این روش میزان جذابیت سرمایه‌گذاری/پروژه را تعیین می‌کند. اگر ارزش حاصل از این روش، بیشتر از هزینه سرمایه‌گذاری باشد، این فرصتی مثبت خواهد بود.

هنگامی که کسب و کار شروع به رشد در سرعت ثابت می‌کند و اعتقاد بر این است که این کسب و کار برای یک دوره نامحدود، نقدینگی تولید خواهد کرد، ارزش نهایی (TV)، اینگونه محاسبه میشود:

TV = CFn1 

r-g) n)

بطور کلی، در این روش استارتاپ‌ها به مجموعه جریان نقدی که در آینده وارد کسب و کار می‌شود، مبتنی است. در واقع این روش پیش بینی می‌کند که چه میزان جریان نقدی وارد شرکت می‌شود. 

• روش ارزش نقدینه سازی (Liquidation value):

روش ارزش تسویه حساب (نقدینه سازی)، همان گونه که از نامش پیداست، عبارتست از بها و ارزش مادی شرکت آنگاه که از کسب و کار خارج می‌شود. ارزیاب ارزش منصفانه یک دارایی را زمانی که شرکت منحل شده و حساب‌هایش تسویه می‌گردند  یا اگر دارایی دیگر قابل استفاده نباشد، تعیین می‌کند.

این روش، فقط دارایی های ملموس و عینی نظیر کارخانه و ماشین آلات، تجهیزات، موجودی و غیره را در نظر می گیرد و داراییهای غیرملموس با وجود تمام ارزشهایی که دارند، در این روش محاسبه نمی شوند.

کسی باید ارزش خالص تسویه حساب (نقدینهسازی) را که از طریق کمکردن ارزش بدهیها از ارزش کلی تسویه حساب تمام دارایی‌ها محاسبه می‌شود، تعیین کند. این ارزش ممکن است در نشان دادن این موضوع که شرکت در مقایسه با کل دارایی‌هایش، میزان بدهی‌های بیشتری دارد، خوب عمل نکند و در واقع منفی باشد. به عبارت دیگر، میزان دارایی شرکت برای پرداخت بدهیهایش کم است.

• روش ارزش دفتری(Book value): 

روش ارزیابی مبتنی بر دارایی  به عنوان ارزیابی ارزش دفتری نیز شناخته می‌شود. این روش به ایده یک سرمایه‌گذار باهوش به نام بنیامین گراهام در تعیین ارزش دفتری یک شرکت بر اساس جنبه ها و صورت های متعدد بر می گردد، اما ارزیابی مبتنی بر دارایی، به عنوان ارزیابی ارزش دفتری شناخته می‌شود. این قطعا ساده‌ترین راه برای سرمایه‌گذاران برای درک ارزش واقعی است، اما، بنابراین آنچه که یک ارزیابی دارایی حقیقی است، اینست که در این نوع ارزشیابی، بهای واقعی کل دارایی‌ها با هزینه نقص و استهلاک تنظیم می‌شود. ارزش کلی دارایی‌های فیزیکی به هر ترازنامه، ارزش، پول نقد در دست، بدهی‌های حساب، دیگر اقلام مثبت موجود در ترازنامه و سپس بدهی‌های هنگفت بلند مدت یا بدهی‌های ناچیزاضافه می‌شوند و یا هزینه‌ها از مبلغ کل کم می‌شوند تا به ارزیابی مبتنی بر دارایی دست پیدا کنیم. اکنون، به وضوح یک تخمین وجود دارد. طرح و پروژه‌هایی وجود دارد که می‌بایست انجام دهید. صادقانه بگویم، ارزیابی مبتنی بر دارایی نمی‌تواند ارزش‌های ذاتی ایده جانشینان آتی را در نظر بگیرد، درست است؟ اما شما می‌توانید سرمایه‌ها، بدهی‌ها و جریان نقدی پیش بینی شده را اعمال کنید. با این حال، شما هنوز کمی جریان‌های مخالف با ارزیابی مبتنی بر دارایی را ایجاد می کنید، که برخی از معیارهای ارزیابی ذاتی در آنها وجود ندارد.

به عبارتی دیگر، ارزش دفتری یک دارایی به معنای قیمت ثبت شده دارایی در ترازنامه، کمتر ازاستهلاک انباشته شده‌اش می‌باشد. ارزش دفتری از طریق کم کردن دارایی‌ها و بدهی‌های نامشهود از بهای کل دارایی‌های مشهود محاسبه می‌شود. این روش به طور کلی برای ارزشیابی استارتاپ‌ها در نظر گرفته نمی‌شود، زیرا فقط دارایی های مشهود را در نظر گرفته است، در حالی که استارتاپ‌ها بیشتر بر روی دارایی های غیرمستقیم و نا مشهود نظیر حق انحصاری، حق نسخه برداری و غیره متمرکز هستند.

تفاوت اساسی بین ارزش دفتری و ارزش تسویه حساب (نقدینه‌سازی) در این است که ارزش دفتری نشان دهنده هزینه‌ای است که درآن دارایی‌ها، طبق روال گذشته در یک ترازنامه خالص کاهش بها (استهلاک)، اعمال می‌شوند و ارزش تسویه حساب، ارزشی است که در آن فرض بر اینست که دارایی شرکت از کار خارج می‌شود. ارزش تسویه حساب، میزان دریافتی سهامداران پس از خروج شرکت از کسب و کار، را منعکس می‌کند و ارزش دفتری برعکس، مبلغ سرمایه‌گذاری شان در کسب و کار را نشان می‌دهد. این روش ارزشیابی بر اساس دارایی‌های ملموس شرکت انجام می‌گیرد. 

• روش شیکاگو:

روش شیکاگوی اول، برای اولین بار توسط بخش سرمایه ریسک اولین بانک شیکاگو، متصدی پیشین شرکت های سهام خصوصی مدیسون دیربورن همکاران و GTCR، توسعه پیدا کرد و در نتیجه به این نام نام گذاری شد. 

روش شیکاگوی اول، پرداخت‌های هنگفتی(غرامتی) را برای دارندگان سرمایه‌گذاری‌های خاص در یک شرکت از طریق طول مدت نگهداری در شرایط مختلف در نظر می گیرد؛  به میزان عدم اطمینان در امور مالی شرکت ها نگاه کنید. در بیشتر موارد این روش دارای ساختار زیر می باشد:

یک "مورد عالی" یا "بهترین سناریو" (اغلب، طرح کسب و کار ارائه شده)

یک "مورد پایه""

یک مورد "نزولی" یا "بدترین سناریو".

هنگامی که این ساختارها، شکل گرفته باشد، ارزیابی به شرح خواهد بود:

اول، برای هر یک از سه مورد، یک سناریوی خاص با پیش بینی منسجم درونی در خصوص جریان‌های نقدی،  که برای سال‌ها بواسطه سرمایه‌گذار یکسان خصوصی به عدم بهره‌وری منجر گردیده بود، ساخته شده است.

بعد اینکه، ارزش سلب شده به عنوان مثال ارزش ترمینال، با فرض چند خروجی منطبق با سناریو مورد نظر مدل‌سازی می‌شود. سپس ‌جریان‌های نقدی و قیمت خروج با استفاده از بازده مورد نیاز سرمایه‌گذار، کاهش می‌یابد و مجموع اینها، ارزش کسب و کار تحت سناریوی مورد نظر است.

در نهایت، هر یک از سه سناریوی ارزش، از طریق یک احتمال منطبق با هر سناریو (که به وسیله سرمایه‌گذار برآورد شده است) ضرب می‌شود. سپس ارزش سرمایه‌گذاری مساویست با مجموع  احتمال سه سناریو است.

این روش به ویژه در ارزیابی شرکت‌های رو به رشد بکار گرفته می‌شود که در اغلب موارد نتایج مالی با سابقه ای ندارند و می‌تواند برای تجزیه و تحلیل شرکت‌های مشابه و قابل مقایسه مورد استفاده قرار گیرند. ضرب نمودن نتایج مالی واقعی درمضرب ارزیابی‌های مشابه، اغلب ارزش زیادی برای شرکت دارد که با توجه به چشم انداز و دورنمای کسب و کار، به لحاظ عینی بسیار کم است.

شایان ذکر است که این روش در زمینه بررسی امکان یک استارتاپ، می‌تواند واقعا موجب ترقی آن شوند یا برعکس موجب افت وسقوط آن شوند. انجام این روش 3 ارزش‌گذاری مختلف را پیش روی صاحبان کسب و کار قرار خواهد داد که عبارتند از:

• بدترین شکل قضیه

• سناریوی معمول طبیعی

• بهترین سناریو

روش‌های مختلفی در مورد ارزش‌گذاری استارتاپ‌ها وجود دارند که نمونه‌هایی از آنها عبارتند از:

• روش سرمایه ریسک (روش VC):

روش سرمایه ریسک، همانطور که از نامش بر می آید، بیشتر درصنایعی با سرمایه‌گذاری های پر خطر و ریسک پذیر و نیز در ارزیابی سرمایه‌گذاری های مخاطره آمیز استارتاپ‌ها به کار رفته است. سرمایه‌گذاران به دنبال تبدیل سرمایه‌گذاریشان از طریق  خروج از چرخه ی عمر استارتاپ درزمانهایی در آینده می باشند 

روش اول شیکاگو یا روش سرمایه ریسک، یک رویکرد ارزیابی کسب و کار است که در روش سرمایه ریسک و توسط سرمایه‌گذاران خصوصی استفاده می شود که ترکیبی از عناصرروش ارزیابی چندپایه  و روش ارزش‌گذاری جریان نقدی کاهش یافته (DCF) است.

این روش، یکی از روش‌هایی است که برای نشان دادن ارزش پول پیش از شروع سرمایه‌گذاری‌های پیش درآمد مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مفهوم ابتدا توسط پروفسور بیل سالمن در مدرسه بازرگانی هاروارد در سال 1987 معرفی شد. در این روش از فرمول زیر استفاده می‌شود:

بازده سرمایه‌گذاری =(ROI) ارزش نهایی (یا برداشت) - ارزش پول پس انداز

ارزش پول پس انداز = ارزش نهایی- پیش بینی سود ROI

ارزش نهایی (یا برداشت)، قیمت پیش بینی شده فروش در آینده است که با استفاده از انتظارات معقول برای فروش و برآورد درآمد تخمین زده می‌شود.

• روش برکوس (Berkus): 

روش برکوس، در واقع ارزیابی سرمایه‌گذاری در مراحل اولیه می باشد. این روش برای اولین بار در دهه 1990 ایجاد شد، اما زمانی که در سال 2001 ، توسط هاروارد و استیونسون در کتاب (حامیان مالی برنده) منتشر شد، بتدریج توسعه یافت و سپس تحت عنوان "روش برکوس" شناخته شد.

این روش که توسط سرمایه‌گذاری به نام دیوید برکوس تعریف و بکارگرفته شده است، برآورد و تخمین زیاد است. دلیل برکوس برای ایجاد این روش اینست که او شخصا متوجه شد که پیش بینی  درآمدهای طولانی مدت، به ندرت  پیش می آمد که دقیق باشند. براساس اظهارات برکوس، تنها یکی از 20 استارتاپ، به درآمد پیش بینی شده اش می رسد، بنابراین او با استفاده از چند عنصر کلیدی، رویکرد "کره چشم" را انتخاب کرد. این روش برای شرکت‌های فن آوری بهتر است، اما می‌تواند در سایر محصولات و خدمات نیز کارایی داشته باشد.

در این روش ارزش‌گذاری استارتاپ‌ها مبتنی به 5 اصل کلیدی است که عبارتند از:

• ایده (ارزش اساسی)

• نمونه اولیه (کاهش خطر فن آوری)

• تیم مدیریت کیفیت (کاهش خطر اجرائی)

• روابط استراتژیک (کاهش خطر بازار)

• فروش محصول (کاهش خطر تولید)

• روش ارزیابی کارت امتیازی:

این روش، شرکت هدف را با سرمایه‌گذاری خاص حامی مالی استارتاپ مقایسه کرده و ارزش گذاری متوسط شرکت های تازه سرمایه‌گذاری شده در منطقه را جهت ایجاد یک ارزش پیش پرداختی موردنظر تعدیل می کند. چنین مقایسه‌هایی فقط برای شرکت‌هایی که درمرحله ی یکسانی از توسعه هستند، قابل انجام است. 

اولین گام در استفاده از روش کارت امتیازی (Scorecard) این است که متوسط پیش پرداخت شرکت های پیش بازده در منطقه و بخش تجاری شرکت هدف تعیین گردد. ارزش‌گذاری پیش پرداخت ها با اقتصاد و محیط رقابتی سرمایه‌گذاری های استارتاپ در یک منطقه تفاوت دارد. در اکثر مناطق، ارزش‌گذاری پیش پرداخت‌ها به طور قابل توجهی از یک بخش تجاری به بخش تجاری دیگرتفاوت خاصی ندارد.

روش ارزیابی کارت امتیازی استفاده از میانگین وزنی ارزش(Weighted average value)  با بررسی ارزش شرکت مشابه انجام می‌شود.

• روش جمع‌آوری فاکتور خطر:

یکی دیگر از روش‌های پیش پرداخت برای ارزش‌گذاری یک شرکت پیش‌بازده، روش جمع فاکتور خطر (روش RFS) می باشد. برکوس طیف وسیعی از معیارها را برای  دستیابی به ارزیابی پیش پرداخت  یک شرکت پیش بازده  در نظر نگرفته است. روش RFS طیف گسترده تری از معیارها را  که شامل برخی ازعوامل بیرونی می شود را محاسبه کرده است. 

در این روش یکی از ارزش های ابتدایی استارتاپ از طریق ارزیابی استارتاپ‌های مشابه، تعیین می گردد و سپس فاکتورهای ریسک(عوامل خطر) در این ارزش به صورت مضرب هایی از 250k $ ارزش‌گذاری می شوند. این مضرب ها از (ریسک پایین: 550k $) تا (ریسک بالا:550k $-) متغیر هستند. 

در این روش ارزش‌گذاری استارتاپ‌ها مبتنی بر ارزش پایه‌ای که بر اساس 12 ریسک استانداری که یک استارتاپ می‌تواند دارا باشد، شکل می‌گیرد. این 12 ریسک عامل عبارتند از:

1- مدیریت

2- مرحله کسب و کار

3- قانون/ریسک سیاسی

4- خطر ابتلا به سرطان

5- ریسک فروش و بازاریابی

6- سرمایه‌گذاری/ ریسک افزایش سرمایه

7- ریسک رقابت

8- ریسک فناوری

9- ریسک دادرسی

10- ریسک بین المللی

11- ریسک اعتبار

12- خروج پتانسیل سودآور

نقطه ضعف این روش در اینست که یافتن کسب و کار مشابه به عنوان استارتاپ، دشوار و پر زحمت است. 

• روش معاملات مشابه (comparable transaction):

روش معاملات مشابه (comp transaction)، مبنایی برای ارزشیابی یک شرکت است که در معامله ادغام و خرید (M & A) هدف قرار می گیرد. دریافت کنندگان، با سرمایه‌گذاران بانکی خود، به دنبال معاملات مشابه هستند - هرچه آن معامله جدیدتر باشد، بهتر خواهد بود - که این امر شرکت هایی با یک مدل کسب و کار مشابه را با شرکت مورد ارزشیابی، مربوط کرده است. همچنین، هرچه اطلاعات مربوط به معاملات مشابه بیشتر باشد، ارزشیابی عادلانه و بهتری نیز حاصل خواهد گشت. این روش ارزشیابی می تواند به نزدیک کردن قیمت هدف پاکسازی بازار که سهامداران حاضر به پذیرش آن هستند، کمک کند. روش معاملات مشابه بر اساس سه شاخص کلیدی عملکرد یک شرکت مشابه انجام می‌شود. 

ارزش‌گذاری بیشتر یک هنر است تا علم. اما بیایید هر دو را بررسی کنیم. 

پرسشی که در خصوص ارزش‌گذاری استارتاپ‌ها وجود دارد، پرسشی است که بنیانگذاران استارتاپ‌ها اغلب درمراحل اولیه فعالیتشان با آن درگیر می‌شوند. شما اگر پیش‌بازده باشید و یا حتی از قبل جریان نقدی داشته باشید چگونه شرکت خود را ارزش‌گذاری خواهید کرد؟ یک راه این است که "ارزش" را به عنوان چیزی که فراتر از قواعد پولی است، در نظر بگیرید. لیلی بالفور از مشاوران آتِلیر، می گوید: «ارزشگذاری هم هنر است و هم علم. "علم، بخش آسانتر ماجراست، ارزشیابی شرکتهای مشابه و ایجاد درآمد یا EBITDA چندگانه. بخش هنری این داستان، ذهنی‌تر است. تیم چقدر قوی است؟ احتمال وجود سرب در خط لوله چقدر است؟ تکنولوژی تا چه حد نوآورانه است؟" اینها جنبه‌های مبهم‌تری از "ارزش" می‌باشند. جنبه دیگر، ارزیابی شرکت‌های مشابهی است که در بازار کنونی وجود دارند.

جورجین هوانگ، مدیر عامل ارشد شرکت Fairygodboss می گوید"استارتاپ ها، بر اساس تعریفی که از آنها وجود دارد، سابقه طولانی از نظر بازدهی مالی ، درآمد، و یا جریان نقدی(اگر وجود داشته باشد) ندارند، از همین روی نسبت زیادی از تمرینهای ارزشیابی از طریق نگاه کردن به جایگاه شرکت های مشابه در بازار و درک این موضوع  که چگونه صنعت برای نوعی استارتاپ شرکتهای داخل آن را ارزش گذاری می کند، است. 

این ها اولین قدم ها هستند: اندیشیدن به ارزش، به عنوان چیزی فراتر از قواعد پولی و سپس با صراحت درباره ارزش پولی شرکت های مشابه فکر کردن. اما، مانند بسیاری از چیزها در دنیای استارتاپ ها، بیش از یک راه برای سنجیدن و ارزشیابی استارتاپ وجود دارد.

عوامل زیر مواردی هستند که بر ارزش یک استارتاپ تاثیر می‌گذارند:

عوامل مثبت:

• کشش:

 یکی از بزرگترین عوامل اثبات ارزش گذاری این است که نشان دهد که شرکت شما دارای مشتری است. اگر شما 100،000 مشتری دارید، یک شوت خوب برای افزایش 1 میلیون دلاری زده‌اید.

• اعتبار:

اگر شما یک ایده خوب یا یک کسب و کار موفق داشته، یا محصول، روش و سرویس شما در حال حاضر دارای شهرت خوبی باشد، این احتمال بیش از پیش وجود دارد که استارتاپ شما ارزیابی بالاتری داشته باشد. 

• نمونه اولیه:

نمونه اولیه‌ای که یک کسب و کار می‌تواند داشته باشد همچون محصول با خدمات، در روند ارزش‌گذاری کمک بسیاری خواهد داشت. 

• درآمد:

جریان‌های درآمدی مانند شارژ کردن کاربران باعث می‌شود که شرکت ارزش بیشتری کسب کند.

• عرضه و تقاضا:

هر چه تقاضا برای محصول، خدمات و سرویس شما بیشتر باشد، ارزش کسب و کار شما نیز بالاتر خواهد رفت.

• کانال توزیع:

اگر شما یک کانال توزیع خوب داشته باشید، ارزش استارتاپ به احتمال زیاد بالاتر خواهد بود.

• افتخار صنعت:

اگر یک صنعت خاص پرطرفدار یا محبوب (مانند بازی موبایل) داشته باشید به این معنی است که استارتاپ شما ارزش بیشتری دارد.

عوامل منفی:

• صنعت ضعیف:

اگر استارتاپ در حوزه‌ای از صنعت فعالیت کند که اخیرا دچار ضعف عملکرد شده باشد، ممکن است از بین برود. 

• حاشیه‌های پایین:

برای برخی از راه ‌اندازی‌ها در صنایع و یا فروش محصولات با حاشیه‌های کم، سرمایه گذاری کمتری لازم است و به طبع اعتبار آن کاهش میابد.

• رقابت: 

در برخی از صنایع رقابت‌های بسیاری وجود دارد و صاحبان کسب و کار برای موفقیت در بازار به نوعی مسابقه‌ای جدی آغاز می‌کنند. هر چه در یک صنعت رقابت جدی‌تر باشد، احتمال سرمایه‌گذاری نیز کمتر می‌شود.

• مديريت: 

اگر گروه مديريت استارتاپ هيچ سابقه يا اعتباري نداشته باشند، احتمال سرمایه‌گذاری کمتر می‌شود.

• محصول: 

اگر محصول کشش کافی نداشته باشد، به نظر نمی‌رسد ایده استارتاپ موفقیت آمیز عمل کند.

یک استارتاپ چیست؟

استارتاپ یک شرکت نوبنیان است که به تازگی شروع به توسعه کرده است. استارتاپ ها معمولا کوچک هستند و در ابتدا توسط تنی چند از بنیانگذاران و یا فقط یک نفر سرمایه گذاری شده و شروع به فعالیت می کنند. این شرکت ها محصول یا خدماتی را ارائه می دهند که در حال حاضر در جای دیگری در بازار عرضه نمی شوند و یا بنیانگذارانش بر این عقیده اند که به گونه ای پایین تر ارائه می شود. 

سرمایه گذاری یک استارتاپ

هزینه های شرکت های استارتاپی، در مراحل ابتدایی فعالیتشان، یعنی زمانیکه آنها مشغول توسعه، آزمایش و بازاریابی ایده های خود هستند، بیشتر از درآمدشان می شود. به همین ترتیب، آنها اغلب نیاز به تامین مالی دارند. استارتاپ ها ممکن است سرمایه مورد نیاز خود را از طریق وام های سنتی کسب و کار که بانک ها یا مؤسسات اعتباری اعطا می کنند، وام های دولتی  اختصاص یافته به کسب و کارهای کوچک از طرف  بانک های محلی و یا کمک های مالی از طرف سازمان های غیر انتفاعی و ادارات دولتی،  تامین نمایند. انکوباتورها می توانند هم سرمایه و هم مشاوره ی مورد نیاز استارتاپ ها  را فراهم نمایند، درحالی که دوستان و خانواده  ممکن است به آنها مبلغی را به عنوان قرض یا هدیه در نظر بگیرند. استارتاپی که بتواند پتانسیلش را اثبات کند، ممکن است بتواند سرمایه گذاری های بزرگ و ریسکی را در قبال واگذاری بخشی از مدیریت و درصدی از مالکیت شرکت جذب کند.

به عبارتی دیگر، استارتاپ‌ها نوعی سرمایه گذاری در مسیر کارآفرینی هستند که بر مبنای یک ایده جدید راه اندازی شده و به سرعت مسیر رشد خود را طی می‌کنند. بر اساس تعریفی که استیو پلنگ یکی از مهم‌ترین پروفسورهای دانشگاه استنفورد ارائه داده است، یک استارتاپ سازمانی است که جهت یافتن یک مدل کسب و کار تکرار پذیر و مقیاس پذیر فعالیت خود را آغاز می‌کند. 

البته اگر بخواهیم تعاریف در حوزه استارتاپ را بیان کنیم، ساعت‌ها زمان لازم است زیرا اختلاف نظر در تعریف استارتاپ بسیار به چشم می‌خورد اما با وجود این امر یکی از اصلی‌ترین اشتراکات در تعاریف استارتاپ وجود یک ایده خلاقانه است که در مسیر رفع نیاز بازار آغاز به کار می‌کند. در واقع استارتاپ با استفاده از تکنولوژی‌های به روز درصدد تولید محصول یا خدمتی برمی‌آید که می‌تواند مسائل بسیاری را حل کند. 

از آنجا که یک استارتاپ با هدف یافتن یک مدل کسب و کار فعالیت می‌کند، عمر آن زیاد طولانی نیست و عموما بعد از گذشت زمانی کوتاه به موفقیت می‌رسد یا پس از اتمام بودجه با شکست رو به رو می‌شود. یک استارتاپ برای ابتدای راه نیاز به بودجه بسیاری ندارد اما می‌تواند خیلی زود به دلیل موفقیت‌هایی که به دست آورده، مورد توجه سرمایه گذاران قرار گرفته و مسیر رشد خود را تسریع ببخشد.

تمام آنچه شما باید در مورد روش‌های ارزش گذاری استارتاپ‌ها بدانید 

روش‌های ارزیابی استارتاپ‌ها راه‌هایی هستند که به وسیله آن صاحبان کسب و کار می‌توانند ارزش شرکت خود را در مرحله قبل از کسب درآمد به دست آورند. در واقع با این روش پیش بینی می‌شود که یک کسب و کار نوپا تا چه حد موفقیت‌آمیز خواهد بود و به نتیجه خواهد رسید. 

روش‌های ارزش گذاری استارتاپ‌ها چیست؟

روش‌های ارزشگذاری استارتاپ‌ها، راه‌هایی هستند که مالک یک کسب و کار استارتاپی می‌تواند ارزش شرکت خود را از طریق آنها به دست آورد. این روش‌ها به این دلیل دارای اهمیت هستند که در مرحله پیش درآمد انجام می‌شوند؛ در واقع پیش بینی‌هایی که در مورد نحوه کار اتفاق می‌افتد، می بایست مورد ارزیابی قرار بگیرد، از همین رو چندین روش وجود دارد که می‌تواند به ارزشگذاری استارتاپ‌ها کمک کند. از طرف دیگر صاحبان کسب و کار می‌خواهند بازدهی سرمایه‌گذاری خود را ببینند تا بتوانند برای آینده تصمیم‌گیری کنند.

تفاوت بین ارزشیابی استارتاپ و ارزش گذاری کسب و کار بالغ

کسب و کارهای استارتاپی معمولا یا سود و درآمد کمی دارند یا بدون هیچ گونه درآمدی فعالیت می‌کنند. در واقع آنها در وضعیت بی‌ثباتی قرار داشته و نتوانسته‌اند به ثبات مورد نیاز یک کسب و کار دست یابند. به همین دلیل است که ارزشیابی این نوع کسب و کارها دشواری‌های بسیاری دارد زیرا نمی‌توان به راحتی در مورد نحوه فعالیت آنها در آینده و موفقیت و عدم موفقیت آنها نظر داد. 

اما در مورد کسب و کارهای بالغ باید بگوییم شرایط متفاوت است به این نحو که درآمد، سود، هزینه و مواردی از این دست واضح بوده و این امکان را فراهم می‌کند که آن شرکت بر همین مبنا ارزشگذاری شود.

چرا ارزش گذاری استارتاپ مهم است؟

هنگامی که یک سرمایه گذار در اوایل کار تلاش می‌کند تصمیم بگیرد که آیا باید برای یک استارتاپ سرمایه گذاری کند یا خیر، نیاز دارد تا بر اساس روش‌های ارزشگذاری، استارتاپ را مورد بررسی قرار دهد. در واقع اگر یک صاحب کسب و کار از روش‌هایی برای نشان دادن ارزش استارتاپ خود استفاده کرده باشد و نشان دهد آن استارتاپ داری ارزش زیادی است، احتمال بیشتری وجود دارد که بتواند آن سرمایه گذار را قانع کند تا وارد عمل شده و برای کسب و کار او سرمایه گذاری کند.

نگاهی کوتاه به کافه سرمایه کارن کراد در سال 1397

رویداد کافه سرمایه گردهمایی تخصصی شرکت‌ها، سرمایه‌گذاران حقیقی و حقوقی و گروهی از استارتاپ‌های برتر است؛ که اولین بار در فروردین ماه 97 با همکاری فرابورس ایران همزمان با نمایشگاه بورس، بانک و بیمه در فین‌استارز 2018 برگزار شد. نحوه‌ برگزاری این رویداد بدین صورت است که نماینده هر شرکت یا سرمایه‌گذار در میز اختصاصی خود مستقر می‌شوند، و تمامی استارتاپ‌ها در مدت زمانی کوتاه به صورت خصوصی خود را به آنها معرفی می‌کنند. در نهایت نماینده هر شرکت یا سرمایه‌گذار می‌تواند، به استارتاپ مورد علاقه خود پیشنهاد همکاری ارائه دهد.

دومین برنامه جذب سرمایه کارن کراد در هفتمین نمایشگاه فناوری و نوآوری اینوتکس، با همکاری پارک فناوری پردیس در تیر ماه 97 برگزار شد. و سومین دوره از رویدادهای کافه سرمایه همزمان با نوزدهمین نمایشگاه دستاوردهای پژوهش، فناوری و فن‌بازار با همکاری همه جانبه پارک علم و فناوری دانشگاه تهران در دی ماه 97 برگزار شد. رویداد کافه سرمایه کارن کراد جهت تسهیل امر جذب سرمایه و ایجاد زمینه رشد برای استارتاپ‌های برتری که نیاز به جذب سرمایه داشتند تدارک دیده شد.

رویداد کافه سرمایه کارن کراد در آمار و ارقام

استارتاپ های ثبت نام کرده: 150+
سرمایه گذاران حاضر در رویداد: 290
استارتاپ های مورد تایید در جلسات: 77
سرمایه گذاران مایل به سرمایه گذاری در جلسات: 81
جلسات برگزار شده در سه رویداد: 400+
جلسات موفق در سه رویداد: 272
همکاران: شرکت فرابورس ایران | پارک فناوری پردیس | پارک علم و فناوری دانشگاه تهران | مرکز فن بازار ملی ایران

ثبت نام در کافه سرمایه کارن کراد، در هشتمین نمایشگاه فناوری و نوآوری اینوتکس

رویداد کافه سرمایه کارن کراد در سال 1398 همزمان با برگزاری هشتمین نمایشگاه فناوری و نوآوری اینوتکس 22-19 خرداد برگزار خواهد شد. استارتاپ ها و کارآفرینان علاقمند به شرکت در کافه سرمایه می توانند با توجه به دستورالعملی که در زیر قرار داده شده است در سامانه ثبت نام نمایند.

جهت مشاهده راهنمای ثبت نام بر روی لینک مقابل کلیک نمایید: راهنمای ثبت نام

جهت ثبت نام بر روی لینک مقابل کلیک نمایید: ثبت نام

آخرین مهلت ثبت نام: 5 اردیبهشت 1398

مکان: محل دائمی نمایشگاه های بین المللی تهران

آدم ها چرا کار می کنند؟ سؤالی ساده که پاسخ دادن به آن ساده نیست. اولین پاسخی که به ذهن بسیاری از ما می رسد «پول» است. آدم ها کار می کنند که درآمد داشته باشند. پاسخ درستی است اما خیلی ها کارهایی می کنند که آن کارها درآمد زیادی ندارند، مثلاً فعالیت های مدنی یا خیرخواهانه. خیلی ها هم  هستند که ثروت زیادی دارند و به کار نیاز ندارند اما هر روز صبح شال و کلاه می کنند و مشتاقانه سرکار می روند. پس آدم ها فقط برای پول کار نمی کنند. منزلت اجتماعی و اعتبار در جامعه هــم دلیــل دیگری است که خیلی ها برای کار کردن دارند. آدم ها دوست دارند که تحسین شوند و موقعیتشان در جامعه موجب افتخار باشد. اما این هم به تنهایی کافی نیست. در کنار پول و منزلت، یک دلیل دیگرهم برای کار کردن وجود دارد که تا همین اواخر کمتر دربارۀ آن صحبت می شد. آدم ها کار می کنند چون احتمالاً از کاری که انجام می دهند «لذت» می برند. این کتاب برای کسانی است که از کار فقط به دنبال درآمد و اعتبار نیستند بلکه می خواهند از کاری که انجام می دهند لذت هم ببرند. اگر از آن دسته افرادی هستید که فقط برای پول کار می کنید یا فقط دنبال تحسین و پرستیژ هستید احتمالاً این کتاب برای شما جذاب نخواهد بود. اما اگر از کارتان لذت می برید در هر شغلی که باشید این کتاب برای شما خواندنی و لذت بخش است.

در دنیای امروز رقابت باعث افزایش هزینه‌ و ریسک‌ است و اینترنت و ظهور شبکه‌ها، اندوختن انحصاری دانش را غیرممکن کرده‌‌اند. از طرفی دیدگاه‌های ما در مورد ریشه‌های خلاقیت در حال گسترش هستند و هرروز در حال یادگرفتن چیزهای جدیدی در مورد مغزمان و فهمیدن حالت‌های ادراکی متفاوت هستیم. ما به‌دنبال جعبه ابزاری جدید می‌گردیم  و تفکر طراحی جعبه ابزاری برای راه‌حل‌یابی خلاق است.

‌طراحان فردا را به وجود می‌آوردند، طراحی اوج هنر ذهن است، ذهنی که طراحی می‌کند یعنی از هیچ، چیزی را خلق می‌کند که وجود ندارد، برای دست‌یابی به رشد باید در آینده چیزی را خلق کنیم که با زمان حال متفاوت باشد. طراح کسی است که قدرت خلق دارد و از خلق کردن لذت می‌برد.  تفکر طراحی تکنیک نیست، روش هم نیست بلکه مهارت ذهنی است. تفکرطراحی یا به‌عبارتی مانند طراحان اندیشیدن رویکردی اساسا متفاوت به تفکرهای تحلیلی مرسوم کسب‌وکار است. این روش رویکردی نظام‌مند برای طرح مساله است که با مشتریان و توانایی خلق آینده‌ای بهتر برای آن‌ها آغاز می‌شود و اقرار می‌کند که احتمالا از همان ابتدا به این هدف نایل نمی‌شویم.

هدف ما از به‌کارگیری این رویکرد این است که بتوان به‌کمک درک عمیق و بی‌واسطه نیازهای واقعی مشتریان و شرایط کسب‌وکار، راه‌حل‌هایی را توسعه داد که اقبال بیشتری برای موفقیت دارند و درصورت دست نیافتن به موفقیت با حداقل ضرر ممکن و حصول حداکثر یادگیری بتوان از ادامه آن مسیرها دست کشید. استفاده از این رویکرد و ابزارهای آن در رویارویی با شرایط ابهام و عدم قطعیت بسیار کارآمد است. اما این به معنی بی‌فایده بودن رویکردهای مرسوم در کسب‌وکار نیست این ابزار جدید می‌تواند در کنار جعبه ابزارهای تفکر تحلیلی قرار بگیرد تا فرد در مواجهه با مسایل مختلف امکان‌های متنوعی در اختیار داشته باشد. تفکر طراحی کمک می‌کند نوآوری‌های موفق‌تر و سودآورتری داشته باشیم.

طراحان و مدیران هردو نقش مهمی در فرآیند رشد و نوآوری دارند. اگر مدیر هستید این کتاب روش‌های بصری را که برای ایجاد همکاری‌های ارزان و انسان محور به آن‌ها نیاز دارید به صورت گام به گام به شما نشان می‌دهد. اگر طراح هستید این صفحات به شما کمک می‌کند تا از زیباسازی و ظاهرگرایی به تمرکز بر انتخاب مساله، صورت بندی و در نهایت حل آن ارتقا پیدا کنید.

کتاب «تفکر طراحی در کسب‌وکار» با اشاره به نمونه‌های واقعی و ملموس به داستان مدیرانی می‌پردازد که به متفکر طراحی تبدیل شده اند. و با ابزارهای تفکر طراحی پیرامون آن‌ها این فرایند را از ابتدا تا انتها به صورت کاربردی و فهم‌پذیر تشریح می‌کند. این کتاب به عنوان نخستین مرجع فارسی این روش مانند راهنمایی گام به گام با طرح پرسش‌های کلیدی و ارایه ابزارهای کاربردی به کارآفرینان و نو آفرینان کمک می‌کند تا در مسیر موفقیت قرار بگیرند. کتاب تفکر طراحی در ۶ فصل «چرایی و چگونگی تفکر طراحی»، «چه وضعیتی هست؟»، «چه می‌شود اگر؟»، «چه چیزی شگفت‌آور است؟»، «چه چیزی جواب می‌دهد» و «هدایت رشد و نوآوری در سازمان شما»، تدوین شده است.

در این بخش قصد داریم مواردی را عنوان کنیم که با استفاده از آنها می‌توانید نظر سرمایه‌گذار به خود جلب کنید:

مورد اول: بحثتان را با ذکر نقاط ضعف خود شروع کنید این گونه می‌توانید مخاطب را خلع سلاح کنید

مورد دوم: شروع بحث با محدودیت‌ها، این گونه باعث می‌شود باهوش‌تر به نظر برسید

مورد سوم: بیان ایرادات ایده‌تان در ابتدای کار باعث می‌شود قابل اعتماد‌تر شوید.

مورد چهارم: از پیش گفته استفاده کنید؛ به دلیل انحرافی که در پردازش اطلاعات در افراد وجود دارد، استفاده از این روش باعث می‌شود که ارزیابی مطلوب‌تری از خود ایده در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد.

در قسمت قبل برای روشن شدن مورد اول داستانی را برایتان شرح دادیم، حال می خواهیم راجع به موارد دیگر در این بخش صحبت کنیم:

مورد دوم: شروع بحث با محدودیت ها یک ایده است: باعث می شود باهوش به نظر برسید. روفوس گریسکام این را نخست در آغاز زندگی شغلی اش کشف کرد، زمانی که در صنعت نشر به کار مشغول شده بود. او متوجه شد،((هیچ چیز خجالت آورتر از نوشتن نقدی که بیش از حد مثبت باشد نیست.)) حتی اگر نقد نویسان عاشق کتابی بودند، احساس می کردند مجبورند در پایان نقدشان پاراگرافی اضافه کنند و به کاستی های آن کتاب اشاره کنند. به گفته گریسکام، آنها از این طریق می گویند، ((من ساده لوح نیستم؛ نویسنده کاملاً هم سیاه نکرد. من تیز بینم.)) وقتی او به سرمایه گذاران در مورد مشکلات ببل می گفت، نشان می داد که ایده هایش خودش را محسور نمی کند یا تلاش نمی کند سر آنها کلاه بگذارد؛ او داوری تیزبین برای کاستی های خودش است. آن قدر باهوش است که خود را آماده و برخی از مشکلاتی را که آنها تشخیص خواهند داد پیش بینی کند.

مورد سوم: بیان ایرادات ایده هایتان در ابتدای کار این است که باعث می شود قابل اعتمادتر شوید. وقتی گریسکام موانع پیش رو را در کسب و کار خود تشریح کرد، نه تنها فرد مطلعی به نظر رسید، بلکه صادق و فروتن نیز جلوه کرد. البته، اگر مخاطب از قبل نقاط ضعف را نداند، برجسته ساختن آنها می تواند نتیجه عکس بدهد؛ می تواند بهانه به دست آنها بدهد که ایده شما را ساقط کنند. اما مخاطبان گریسکام از قبل بدبین بودند، و به هرحال خوشان، طی بررسی مقتضی پیش از خرید، متوجه بسیاری از مشکلات می شدند. گریسکام توضیح می دهد: وظیفه سرمایه گذاران این است که از ایرادات شرکت سردرآوردند. من، با گفتن ایرادات مدل کسب و کار به آنها، این کار را برایشان انجام می دادم این باعث ایجاد اعتماد می شد.((همچنین، صحبت کردن صریح در مورد نقاط ضعف کسب و کار به نوبه خود باعث می شد سخنانش هنگامی که در باره نقاط قوت صحبت می کند قابل اعتماد تر باشد. گریسکام می گوید: برای فروتن بودن و بیان نقاط ضعفتان، نخست باید اعتماد به نفس داشته باشید. اگر خودم مایل باشم به آنها بگویم کسب و کارم چه ایرادی دارد، سرمایه گذاران فکر می کنند"حتماً موارد مثبت زیادی هم دارد" دیزنی آنقدر به گریسکام اعتماد کرد که بعد از این که ببل را خریدند او را وارد هیئت مدیره کردند تا برای دو سال، در مقام معاون رئیس شرکت و مدیر کل، واحد کسب و کار شرکت را اداره کند. او در آنجا نقش کلیدی در پدید آوردن استراتژی دیجیتالی ((دیزینی اینتراکتیو)) ایفا کرد. پدیده ساریک دوباره کار خودش را کرده بود. 

مورد چهارم: شیوه پیش گفته این است که به دلیل انحرافی که در طرز پردازش اطلاعات در افراد وجود دارد، ارزیابی مطلوب تری از خود ایده در اختیار مخاطبان قرار می دهد. برای نشان دادن این انحراف، اغلب از مدیران می خواهم بعد از فکر کردن به ویژگی های مثبت زندیگشان، قضاوت کنند چقدر خوشبخت اند. به یک گروه از افراد تکلیف می کنم سه چیز خوب درباره زندگی هایشان بنویسند: گروه دیگر باید دوازده چیز را خوب فهرست کنند. همه انتظار دارند گروه دوازده تایی خوشحال تر باشد: هر چه موهبت بیشتری را برشمرید، احساس بهتری در مورد شرایط خود دارید. اما در بیشتر موارد، عکس این درست است. ما وقتی سه چیز خوب را فهرست می کنیم، خوشحال تر از زمانی هستیم که دوازده چیز را فهرست می کنیم. 

این اتفاقی بود که وقتی گریسکام نقاط ضعف ببل را ذکر می کرد برای سرمایه گذاران رخ می داد. با اذعان به جدی ترین مشکلات شرکتش، او کار سرمایه گذاران را برای ارائه ایده های خودشان در مورد ایرادات شرکت دشوار می کرد. وقتی آنها خود را به سختی در حال فکر کردن برای تشخیص دغدغه های دیگر می یافتند. به این نتیجه می رسیدند که مشکلات ببل واقعاً هم چنان حاد نیست. گریسکام در جلسه اول ببل هنگامی که برای اولین بار درخواست جذب سرمایه اش را وارانه به آزمایش گذاشت شاهد رخ دادن این مسئله بود. (( وقتی قبل از همه عواملی را بیان کردم که می توانست شرکت را نابود کند، واکنش هیئت مدیره دقیقاً بر عکس بود: خوب این موراد چندان هم بد نیست. قانون سوم نیوتن می تواند در مورد دینامیک انسانی هم درست باشد: هر کنش واکنشی برابر و در جهت مخالف خود دارد.))

درست همانطور که ارائه کردن موارد منفی می تواند به شکل طعنه آمیزی فکر کردن به آنها را برای مخاطبان دشوار تر کند. اظهار نظر اثر بخش به این بستگی دارد که پردازش ویژگی های مثبت را آسان تر کنیم.

معرفی مختصر از خودتان؟
 

محمدرضا شهنانی هستم، مشاور در زمینه های بیمه و مالیات (عملکرد و ارزش افزوده) دارای مدرک کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد حسابداری بازرگانی از دانشگاه قزوین هستم. پیش از ورود به فضای استارت آپی کشور، دارای 14 سال سابقه کار به عنوان مشاور و مدیر مالی شرکتهای خدماتی، بازرگانی و تولیدی بودم که فضای کسب و کارهای نوپا و همکاری و انتقال تجربه به جوانان کشور برایم حائز اهمیت به نظر رسید و توانستم با ورود به شرکت بامیلو فعالیت خود را آغاز نمایم.

حوزه فعالیتتان؟
 

پس از ورود به فضای استارت آپی، کسب و کارهای نوپا نیاز به مشاوره هایی در خصوص حق بیمه های قراردادهای پرسنلی ، حق بیمه های قراردادهای خدماتی، موضوع مالیاتهای مستقیم و مالیات بر ارزش افزوده داشتند که با توجه به ارتباط با مدیران آنها این گونه خدمات به آنها ارائه گردید.

همچنین با توجه به عدم آشنایی مدیران مربوطه این گونه کسب و کارها، پرداخت هزینه های قانونی که از حق بیمه ها و مالیات شامل شرکتها می گردد قبل از شروع عملیات مالی آنها با مراجعه حضوری و ارائه مشاوره به این کسب و کارها تا حد زیادی از پرداخت هزینه های قانونی جلوگیری به عمل می آید.

از طرفی با راه اندازی یک موسسه حسابداری مختص کسب و کارهای نوپا و استارت آپها و ارائه پکیج های مقرون به صرفه در مسائل بیمه و مالیات و مشاوره در زمینه های مربوطه تا حد قابل توجهی هزینه های استخدامی و پرسنلی بخش مالی این گونه کسب و کارها مدیریت می گردد.

از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟ 

پس از 14 سال تجربه شخصی در زمینه امور مالی و مالیاتی که بیشتر در شرکتهای خدماتی و پیمانکاری بود با توجه به شباهت بسیار زیاد کسب و کارهای نوپا و استارت آپها با تجربه کاری بنده در سال 1394 در دانشگاه با درخواست نیاز یکی از اساتید محترم و چند جلسه مصاحبه با مدیران وقت Bamilo به استخدام آنجا در آمده و تا پایان سال 1395 با استارت آپ مذکور همکاری نمودم. همچنین قبل از اتمام همکاری با این استارت آپ در هفته نامه شنبه نیز 4 مقاله از بنده در زمینه بیمه و مالیات استارت آپ ها و لزوم آشنایی این گونه فعالیت ها منتشر گردید. قبل از ترک Bamilo با توجه به شروع فعالیت شرکت Tap30 به عنوان مشاور مالی و مالیاتی استارت آپ مذکور نیز شروع به فعالیت نمودم که این همکاری تا کنون ادامه دارد.

از طرف دیگر با توجه به لزوم آشنایی مدیران و بنیان گذاران این گونه کسب و کارها کلاس های آموزشی بیمه و مالیات استارت آپها را با همکاری اتحادیه کسب و کارهای مجازی برگزار نمودیم که حدود 50 استارت آپ مختلف در این گونه مباحث حضور جدی داشتند. همچنین در سال جاری جلسات آشنایی کسب و کارهای نوپا و استارت آپ ها با قوانین بیمه و مالیات آنها را در دو مرکز نوآوری دانشگاه خواجه نصیر و مرکز نوآوری دانشگاه امیر کبیر (فینوا) را ترتیب داده ام که با استقبال خوبی مواجه گردید.

چه استارتاپ های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟

پس از بیان موفقیت ها یک موضوع حائز اهمیت است که خوب است به آن اشاره کرد. با توجه به رشد سریع استارت آپها یکی از موضوعات با اهمیت مبحث استفاده از استانداردهای حسابداری مربوطه می باشد که بنده با توجه به آشنایی با این استانداردها تجربیات موفقی را در استارت آپهای طرف همکاری داشتم. 

البته دو استارت آپ مذکور و چند استارت آپ کوچک نیز که واحد حسابداری آنها زیر نظر بنده فعالیت نموده همیشه از آنها به عنوان قوی ترین تیم های مالی در خاطر بنده مانده و می ماند. 

کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟

به بازار کسب و کارهای نوپا و استارت آپها که می نگریم قطعا با توجه به اینکه اکثر نیروهای آنها شامل جوانان کم سن و سال و در عین حال باهوش، خلاق و ساعی می گردد عدم آگاهی به قوانین کسب و کارها و همچنین موارد قانونی و حقوقی این فعالیت هاست . از طرفی با توجه به روند عدم سود دهی این نوع کسب و کارها و به تبع آن کمتر هزینه کردن در واحدهای ستادی و پشتیبانی (که آن خود نیز از عدم آگاهی ناشی می شود) نیروی انسانی کارآمد تر و مجرب تر داخل این شرکتها خیلی کمتر از جاهای دیگر مشاهده می گردد. همچنین عدم سود دهی این گونه کسب و کارها آن هم بعد از مدت 2 سال از شروع فعالیت یکی دیگر از ایرادات مدیریت آنهاست.

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

از نظر بنده چند مشکل بزرگ در بحث سرمایه گذاری خطر گذیر در اکو سیستم استارت آپی ایران وجود دارد که می توانم به شرح ذیل به طور مختصر توضیح دهم:

- عدم تزریق وجه نقد به عنوان سرمایه اولیه توسط بنیان گذاران کسب و کارهای نوپا و استارت آپها

- عدم وجود سازمانها و موسسات پشتیبانی و قانون گذار در فضای این گونه کسب و کارها

- عدم سیاست گذاری های صحیح توسط ارگان های نظارتی و دولتی

- عدم وجود دسترسی راحت به فضای کسب و کارهای بین المللی

- عدم آشنایی مدیران مربوطه با قوانین حقوقق و قانونی 

معرفی مختصر از شرکتتان؟

صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه یکم آرمان آتی با دریافت مجوز از سازمان بورس اوراق بهادار و ثبت نزد مرجع ثبت شرکت‌ها به عنوان اولین صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه (Venture Capital fund) موضوع بندهای 20 و 21 ماده 1 قانون بازار اوراق بهادار و بند ه ماده 1 قانون توسعه ابزارها و نهادها مصوب آذرماه 1388 در دی ماه سال 1395 ثبت گردید.

موسسان صندوق عبارتند از شرکت مشاور سرمایه‌گذاری آرمان آتی، مدیریت سرمایه ارزش‌آفرین کوروش از شرکتهای زیرمجموعه گروه صنعتی گلرنگ، شرکت سرمایه‌گذاران فناوران تکوستا (تکوست) و شرکت مدیریت پندار فناور ایده گستر (مپفا )که همگی در حوزه‌های فعالیت خود به نوآوری و پیشرو بودن شناخته شده‌اند.

مدیر صندوق شرکت مشاوره سرمایه‌گذاری آرمان آتی، اندازه صندوق 100 میلیارد ریال و دوره سرمایه‌گذاری 2 سال از لحظه آغاز است که قابل تمدید می‌باشد.

حداکثر سقف سرمایه گذاری شرکتتان چقدر است؟

200 الی 700 میلیون توما. در رقم های بالاتر در صورت تایید تمایل به co-invest داریم

آیا تمرکز شرکت شما برای سرمایه گذاری روی حوزه های خاصی است؟ اگر بله، چه حوزه‌هایی؟

تمرکز اصلی این صندوق سرمایه‌گذاری بر روی صنعت فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات، کسب‌وکارهای اینترنتی، موبایلی و نرم‌افزار بویژه در حوزه فناوری مالی یا فینتک (Fintech) است و در مراحل ابتدایی چرخه عمر استارتاپ‌ها‌ (Early Stage) سرمایه‌گذاری می‌کند.

از نظر شما به عنوان سرمایه گذار، مهمترین جنبه هایی که استارتاپ ها باید به آنها توجه داشته باشند چیست؟

تیم قوی و پرپتانسیل و خلاق

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

ضعف در ارزیابی طرح ها به طوری که اکثر استارتاپ ها overvalue ارزش گذاری می‌شوند.

کنفرانس بین المللی فرصت‌های سرمایه‌گذاری ایران

امروز در تجارت و اقتصاد بین‌الملل، اکثر اقتصاددانان و کارشناسان تجاری، سرمایه‌گذاری جسورانه را به عنوان سنگ بنای توسعه اقتصادی کشورها مطرح می‌سازند. این نوع سرمایه‌گذاری به ویژه در کشورهایی که با انبوه پس‌انداز و یا نقدینگی سرگـردان در اقتصادهای خود مواجه‌اند می‌توانـد راه حل و فرصت بهینه‌ای باشـد جهت بـرون رفت از انباشـت سرمایه‌ها از اقتصاد سوداگر و غیرمولد نظیر خرید و فروش ارز، فلزات، مسکن و یا سپرده‌گذاری در بانک‌ها و جهت دادن آنها به سوی اقتصاد مولد در راستای ایجاد تولید ملی، ایجاد اشتغال، رشد و توسعه پایدار همراه با حفظ ارزش منابع مالی و سودهای معقول.

در حال حاضر، بالغ بر 80% رشد اقتصادی کشورهای جهان ناشی از فعالیت‌های اقتصادی و تجاری بنگاه‌های کوچک و متوسط بوده و سرمایه‌گذاری جسورانه از منابع مهم تامین مالی این نوع شرکت‌ها محسوب می‌گردد. سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر یا جسورانه با مدیریت فعالانه و برنامه‌ریزی در توسعه مدل‌های راهبردی، در کسب و کار هدف و ارزش افزوده و افزایش قیمت سهام این شرکت‌ها نقش مهمی ایفا نموده و به ویژه این‌که نقشی با اهمیت و فعال در ایجاد اشتغال نیروی جوان و متخصص و هدایت سرمایه‌های سرگردان به سوی طرح‌ها و پروژه‌های سودآور ایفا می‌نماید. 

هدف از برگزاری کنفرانس

ایجاد ارتباط بین سرمایه‌گذاران و بنگاه‌های سرمایه‌پذیر

شناسایی و دعوت از سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در حوزه V.C

شناسایی و دعوت از بنگاه‌های سرمایه‌پذیر

ارائه خدمات به بنگاه‌های سرمایه‌پذیر جهت طراحی و ارائه پروژه متناسب با ساختار، نوع فعالیت، برنامه توسعه و میزان سرمایه درخواستی

تحلیل فضا و وضعیت فعلی سرمایه‌گذاری جسورانه در ایران و دنیا

ارتباط این نوع سرمایه‌گذاری با توسعه کشور در راستای اقتصاد مقاومتی

شناسایی ساختار ایجاد و تطابق سرمایه‌گذاری جسورانه، ابزارهای مورد نیاز و راهبردهای تکامل و توسعه آن در ایران

شناسایی و ارائه راهبرهای مناسب جهت بهره‌گیری از خدمات V.C و تامین مالی در ایران در حوزه‌های مختلف بنگاه‌های خصوصی، تعاونی، دولتی، شبه دولتی و استارت‌آپ‌ها

ارائه راهبردهای مذاکرات عملیاتی بین بنگاه‌ها، کارآفرینان و ... در تعامل با سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی

ارائه تجارب بین‌الملل موفق و انطباق تجارب با ساختار بازار ایران

ایجاد تسهیلات برای نقل و انتقالات مالی بدون محدودیت از طریق ارائه مفاهیم و راهکارهای استفاده از ارز دیجیتال یا مجازی به عنوان راهی برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی و جلوگیری از تحریم‌های بین‌المللی

رویداد سرمایه‌گذاری کارن کراد

به گزارش روابط عمومی کارن‌کراد، دوشنبه 8 بهمن ماه 1397 رویداد سرمایه‌گذاری کارن‌کراد همزمان با برگزاری کنفرانس بین المللی فرصت‌های سرمایه‌گذاری ایران؛ با همکاری سازمان توسعه تجارت ایران و حمایت معنوی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و با حضور حامیان کنفرانس، مدیران سامانه تامین مالی کارن‌کراد، مشاوران و سرمایه‌گذاران خبره حوزه استارتاپی همراه این سامانه، شتابدهنده‌ها، سخنرانان و مدعوین بین المللی همراه با برنامه ارائه استارتاپ‌های آماده جذب سرمایه‌گذاری در سالن کنفرانس نمایشگاه بین المللی استان تهران برگزار شد.

ابتدا در این رویداد گروهی از سرمایه‌گذاران به معرفی پتانسیل‌های خود پرداخته و در ادامه مدیران گروهی از استارتاپ‌های حوزه‌های فین‌تک، بلاک چین و حوزه IT در حضور سرمایه‌گذاران بین‌المللی و سرمایه‌گذاران خبره همراه با کارن‌کراد و مسئولین کنفرانس به تشریح استارتاپ‌های خود پرداخته و به سوالات و چالش‌های داوران پاسخ دادند. همچنین در حوزه سرمایه‌گذاری این رویداد جلساتی فی مابین استارتاپ‌ها و سرمایه‌گذاران بین‌المللی تشکیل شد و در کنار سایر پنل‌های برگزار شده در کنفرانس بین‌المللی فرصت‌های سرمایه‌گذاری ایران، کارگاه های آموزشی با محوریت سرمایه گذاری خصوصی، استارتاپ و شتابدهنده ها، تکنولوژی‌های مالی (FinTech) و نقل و انتقال مالی از طریق بلوک‌های رمزگذاری شده (blockchain)، طراحی و ارائه طرح‌های توجیهی، معرفی بورس فرصت‌های سرمایه‌گذاری ایران و Bankable Business Plan برگزار شد.

هدف از برگزاری این رویداد، بازدهی هرچه بهتر در کنفرانس و در ارتباط قراردادن کارآفرینان و استارتاپ‌های مستعد به سرمایه‌گذاران با تجربه داخلی و خارجی و ارکان اکوسیستم بود.

معرفی مختصر از خودتان؟
 

سهیل اعرابی هستم، فعال در زمینه های خلاقیت، بازاریابی و بازارایی دیجیتال و البته با نیم نگاهی به پروژههای هنری! از نظر تحصیلات دانشگاهی لیسانس مهندسی مکانیک و فارغ التحصیل MBA از دانشگاه خوارزمی هستم. پیش از ورود به اکوسیستم استارتاپ ها و ایکامرس، بیش از 10 سال در زمینه هنرهای اجرایی فعالیت و سابقه مدیریتی و اجرایی داشتم که بنظرم در موضوعات خلاقیت، شناخت مخاطب و رسانه به نوعی امتیاز کاری برایم در ادامه راه شدند. 

حوزه فعالیتتان؟
 

تفکر خلاق، بهبود عملکرد و استراتژی های بازاریابی و بازاریابی دیجیتال تخصص هایی هستند که ساعتهای کاری بیشتری از من رو به خودشون اختصاص میدهند. در واقع، مشخصا در حوزه‌ی «بازاریابی و بازاریابی دیجیتال و توسعه کسب و کار دیجیتال» فعال هستم و از طریق تخصص هایی که ذکر شد مسئولیت های اجرایی خودم رو در شرکتهایی که همکاری دارم یا داشته ام، پیش بردم و هدایت کردم. 

علاوه بر آن، به تناوب در طول این سالها این شانس خوب رو داشتم که بنابر دعوت دوستانی با استارتاپ ها یا کسب و کارهای کلاسیک و سنتی همکاری و پروژه هایی رو تجربه کنم و شاید کمکی در توسعه و راه اندازی آنها داشته باشم. تمرکز این پروژه ها بر «توسعه کسب و کار دیجیتال، ایجاد تمایز و خلاقیت در مسیر برندینگ و بازاریابی» بوده است.

این نکته رو هم دوست دارم به عنوان فعالیت های خودم ذکر کنم که شرکت در دوره ها و کارگاههای آموزشی یکی از فعالیتهای اصلی من در طول ماه یا سال هست که برای بحث یادگیری برنامه ای برایش داشته ام. 

از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟ 

فعالیت جدی من در زمینه کسب و کار از دهه هشتاد، در حوزه ی هنر تئاتر شروع شد. هم-بنیان‌گذار و سرپرست نخستین مجموعه‌ مستقل-خصوصی تئاتر ایران ( گروه نمایش و تماشاخانه آو) به آدرس avtheatre.ir  هستم که در سال 1388 فعالیت رسمی خودش رو اعلام کرد. به نوعی میتوان گفت «گروه آو» به عنوان یک استارتاپ پیشرو در حوزه هنر و فرهنگ بود که توانست سدهای ذهنی و حتی سیستماتیک زیادی رو در زمان خودش از میان بردارد و زمینه سازی کند. به عنوان مثال اینروزها شاهد حضور تعداد و تنوع بالای سالن های اجرای مستقل تئاتر در سطح شهر تهران و حتی برخی شهرها هستیم، یا اعتبار و مشارکت مجموعه های مستقل در جشنواره های سراسری همچون جشنواره فجر، که جالب هست بدونید کمتر از یک دهه گذشته امری خیالی و محال بنظر میرسید.

در بهار 1394 به تیم جوان و کوچک علی‌بابا ملحق شدم. همزمان با جدیت و تمرکز بیشتر روی فعالیت های بازاریابی در علی‌بابا، دانش و تسلط بیشتری در زمینه بازاریابی دیجیتال کسب کردم. به دلیل تفکر یادگیرنده و رویکرد اصولی که در تیم مدیریتی علی‌بابا برای رشد و توسعه فردی و حرفه‌ای وجود داشت، این فرصت رو داشتم تا تجربه عمیق و گسترده از بازاریابی و بازاریابی دیجیتال بدست بیارم. من در علی بابا به عنوان مدیر رسانه های دیجیتال و مدیر خلاقیت مسئولیت داشتم. بنابر دلایلی و نیازهایی که در مسیر کاری خودم لازم میدیدم در سال 96 به تیم بازاریابی شرکت رنوپارس (رنو ایران) ملحق شدم. به عنوان سرپرست دیجیتال مارکتینگ رنو، تجربیات و چالشهای متفاوتی از پروژه های سازمانی و بین المللی در صنعت بزرگی همچون خودروسازی به آموخته هایم اضافه شد.

چه استارتاپ های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟

ابتدا لازم میدونم توضیح و نقدی را طرح کنم. الویت من در طول این سالها مربیگری یا ساختن جایگاه و برندشخصی به عنوان منتور یا مشاور نبوده، بلکه به لحاظ اخلاقی و حرفه ای تمرکزم حرکت در مسیر موفقیت و اثربخش بودن برای سازمان و مجموعه ای بوده است که در آن مسئولیت و اشتغال داشته ام. شركت های رنو ایران، علی بابا یا جاباما از جمله ی این تیم ها هستند. صادقانه، فعلا! این باور رو دارم که بسیار بسیار سخت هست که همزمان مربی یا منتور یا مشاور برای چندین استارتاپ و سازمان بود و در عین حال مسئولیت و مدیریت سازنده و سودآور برای شرکت مشخص که شاغل هستید، داشت. به همین سبب اگر هم که نتایج موفقی در این مدت در همکاری با تیم هایی دیگر در جایگاه مربی و منتور شکل گرفته است برآیند کار گروهی و ریسک پذیری و اعتماد مدیران آن تیم ها بوده. ترجیح میدم بنابر ترجیحات شخصی نامی نبرم ولی فروش آنلاین محصولات FMCG، مجتمع‌های بزرگ تفریحی-تجاری، لوازم آرایشی و خدمات مشاوره سرمایه گذاری از حوزه هایی هستند که در زمانهای اضافی و شخصی ام تجربه ی همکاری داشته ام.

کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟

اگر صادقانه و بی تعارف بخواهم صحبت کنم باید بگم کمبود خیلی از اصول انسانی و کاری! اگر بخواهم خلاصه بگویم در چند مورد آن را بیان میکنم: اول، ضعفهای موجود ناشی از کمبود اخلاق حرفه ای و شخصی در فعالان این حوزه است. امری که اثرات مخربی در رشد و تربیت نیروی انسانی فعال در این اکوسیستم گذاشته و به ناگاه افرادی در جایگاه مدیر یا تصمیم گیرنده قرار گرفته اند که کمترین میزان تجربه و موفقیت در محیطهای کاری و حتی آکادمیک را داشته اند. 

 از سوی دیگر وضعیت بحرانی و اسفناک در زمینه آموزش و انتقال تجربیات است. کافیست بدانیم و بپرسیم که مدیران آگاه و حرفه ای، چه اندازه برای پیدا کردن و جذب یک نیروی متخصص در زمان استخدام مشکل دارند در حالیکه تمامی متثقاضیان لیست بلندی از کلاسهای آموزشی در رزومه برایتان نوشته اند.

مورد دیگر علاقه مندی فعالان و تازه واردان به اکوسیستم در پیروی و شنیدن اخبار روز دنیاست و دنبال کردن ترندهای تازه در سایر کشورها و با بکارگیری آنها که گویی شاید این فاصله را کاهش دهند و بقایشان را تضمین کنند. در حالیکه آنچه برای سودآوری و چرخیدن چرخ لازم هست قبلا اختراع شده و جای دیگریست که نیاز به کارهای اصولی و تقویت مهارتهای عملی در کسب و کار است.  شاید همین خاطره و مواجه مصداقی کافی باشد که چندین مدیر استارتاپ یا بازاریابی در همین سمینارها و همایش ها دیدم که در جواب چنین پرسشهایی ناکام بودند "شاخصه ی یک استارتاپ بودن چیست؟" ، "پرسونای محصول nساله ی شما کیست؟ " ، "چرا مشتری باید محصول شما را در مقایسه با رقیب بخرد؟ ارزش برندتان چیست؟"...

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

در این مورد من یادداشتی در صفحه لینکدین خودم نوشته ام که شاید بتونید جوابش رو کاملتر در اونجا پیدا کنید با عنوان "اپیدمی قیصرها در اکوسیستم استارتاپی" که نگاهی به تعاملات فعالان اکوسیستم دارد و رفتارهای اشتباه مدیران و همینطور سرمایه گذارها که اینروزها جاری شده است. میتوانم یکی از عوامل مشکل ساز در این بحث را عدم درک و شناخت استراتژی برنده-برنده در تعاملات و مذاکرات عنوان کنم. 

معرفی مختصر از شرکتتان؟

صندوق سرمايه‌گذاري جسورانه توسعه فناوری آرمانی بزرگترين صندوق جسورانه بورسي است که در سامانه بورس اوراق بهادار تهران ثبت شده است. سرمایه اسمی آن 600 میلیارد ریال است که تمركز خود را بر سرمايه‌گذاري در بخش فناوري اطلاعات گذاشته است.

حداکثر سقف سرمایه گذاری شرکتتان چقدر است؟

با توجه به مرحله رشد استارتاپ و نظر هیات مدیره قابل مذاکره است.

آیا تمرکز شرکت شما برای سرمایه گذاری روی حوزه های خاصی است؟ اگر بله، چه حوزه‌هایی؟

تمركز بر سرمايه‌گذاري در بخش فناوري اطلاعات است.

در مقاطعي از رشد سازماني سرمايه گذاري مي كند كه ايده اوليه توليد، تبديل به محصولي قابل فروش شده و شركت سرمايه پذير داراي ساختار سازماني جهت تحقق اهداف فروش و توسعه بازار باشد.

در شركت‌هايي سرمايه‌گذاري مي‌كند كه داراي رشد بالقوه يا پتانسيل رشدي بالاتر از متوسط صنعت باشند. 

در صنايعي سرمايه‌‌‌گذاري مي‌كند كه رشد آن ها از متوسط رشد صنايع ديگر بالاتر باشد.

صندوق سرمايه‌گذاري جسورانه توسعۀ فناوری آرمانی به دليل پذيرش خطر سرمايه گذاري، بازدهي بالايي را از آنها انتظار دارد به گونه اي كه دوره برگشت سرمايه گذاري صندوق بين 3 الي 7 سال باشد و صندوق بتواند طي اين مدت سرمايه خود را از شركت سرمایه پذير خارج نمايد.

روش‌هاي پيش‌بيني براي خروج از سرمايه‌گذاري‌هاي انجام شده عموماً عرضه سهام در بورس اوراق بهادار،  ادغام يا فروش سهام به شركت‌‌هاي ديگر است.

از نظر شما به عنوان سرمایه گذار، مهمترین جنبه هایی که استارتاپ ها باید به آنها توجه داشته باشند چیست؟

- تيم مديريت و سوابق اجرايي درخشان آنان
- بازار هدف متمرکز، براي محصولات شركت و حضور موفق دراين بازار به عنوان نفر اول 
- وجود برنامه مدون توسعه همراه با تخمين نيازهاي مالي، انساني و ....
- شناخت دقيق از بازار هدف
- شناخت دقيق از رقبا و شيوه مقابله با آنان

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

در شرایط کنونی سایز جذب سرمایه متناسب با میزان اشتیاق استارتاپ ها نیست. همچنین پلتفرم مناسب برای سرمایه‌گذاری آنها وجود ندارد و عملا بازیگران این بازار برای سرمایه گذاری محدود و کوچک هستند. طراحی یک پلتفرم سرمایه‌گذاری در حوزه استارتاپی مسیر سرمایه گذاری درآن را تسهیل می کند.

زمان شما محدود است، پس با زندگی کردن زندگی کسی دیگر، آن را هدر ندهید. در تله عقاید تعصبی نیفتید که همانا زندگی با نتایج تفکر افراد دیگر است. اجازه ندهید هیاهوی نظرات دیگران، نداری درونی شما را خاموش کند. و از همه مهم‌تر، شهامت پیروی کردن از احساس و شهودتان را داشته باشید. 

استیو جابز

با شنیدن کلمه «خلاقیت» به چه فکر می‌کنید؟

اگر شما هم مانند اکثر مردم باشید، ذهن‌تان بی‌درنگ به سمت فعالیت‌های هنری مانند مجسمه‌سازی، طراحی یا موسیقی متمایل می‌شود. ممکن است «خلاقانه» را معادل «هنرمندانه» بدانید. ممکن است بر این باور باشید که معماران و طراحان حقوق می‌گیرند تا متفکرانی خلاق باشند، اما از مدیر عاملان، حقوق‌دانان و پزشکان چنین انتظاری نیست. یا ممکن است فکر کنید خلاق بودن خصلتی ذاتی همانند داشتن چشم‌های قهوه‌ای است: یا با ژن‌های خلاقانه متولد می‌شوید یا اینکه هرگز خلاق نخواهید شد.

حقیقت این است که همه ما ظرفیت بالایی در خلاقیت داریم که باید شکوفا شود. پایه اصلی خودباوری در خلاقیت، اعتقاد به توانمندی‌هایمان برای ایجاد تغییر در جهان پیرامون است، به معنی اینکه بپذیرید قادرید هرآنچه عزم کنید انجام دهید. باور داریم این خودباوری، یعنی ایمان به ظرفیت خلاق خودتان، قلب نوآوری است.

خودباوری در خلاقیت شبیه عضله است که با تلاش و تجربه، قوی‌تر و نیرومندتر می‌شود. چه خود را از گونه انسان‌های خلاق بدانید یا ندانید، خواندن این کتاب به شما امکان می‌دهد از ظرفیت خلاقانه‌ای که در همه ما وجود دارد، بیشتر استفاده کنید

خلاقیت بسیار گسترده‌تر و فراگیرتر از چیزی است که مردم با نام فعالیت‌های «هنرمندانه» می‌شناسند. خلاقیت عبارت از کاربرد ابتکار و تخیل برای ایجاد چیزی جدید در دنیا است. خلاقیت، آن‌جایی که شما فرصت ایجاد ایده‌ها، راه‌حل‌ها و رویکردهای جدید را دارید، وارد بازی می‌شود و باور داریم همه افراد به این منبع دسترسی دارند.

احتمالا این جمله الهام بخش استیو جابز در دانشگاه استفورد را شنیده‌اید. به راستی چگونه می‌توانیم زندگی منحصربه فرد خودمان را زندگی کنیم و اثری متفاوت «از جنس خودمان» بر دنیا بگذاریم؟

چند درصد از انسان‌ها خودشان را «همانگونه که به واقع هستند» باور کرده‌اند و کارهای معنادار و دلخواهشان را انجام می‌دهند؟ اندکی به این فکر کنید که چرا پاسخ به این سوال چندان دلگرم کننده نیست...

پژوهش‌های بسیار پیرامون مقوله خلاقیت نشان می‌دهد ریشه‌های این پدیده شوم به سال‌های ابتدایی زندگی‌مان باز می‌گردد و این قوای پایه و ذاتی ما (خلاقیت) به واسطه آموزش های رایج و فشارهای اجتماع، به مرور تحلیل می‌رود و عضله‌‌ای که می‌تواند در انجام کارهای حقیقتا تاثیرگذار به کار گرفته شود، رفته رفته فلج می‌شود و از کار می‌افتد.

این وضعیت، واقعا دردناک و تاسف‌آور است؛ اما آیا در انتهای این تونل تاریک، نوری وجود دارد؟ خوشبختانه پاسخ این سوال، مثبت است؛ اما طبیعی است نقصانی که در طول سال‌ها در ما ایجاد شده، یک شبه و به راحتی قابل بازگشت نباشد. نمی‌توان انتظار داشت پرنده‌ای که سال‌ها بال و پرش بسته بوده و یا فضای کافی برای پرواز نداشته است، به یکباره اوج بگیرد. 

برادران کلی که شرکتی بین المللی با محوریت خلاقیت و نوآوری را اداره می‌کنند، فعالیت حرفه‌ای چندین ساله خود را، برای کمک به انسان‌ها در کسب خودباوری در خلاقیت و نهایتا خودکارآمدی در زندگی، الهام بخش یافته و هوشمندانه تلاش کرده‌اند تنها به بیان اهمیت و جذابیت این مفاهیم بسنده نکنند؛ بلکه کوشیده‌اند از طریق مثال‌های غنی و ابزارهای کاربردی، در برداشتن گام‌های بعدی که پاشنه آشیل تحول‌های فردی هستند نیز اثرگذار باشند.

کتاب علاوه بر دارا بودن ماهیتی گام به گام و رویکردی عمل‌گرایانه جهت کسب خودباوری در خلاقیت برای زندگی فردی، در موفقیت مدیران و سازمان‌ها نیز می‌تواند نقش بسیار موثری ایفا کند. نویسندگان کتاب، تجربه طولانی در کمک به شرکت‌هایی را دارند که از طریق طراحی و نوآوری، برای مشتریان‌شان خلق ارزش می‌کنند و در همین مسیر، روش نوآوری «تفکر طراحی» را نیز گسترش داده‌اند که ویژگی بارز آن، انسان محور بودن است. معرفی این روش به جامعه کسب و کار ایران نیز، یکی از اهداف اصلی ترجمه این کتاب بوده است.

دومین دوره از رویداد I-Meet کارن‌کراد با حضور سرمایه‌گذاران و انجمن های سنتی مطرح کشور روز چهارشنبه 1 اسفند ماه ۱۳۹۷ در دانشکده مکانیک دانشگاه تهران برگزار شد. در این رویداد که با هدف سرمایه‌گذاری، شبکه‌سازی سرمایه‌گذاران و آشنایی هر چه بهتر آن‌ها با برنامه‌های سرمایه‌گذاری کارن‌کراد طراحی شده، نمایندگانی از اتاق‌های بازرگانی، اتحادیه‌ها، انجمن‌ها، تشکل‌های صنعتی و سرمایه گذاران فرشته حضور داشتند.

این رویداد که با همکاری دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار گردید، با سخنرانی علی عمیدی مدیر عامل کارن‌کراد آغاز شد. ایشان با تاکید بر اینکه این رویداد بهانه‌ای است تا با آغاز سال نو، بر کسب و کار خود با حالی نو نظر کنیم، یکی از مهم‌ترین اهداف کارن‌کراد را ایجاد ارتباط بین شبکه نوآوری و کسب‌وکارهای نوپا با شبکه سنتی کشور دانست. همچنین ایشان چالش‌های سرمایه‌گذاری، شبکه‌سازی سرمایه‌گذاران، به اشتراک گذاشتن نقطه نظرات، بحث و گفت‌وگو در راستای سرمایه‌گذاری خطر پذیر را از محورهای اصلی این جلسه برشمردند.

سخنران بعدی علیرضا دلیری، معاون توسعه مدیریت و جذب سرمایه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری بود. ایشان با اشاره به اینکه اقتصاد کشورهای دنیا با ورود به فناوری تغییر یافته است، گفت: "اکنون شرکت‌های حوزه دیجیتال حرف اول را می‌زنند، پس باید بستری برای ورود علم و فناوری به اقتصاد فراهم شود. او با تاکید بر ساماندهی نیروی انسانی در حوزه استارتاپ‌ها و بخش خصوصی گفت: «نگاه ما این است که بستر فعالیت در حوزه اقتصادی برای حوزه‌های های‌تک، فناوری و دانش‌بنیان فراهم شود.»

دلیری با بیان به اینکه فین‌تک‌ها نسبت به سال گذشته دو تا سه برابر ارتقا یافته‌اند، گفت: «این موضوع به این دلیل است که فین‌تک‌ها توانسته‌اند خدمات‌رسانی مالی را برای مردم فراهم کنند و با قطع یقین می‌توان گفت تا پنج سال دیگر بانکداری سنتی ما جمع‌ می‌شود.» او در ادامه گفت: «ما نمی‌توانیم تفکر سنتی خود را ادامه دهیم و اقتصاد به جوانانی که دانش و ایده دارند نیاز دارد. ما در حوزه معاونت علم و فناوری، دولتی هستیم، اما تفکر دولتی نداریم و در این راستا در مقابل کسانی که مانع فعالیت‌ها می‌شوند، می‌ایستیم.»

پس از دلیری، فرشید گلزاده مدیرعامل پیشین فروشگاه‌های زنجیره‌ای رفاه به سخنرانی پرداختند. گلزاده در سخنرانی خود به نحوه عملکرد و برنامه مدیریت فروشگاه‌های زنجیره‌ای رفاه اشاره نمود، مدیریتی که مبتنی بر جدیدترین اصول علم مدیریت بود و در همین راستا بخش‌های مختلف مجموعه رفاه را اصلاح اساسی نمودند. گلزاده در انتهای سخنرانی خود به برنامه فروشگاه‌های زنجیره‌ای رفاه برای سرمایه‌گذاری روی استارتاپ‌ها با همکاری مجموعه کارن‌کراد اشاره کرد و اظهار امیدواری کرد که این نگرش بتواند در شرکت‌های بزرگ منشاء تحولات مثبت باشد. همچنین ایشان به فرهنگ سازی در راستای عملکرد بهتر سازمان‌ها اشاره نمود و از برگزاری چنین جلساتی ابراز رضایت نمود و ایجاد توانایی جذب دانش در سازمان‌ها را امری مهم دانست. 

پس از سخنرانی، پنل «ضرورت‌های سرمایه‌گذاری روی استارتاپ‌ها» برگزار گردید. رضا غیابی مدیر عامل شرکت فرصت‌آفرین به عنوان دبیر پنل، سخن خود را با با تاکید بر اهمیت فرصت‌های سرمایه‌گذاری و شناخت بازیگران اصلی اکوسیستم آغاز کرد. همچنین وی چنین بیان نمود که برگزاری چنین رویدادهایی باعث شکل‌گیری کسب‌و‌کارهای موفق و به دنبال آن سرمایه‌گذاری موفق خواهند شد.

این پنل با حضور امیرحسین سرکندی مدیر عامل Mteam، مهرداد امانی مدیر عامل صندوق توسعه صادرات و تبادل فناوری، خشایار گرامی سرمایه‌گذار فرشته، شاهین محمودی مدیر عامل شرکت عظیم کالا، احسان علیزاده مدیر دفتر توسعه و فناوری دانشکده فنی دانشگاه تهران، سید سراج‌الدین رضوی‌زاده مدیر عامل استارتاپ بوکینگ ویلا و محمد سالار اسدی مدیر عامل استارتاپ لک‌لک برگزار گردید.

خشایار گرامی، سرمایه‌گذار استارتاپ بوکینگ ویلا چنین بیان نمود که در سال های 2008 و 2010 آثار هنری یکی از مهم‌ترین مواردی بود که میزان سرمایه‌گذاری در آن افزایش چشمگیری داشته و رشد بسیار خوبی داشت. گرچه در سال 97 رشد اقتصادی چندان مناسبی نداشتیم، امید است در سال‌های آتی رشد اقتصادی پویاتری را فراهم آوریم. 

سخنران بعدی پنل احسان علیزاده، مدیر دفتر توسعه فناوری دانشکده فنی دانشگاه تهران بود. وی سه هدف اصلی دانشگاه را نوآوری از تحقیقات پایه، تأمین نیروی انسانی و انتقال دانش از تحقیقات به کسب‌وکارها بیان نمود. ایشان مهم ترین رویکرد دانشگاه را ایجاد نوآوری جهت کاهش فاصله و حذف شکاف بین فعالیت دانشجویی و مرحله خلق نوآوری و شرکت‌های دانش‌بنیان دانست.

امیرحسین سرکندی مدیر عامل Mteam نیز چنین بیان کرد که در بین هزاران شرکت دانش بنیان، استارتاپی که بتواند حرفه‌ای‌تر برخورد کند و سود خوبی به دست آورد ماندگار است. همچنین وی از سختی‌های سرمایه‌گذاری با اقتصاد دیجیتال سخن گفت.

مهرداد امانی رئیس صندوق توسعه صادرات و فناوری در ادامه از ایجاد صندوق‌های سرمایه‌گذاری‌ خطرپذیر جدیدی در حوزه‌های دانش‌بنیان، های‌تک، نوآور و خلاق خبر داد که در حال حاضر آماده سرمایه‌گذاری هستند.

بخشی از پنل به سخنرانی استارتاپ‌های حاضر در رویداد اختصاص یافت. سراج الدین رضوی‌زاده مدیر عامل استارتاپ بوکینگ ویلا، که فرآیند تامین مالی را از اوایل سال 97 آغاز کرده و با صندوق‌های سرمایه‌گذاری متعددی وارد مذاکره شده بودند؛ یکی از اساسی‌ترین موانع برای استارتاپ‌ها در بحث جذب سرمایه را، ضعف شرکت‌ها و صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر در اعلام حوزه‌های علاقمندیشان برای جذب سرمایه دانست. 

همچنین محمدسالار اسدی مدیرعامل استارت‌آپ لک‌لک در رابطه با رمز موفقیت در جذب سرمایه چنین بیان نمود: شناسایی نیازهای اساسی مشتریان و تقویت پتانسیل استارتاپ‌ها مهم‌ترین عامل ابراز علاقمندی سرمایه‌گذاران به جذب سرمایه است، زیرا آنها به دنبال واقعیت هستند. 

در این پنل که به مباحثه و تبادل نظر فعالان حوزه سرمایه‌گذاری، استارتاپ‌ها، دانشگاه‌ها و شرکت‌های همکار در رابطه با استارتاپ و سرمایه‌گذار، ضرورت‌های ورود به فضای کسب و کارهای نوپا، تغییر نحوه مدیریت و تحول کسب و کارها پرداخته شد؛ آخرین بخش این پنل به گفتگو و شبکه‌سازی اختصاص داده شد.

در روز سه شنبه 16 بهمن 97، کارگاه «فرآیند تامین مالی برای استارتاپ‌ها» با سخنرانی عطا افتخاری در کارن کراد برگزار شد. در این کارگاه در خصوص چگونگی جذب سرمایه برای استارتاپ‌ها و روش‌های آن صحبت شد. اگر بخواهیم نگاهی جامع به موضوع مطرح شده داشته باشیم می‌توانیم به متن ذیل اشاره کنیم:

کارآفرینانی که رویای خلق یک کمپانی بزرگ را در سر می پرورانند، در طول مسیر پر پیچ و خم موفقیت، نیازمند مشارکت با سرمایه گذاران متعددی هستند. کارآفرین در مقام فروشنده بخشی از استارتاپ خود و سرمایه گذار به عنوان خریدار آن بایستی بتوانند در هر مرحله از تزریق سرمایه تعاملی صحیح و منطبق با استانداردهای علمی و روشهای کارشناسانه داشته باشند تا نهایتا توافقی برد-برد میان طرفین ایجاد گردد. تامین مالی استارتاپ به عنوان یک فرآیند پیچیده و مباحثه زا کلیدی ترین موضوعی است که در خصوص مباحث مالی یک استارتاپ مطرح می شود. بنابراین، درک درست موسسین یک استارتاپ از مفهوم تامین مالی و روشهای مختلف آن راه را برای افزایش موفقیتشان روشن تر خواهد نمود.

در ابتدای کارگاه عطا افتخاری به توضیح موارد ذیل پرداخت و در هر قسمت از شرکت کنندگان خواست که موارد مشابه را بیان کنند و در خصوص آنها بحث و گفتگو صورت گرفت:

سرمایه‌گذار با چه دیدی به تیم نگاه می‌کند، تیم ما باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد تا از نظر سرمایه‌گذار مطلوب و کارا باشد، چه تعدادی در استارتاپ سهامدار باشند خوب است؟

 در ادامه کارگاه در خصوص مباحث ذیل بحث و گفتگو شد: 

• در چه بازاری فعالیت داشته باشیم خوب است و باعث می‌شود که سرمایه‌گذار بر روی استارتاپمان سرمایه‌گذاری کند؟ آیا بازار بزرگ خوب است؟ آیا داشتن رقیب نشانه خوبی است؟
• چرخه عمر استارتاپ‌ها: استارتاپ تا کجا جای رشد دارد؟ این موضوع چقدر برای سرمایه‌گذار اهمیت دارد؟ استارتاپ چه زمانی باید اقدام به جذب سرمایه کند؟ در کجای این چرخه عمر؟
• انواع مختلف جذب سرمایه: شرایط پرداخت چگونه باشد؟
• معیارهای انتخاب یک سرمایه‌گذار خوب: به سراغ چه نوع سرمایه‌گذاری برویم؟ تصمیم درست چیست؟
• چگونگی تخصیص سهام: به چه سرمایه‌گذاری و به چه میزانی سهام بدهیم؟

جهت دریافت فایل ارائه کارگاه «فرآیند تامین مالی برای استارتاپ‌ها» بر روی لینک مقابل کلیک نمایید: دریافت فایل

در این بخش قصد داریم مواردی را عنوان کنیم که با استفاده از آنها می‌توانید نظر سرمایه‌گذار به خود جلب کنید:

مورد اول: بحثتان را با ذکر نقاط ضعف خود شروع کنید این گونه می‌توانید مخاطب را خلع سلاح کنید

مورد دوم: شروع بحث با محدودیت‌ها، این گونه باعث می‌شود باهوش‌تر به نظر برسید

مورد سوم: بیان ایرادات ایده‌تان در ابتدای کار باعث می‌شود قابل اعتماد‌تر شوید.

مورد چهارم: از پیش گفته استفاده کنید؛ به دلیل انحرافی که در پردازش اطلاعات در افراد وجود دارد، استفاده از این روش باعث می‌شود که ارزیابی مطلوب‌تری از خود ایده در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد.

حال می‌خواهیم برای روشن شدن مورد اول داستانی را برایتان شرح دهیم.

اول ضعف‌هایتان را نشان دهید:

ریوفوس گریسکام و آلیسا وولکمن، بعد از اینکه اولین فرزندشان از راه رسید، از میزان تبلیغات نادرست و توصیه‌های بدی که درباره بچه‌داری ارائه می‌شد، حیرت زده شدند. آنها مجله آنلاین و شبکه وبلاگی به نام بَبِل راه انداختند تا کلیشه‌های غالب بچه‌داری را به چالش بکشند و با شوخ طبعی حقیقت سرراست را بیان کنند. در سال 2009، هنگامی که گریسکام درخواست تامین سرمایه برای بَبِل را نزد سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر مطرح کرد، درست خلاف کاری را کرد که به همه کارآفرینان آموخته می‌شود: او اسلایدی شامل فهرستی از پنج دلیل عمده برای سرمایه‌گذاری نکردن در کسب و کارش به آنها عرضا کرد.

این کار باید باعث می‌شد که درخواست تامین سرمایه‌اش به فنا برود. سرمایه‌گذاران به دنبال دلایلی می‌گردند که آری بگویند، و او آمده بود و حضورا فهرستی از دلایلی برای نه گفتن را تحویلشان می‌داد. فرض بر این است که کارآفرینان در مورد نقاط قوت شرکت‌هایشان صحبت کنند، نه جنبه‌های ضعیف آن. اما رویکرد خلاف دریافت شمی او جواب داد: آن سال بَبِل 3/3 میلیون دلار بودجه به دست آورد.

دو سال بعد، گریسکام برای فروش کسب و کارش از دیزنی بازدید کرد تا ببیند آنها علاقه‌ای به تملک آن دارند یا خیر. برای این عرضه، منطقاً قابل تصور نبود که کار را با جنبه‌های منفی آغاز کند. اینکه اذعان کنید کسب و کار نوپایتان مشکلاتی را دارد یک بحث است؛ می‌توانید قول بدهید که ایرادات را رفع می‌کنید. اما وقتی شرکت جاافتاده ای را می‌فروشید، کاملا انگیزه دارید که بر جنبه‌های امیدبخش تاکید کنید‌ و چون به زودی از آنجا خواهید رفت، مسئولیت موارد منفی دیگر بر عهده شما نخواهد بود.

اما، در کمال تعجب، گریسکام دوباره همان کار را کرد. متن یکی از اسلایدهایش این بود: "اینک دلایلی که نباید بَبِل را بخرید." 

او، کسب و کارش را در بخش خانواده دیزنی دیجیتال ارائه می‌کرد، توضیح داد که مشارکت کاربر، با مشاهده کمتر از 3 صفحه در هر بازدید، کمتر از میزان مورد انتظار است. بَبِل قرار بود وبسایتی برای فرزندپروری باشد، اما 40 درصد مطالب آن در مورد آدم‌های مشهور است. همچنین، پشت صحنه وب‌سایت شدیداً نیازمند روزآمد شدن است.

سرانجام، شرکت دیزنی این شرکت را به مبلغ 40 میلیون دلار خرید. این پدیده را ساریک می‌نامند، که از نام لِزلی ساریک، دانشمند علوم اجتماعی، گرفته شده است.

در هر دو موقعیت گریسکام ایده‌هایی به افرادی ارائه می‌کرد که قدرتی بیشتر از او داشتند، و سعی می‌کرد آنها را متقاعد کند منابع خود را به او تخصیص دهند. بیشتر ما گمان می‌کنیم برای اقناع کننده بودن باید روی نقاط قوت خود تاکید کنیم و نقاط ضعفمان را کوچک نشان دهیم. این نوع برقراری ارتباط قوی در صورتی معنی پیدا می‌کند که مخاطب حمایت کننده باشد. اما وقتی ایده جدیدی برای خواست تامین مالی عرضه می‌کنید یا پیشنهادی برای تغییر ابراز می‌کنید، احتمالاً مخاطبتان بدبین است. سرمایه‌گذاران دنبال ایراداتی در استدلال شما می‌گردند؛ مدیران در پی دلایلی هستند که نشان دهد چرا پیشنهاد شما جواب نخواهد داد. در چنین شرایطی، دست کم به چهار دلیل، به کار گرفتن شکل بدون قدرت برقراری ارتباط از طریق برجسته کردن ایرادات وارد به ایده‌تان، به شیوه گریسکام، عملاً اثربخش‌تر است.

برگرفته از کتاب نوآفرینی
انتشارات آریاناقلم

در یک شب خنک پاییزی در سال 2008، چهار دانشجو تحول در یک صنعت را کلید زدند. آنها که تا گردن زیر قرض بودند، عینک‌هایی شکسته داشتند یا آنها را گم کرده بودند و از این مسئله که خریدن عینک جدید چقدر برایشان هزینه خواهد داشت عصبانی بودند. یکی از آنها همان عینک شکسته را پنج سال به چشم داشت و برای کنار هم نگه داشتن فریم عینک از گیره کاغذ استفاده می‌کرد. حتی بعد از اینکه دو بار شماره چشمش عوض شد، باز هم پولی را خرج لنزهای گران قیمت جدید نکرد.

لاکسوتیکا غول عینک‌سازی، بر بیش از 80 درصد از بازار کنترل داشت. آن دانشجویان باید برای به صرفه‌تر کردن عینک، هیولایی را به زانو در می‌آوردند. آنها که به تازگی شاهد تحول بازار کفش از طریق فروش آنلاین زاپوس بودند، از خود می‌پرسیدند آیا می‌توانند همین کار را با بازار عینک انجام دهند یا خیر.

وقتی آنها ایده خود را به طور خودمانی با دوستانشان در میان می‌گذاشتند، بارها و بارها هدف انتقاد تمسخرآمیز آنها قرار می‌گرفتند. دوستانشان اصرار داشتند که هیچ‌کس هرگز عینکی را از اینترنت نخواهد خرید. مردم باید اول آن را امتحان می‌کردند. البته زاپوس چنین ایده‌ای را برای کفش‌هایش اجرایی کرده بود، اما اینکه این ایده برای عینک عملی نشده بود علتی داشت. بارها این حرف را می‌شنیدید: "اگر ایده خوبی بود، کسی تا به حال این کار را انجام داده بود."

هیچ کدام از این دانشجویان پیشینه‌ای در تجارت الکترونیک و فناوری مربوط نداشت، چه رسد به خرده فروشی محصولات مد یا پوشاک. به رغم اینکه به آنها گفته بودند این ایده مسخره است، آنها پیشنهادهای پر درآمد مالی را رد کردند تا خودشان شرکتی را راه‌اندازی کنند. قرار بود عینک‌هایی را که به طور معمول در مغازه 500 دلار فروخته می‌شد به مبلغ 95 دلار و آنلاین بفروشند و با هر خرید، عینکی را هم به شخصی در جهان سوم هدیه کنند.

این کسب و کار به وب سایتی فعال متکی بود. بدون چنین وب سایتی غیر ممکن بود که مشتریان محصولاتشان را مشاهده کنند یا بخرند. بعد از تقلای زیاد برای درست کردن وب سایت، آنها سرانجام توانستند در ساعت 4 صبح روز قبل از راه‌اندازی در فوریه 2010 آن را آنلاین کنند. نام شرکت را واربی پاکر گذاشتند، که ترکیبی بود از نام دو شخصیت داستانی پدید آمده توسط جک کرواک رمان نویس، که به شخصیت‌هایش انگیزه داد خود را از بند فشارهای اجتماعی خلاص و ماجرای خود را خلق کنند. آنها این روحیه طغیانگر را تحسین می‌کردند و آن را در فرهنگ کسب و کار خویش ادغام کردند و این کار جواب داد.

این دانشجویان انتظار داشتند هر روز یک یا دو عینک بفروشند. اما وقتی مجله جی کیو آنها را «عینک فروشی نت فیلیکس» نامید، در کمتر از یک ماه به هدف خود برای سال اولشان دست یافتند، و آن قدر محصولاتشان به سرعت به فروش رفت که مجبور شدند بیست هزار مشتری را در لیست انتظار قرار دهند. 9 ماه طول کشید که آنها آن قدر موجودی داشته باشند که بتوانند پاسخگوی آن سطح از تقاضا باشند.

با سرعت به جلو می‌رویم و به سال 2015 می‌رسیم، وقتی مجله فست کمپانی فهرستی از نوآفرین‌ترین شرکت‌های جهان را منتشر کرد. واربی پارکر نه فقط در این فهرست بود، بلکه در صدر آن قرار داشت. سه برنده قبلی در این فهرست غول‌های خلاقیت گوگل، نایکی و اپل بودند، که هرکدام بیش از پنجاه هزار نفر کارمند داشتند. شرکت نوپا و جان سخت واربی پارکر که عضو جدید فهرست بود، فقط پانصد نفر کارمند داشت. طی پنج سال این چهار دوست یکی از مد روزترین برندهای این سیاره را ساختند و بیش از یک میلیون عینک به افراد نیازمند هدیه کردند. این شرکت به 100 میلیون درآمد سالانه رسید و بیش از 1 میلیارد دلار ارزش‌گذاری شد. 

برگرفته از کتاب نوآفرینی
انتشارات آریاناقلم

معرفی مختصر از شرکتتان؟

شتابدهنده هاردتک به عنوان نخستین شتابدهنده تخصصی حوزه سخت‌افزار و اینترنت اشیاء در ایران تصمیم به جداسازی فرآیندهای مالی و خدماتی خود در قالب دو شخصیت حقوقی مجزا جهت سرمایه‌گذاری و شتابدهی تیم‌های نوآور دارد. هاردتک علاوه بر امکانات زیرساختی ( ناظر بر نیازمندی های استارت‌آپ های سخت افزاری و اینترنت اشیا) و سرمایه اولیه با تشکیل ساختار منظمی از مدیریت و مشاورین مجرب و با طراحی برنامه شتابدهی ۹ تا ۱۲ ماهه توانسته در راهبری تیم ها به صورت موثری عمل نموده و نقش آفرینی کند.

با توجه به رسالت و تمرکز هاردتک بر روی استارت¬آپ های سخت افزاری و اینترنت اشیا،  به همین منظور در دوره¬ی شتابدهی خود با جذب تیم هایی در حوزه های سلامت، سبک زندگی، ربوتیک و ابزارهای متصل علاوه بر تکمیل سبد کسب و کارهای خود، تمرکز خود را حفظ نموده است. در طول سایکل اول با سرمایه گذاری بر روی ۴ استارتاپ در این حوزه ها و ارائه خدمات مورد نیاز آنها علاوه بر تایید و تکمیل طراحی خود، توانست نقش به سزایی در سامان دادن این حوزه ایفا کند. با رشد ۸ تا ۱۰ برابری ارزش گذاری این استارتاپ ها، علاوه بر منتفع شدن سرمایه گذاران دوره قبل، جذابیت این حوزه بیش از پیش نمایان گشت.

حداکثر سقف سرمایه گذاری شرکتتان چقدر است؟

حدود دو میلیارد و پانصد ریال بر روی هر تیم در مرحله سید (Seed)

آیا تمرکز شرکت شما برای سرمایه گذاری روی حوزه های خاصی است؟ اگر بله، چه حوزه‌هایی؟

بله. بیشتر در حوزه اینترنت اشیا و سخت افزار های الکترونیکی

از نظر شما به عنوان سرمایه گذار، مهمترین جنبه هایی که استارتاپ ها باید به آنها توجه داشته باشند چیست؟

همان‌گونه که جناب استیو بلنک اشاره می‌کند، توجه مستمر به مشتری و پیش‌برد بخش تکنیکال با توجه مناسب به بازار و نیازهای مشتری

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

از منظر ساختاری و نهادی ناپخته بودن اکوسیستم کارآفرینی کشور به نحوی که در بنچ‌مارکینگ از کشورهای غربی برخی سازوکارها به وجود آمده است اما بسیاری از فرآیندها ناقص الگوبرداری شده است لذا در کل اکوسیستم کارآمدی در کوتاه مدت نداشته‌ایم.

از منظر تیمی نیز مشکل اصلی اکوسیستم کمبود تیم خبره هم از ساحت بیزینسی و هم از ساحت فهم کار تیمی خود مساله بزرگی است.

معرفی مختصر از خودتان؟
 

عطا افتخاری

دانش‌آموخته MBA دانشگاه شریف با گرایش مالی

در حال حاضر مدیر سرمایه‌گذاری صندوق جسورانه رویش لوتوس (تامین سرمایه لوتوس پارسیان)، عضو هیئت مدیره استارتاپ بیمه‌بازار و نائب رئیس هیئت مدیره استارتاپ دراپز هستم.

تاکنون مشاور سرمایه‌گذاری، ارزش‌گذاری، جذب سرمایه و قرارداد سهامداران استارتاپ‌ها و سرمایه‌گذاران متعددی بوده ام. سابقه تدریس در سازمان فناوری اطلاعات، دانشگاه شریف، کیمیا، کافه‌ کارآفرینی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی متعددی در حوزه ارزش‌گذاری، تامین مالی، ایده آفرینی را نیز در رزومه خود دارم.

حوزه فعالیتتان؟
 

- تامین مالی کارآفرینی (تامین مالی استارتاپ‌ها) 

- سرمایه گذاری در نوآوری (سرمایه‌گذاری جسورانه) 

- همکاری با سرمایه‌گذار

- طراحی استراتژی جذب سرمایه برای استارتاپ‌ها 

- طراحی استراتژی سرمایه‌گذاری برای سرمایه‌گذاران جسورانه

- مدل‌سازی مالی کسب‌وکارهای فناورانه (استارتاپ‌ها)

- ارزش‌گذاری کسب و کارهای فناورانه (استارتاپ‌ها)

- ساختاردهی همکاری و معامله میان سرمایه‌گذار و سرمایه‌پذیر

- تامین مالی سهامی 

- عقد قرارداد سهامداران (مسائل حقوقی در قرارداد سهامداران) 

- تعیین و تدوین شاخص‌های کلیدی عملکرد استارتاپ‌ها 

از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟ 

از ابتدای سال ۹۴

چه استارتاپ های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟

ترب، ابرآروان،‌ تیشینه، دادپرداز، پذیرش ۲۴، جادوبی، ماشین‌نو، مویرگ، پارس‌کدرز، دکترتو، خوگر

کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟

- نبود توازن و تعادل دانش و تجربه میان ذی‌نفعان اکوسیستم (سرمایه‌پذیر، سرمایه‌گذار، نهادهای متولی و ...) 

- نبود روش‌های جدید تامین مالی اکوسیستم کارافرینی (وام‌های قابل تبدیل به سهام، تامین مالی جمع‌سپاری و ...) 

- عدم توازن عرضه و تقاضای سرمایه 

- پایین بودن سطح استاندارد تیم‌های استارتاپی 

- پایین بودن سطح استاندارد سرمایه‌گذاران در فرآیند راستی آزمایی

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

طبق مطالعه‌ای که بنده به همراه همکاران خود در خصوص اصلی‌ترین مشکلات اکوسیستم استارتاپی ایران داشتم، این موضوع از دید استارتاپ‌ها و سرمایه‌گذاران متفاوت بود. از نگاه موسسین استارتاپ‌ها اصلی‌ترین مشکل اکوسیستم کارافرینی ایران، نبود سرمایه‌گذار واقعی (نبود سرمایه کافی) است. از نگاه سرمایه‌گذاران (مدیران سرمایه‌گذاری شرکت‌های سرمایه‌گذاری جسورانه) اصلی‌ترین مشکل اکوسیستم کارآفرینی ایران پایین بودن سطح کیفیت و مهارت تیم‌های استارتاپی و ضعف مدیریتی استارتاپ‌ها است.

یا انجام بده یا انجام نده؛ سعی ام را می کنم معنا ندارد.

جورج لوکاس

همه ما در زندگی اوقاتی را می‌گذرانیم که در حل مسائلمان با بن‌بست رو‌به‌رو می شویم، بر سر دوراهی قرار می‌گیریم، تصمیم‌گیری برایمان سخت می‌شود و نمی‌دانیم کدام مسیر را انتخاب کنیم. بسیاری از ما طعم تلخ بی‌تصمیمی، کلافگی و سردرگمی را چشیده‌ایم. در این اوقات، ناکارآمدی رویکردهای سنتی حل مسئله که می گویند: «قبل از اقدام باید همه جوانب را بررسی کرد» و عمدتاً آن را در محیط مدرسه و خانواده آموخته‌ایم برایمان بیش از پیش آشکار می‌شود. در دنیایی که عدم قطعیت‌ها، پیچیدگی‌ها، ابهامات و اندرکنش‌های نهفته در ساختار سیستم‌ها و زیرسیستم‌ها «امکان بررسی همه جوانب» را از ما سلب کرده است، تفکر طراحی (design thinking) رویکرد عمل‌گرایانه‌تری را پیش‌رویمان می‌گذارد.

تفکر طراحی رویکرد حل مسئله خلاقانه انسان محوری است که در آن تلاش می‌شــود نیازهای واقعی افراد و همچنین راهبردهای کســب وکار (آنچه مطلوب است) با در نظر گرفتن الزامات فنی و اقتصادی (آنچه مقدور است) برآورده شود. براساس تفکر طراحی، برای حل مسئله ابتدا باید بتوانیم با فرد یا افرادی که ذی‌نفع مسئله‌اند همدلی کنیم و با دغدغه‌ها و نیازهایشان آشنا شویم (در مسائل شخصی، این فرد خودمانیم.) در گام دوم، باید بتوانیم مسئله‌ای را که با آن روبه‌روییم واضح تعریف کنیم و مطمئن شویم سراغ مسئله درستی رفته‌ایم. گام سوم به ایده‌پردازی برای تولید راه‌حل‌های مختلف اختصاص دارد. در گام چهارم، نمونه‌ای از راه‌حلی که مؤثرتر و اجرایی‌تر از بقیه است می‌سازیم و اجرا می‌کنیم و در گام پنجم و آخر، بازخوردها و نتایج به دست آمده از اجرای نمونه‌مان را بررسی می‌کنیم و درصورت نیاز فرآیند را تکرار می‌کنیم تا به راه‌حلی مؤثر و کافی برسیم.

در این کتاب خواندنی پروفسور برنارد راث (Bernard Roth)، استاد باسابق دانشگاه استنفورد، با بهره‌گیری از رویکرد تفکر طراحی و تجربه پنجاه ساله معلمی خود، خردی ناب و راهکارهایی عملی در اختیارمان قرار می‌دهد تا بتوانیم از درجا زدن و به دور خود گشتن دست بکشیم و گامی عملی به سوی اهدافمان در زندگی برداریم. هرچند تاکنون از تفکر طراحی عمدتاً برای حل مسائل دنیای کسب و کار استفاده شده است، پروفسور راث در این کتاب نحوه به کارگیری آن در حوزه رشد و توسعه فردی را آموزش می‌دهد و ظرفیت‌ها و توانایی‌های این رویکرد در حل مسائل شخصی را برای خوانندگان آشکار می‌سازد. این کتاب پر است از مثال‌ها، داستان‌ها و تمرین‌هایی که پروفسور راث کوشیده است به کمک آنها نحوه به کارگیری تفکر طراحی و ابزارهای معرفی شده را به خواننده نشان بدهد.

اگر این کتاب را تا پایان بخوانید، موارد زیر را خواهید فهمید:

• چرا تلاش کردن آن قدر خوب نیست و چقدر با انجام دادن متفاوت است.

• چرا بهانه‌ها، حتی از نوع موجهشان، جنبه خودتخریبی دارند.

• چگونه تصویری را که از خودتان دارید به فردی اقدام کننده (انجام دهنده) و دست‌یابنده تغییر دهید و چرا این تغییر مهم است.

• چگونه تغییرات ظریف در گفتار می‌توانند مسائل پیچیده وجودی را حل کنند و موانع عمل را از میان بردارند.

• چگونه با تقویت کاری که انجام می‌دهید (اعمالتان) به جای کاری که تمام می‌کنید تاب آوری ایجاد و از این طریق از موانع موقت عبور کنید.

• چگونه به خودتان یاد دهید تا به چیزهایی که با پرت کردن حواستان شما را از دستیابی به اهدافتان باز می‌دارند اعتنا نکنید.

• چگونه پذیرای یادگیری از تجربه‌های خودتان و دیگران باشید.

در این کتاب، داستان‌ها، توصیه‌ها و تمریناتی را خواهید یافت که طراحی شده‌اند تا کمکتان کنند تجربه متفاوتی در زندگی‌تان خلق کنید و طعم یادگیری واقعی را بچشید.

بنا به گفته خانم محمدی مدیر عامل انتشارات آریانا قلم، هنر دستیابی به بحث استفاده از تفکر طراحی در حوزه فردی و زندگی شخصی می‌پردازد و کامل کننده کتاب‌های انتشارات آریاناقلم در حوزه تفکر طراحی است. این کتاب در بخش‌های مختلف تاکید می‌کند که وارد میدان عمل شوید و انجام دهید حتی اگر شکست بخورید به قول جمله معروف کتاب تفکر طراحی در کسب و کار، «زود شکست بخورید و زیاد.» برای دستیابی به هدف‌هایمان حرکت کنیم و ننشینیم تا تمامی جوانب مسئله را بررسی کنیم، انجام بدهیم و با گرفتن بازخورد و اصلاح مسیر به مقصدمان برسیم. برای بهره‌مندی از مطالب کتاب هنر دستیابی نیازی نیست با مباحث مدیریتی و تفکر طراحی آشنا باشید، زیرا نویسنده این مفهوم را به صورتی ساده توضیح می‌دهد و وارد مباحث پیچیده و تخصصی نمی‌شود. در این مسیر برنارد راث با زبان ساده و صمیمی و طرح داستان‌ها و مثال‌های زیاد از تجربیات زندگی شخصی خود و دانشجویانش در خواننده حس همدلی ایجاد می‌کند و بسیاری از پیش فرض‌ها و موانع ذهنی ما را به چالش می‌کشد و کمک می‌کند به مسائل اطرافمان به چشم فرصت نگاه کنیم و به کمک هنر تفکر طراحی از آنها بهره ببریم. امیدوارم با کمک آموزه‌های این کتاب و تمرین‌های آن کارهایی را که همیشه می‌خواستید انجام دهید شروع کنید و با شناخت بهتر خود، زندگی‌تان را طراحی کنید.

نوزدهمین نمایشگاه دستاوردهای پژوهش، فناوری و فن‌بازار 3 تا 6 دی ۱۳۹۷ در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران دایر شد. در این نمایشگاه پارک‌های علم و فناوری دانشگاه‌های سراسر کشور و همچنین برخی پژوهشکده ‌های دولتی به معرفی دستاوردهای خود و  همچنین تعامل و مذاکره برای جذب سرمایه برای طرح های خود پرداختند.

در پی انعقاد تفاهم‌نامه همکاری فی ما بین سامانه تامین مالی کارن‌کراد و پارک علم و فناوری دانشگاه تهران در 4 دی ماه 97، در راستای تعالی زیست بوم استارتاپی کل کشور رویداد کافه سرمایه برای بار سوم با حضور گسترده استارتاپ‌ها و سرمایه گذاران توسط کارن‌کراد برگزار گردید. این رویداد سابقا در نمایشگاه فین استارز 2018 با ابتکار کارن‌کراد و حمایت شرکت فرابورس ایران طرح‌ریزی گردیده بود و در نوزدهمین نمایشگاه دستاوردهای پژوهش، فناوری و فن بازار با همکاری همه جانبه پارک علم و فناوری دانشگاه تهران برگزار شد. این رویداد تازه  شروعی برای همکاری عمیق و مشترک دو مجموعه در راستای بهبود، رشد و ارتقا استارتاپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در زمینه‌های مختلف می‌باشد. هدف از برگزاری این رویداد، بازدهی هرچه بهتر در نمایشگاه و شکل دهی فضای مناسب جهت آماده سازی بستری شایسته به منظور جذب سرمایه برای استارتاپ‌ها و شرکت های دانش بنیان می باشد.

در این برنامه 43 استارتاپ در حوزه های IT، سلامت، IOT، آموزش، مالی، صنعت، پزشکی، حقوقی، شهرسازی، گردشگری، کشاورزی، موسیقی، مد و پوشاک، مواد غذایی و خرده فروشی ثبت‌نام کردند که پس از جلسات بررسی و راستی آزمایی آنها، 26 استارتاپ تایید گردیدند تا فرصت معرفی و مذاکره 30 دقیقه‌ای با 27 سرمایه‌گذار را در حضور 11 دبیر هم زمان در جلسات حضوری پیدا کنند. در این رویداد  184 جلسه تنظیم گردید که 149 جلسه برگزار شد که این جلسات حدودا ۱۰۰ ساعت به طول انجامید. محدوده مذاکرات، گفتگو پیرامون مسائلی شامل طرح کسب و کار و طرح مالی، میزان مشارکت و حد‌نصاب سهام، نحوه مدیریت شرکت، نحوه تامین مالی و تمام موضوعات مرتبطی که توافق بر سر  آنها می تواند کمک شایانی به شکل‌گیری همکاری و سرمایه‌گذاری بنماید را شامل می‌شد. با توجه به آمار  به دست آمده از بازخورد سرمایه گذاران73 درصد این جلسات با موفقیت به دور بعدی مذاکرات منجر می گردد. لازم به ذکر است که پیگیری این جلسات در راستای تفاهم‌نامه منعقد شده توسط تیم کارن‌کراد و پارک علم و فناوری دانشگاه تهران صورت می پذیرد. همچنین 5 توافق نامه اولیه فی مابین سرمایه‌گذاران و استارتاپ‌ها در طی برگزاری نمایشگاه منعقد گردید.

سرمایه‌گذاران شرکت‌کننده در این رویداد از مجموعه‌های متفاوتی از جمله صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه، شرکت‌های  سرمایه‌گذاری خطرپذیر، هلدینگ‌ها، موسسه‌ها و شرکت‌های خصوصی، شتابدهنده‌ها، سرمایه‌گذاران فرشته و سرمایه‌گذاران سنتی بودند.

نظر به اینکه سامانه تامین مالی کارن‌کراد تفاهم‌نامه همکاری با معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به منظور بازوی اجرایی جذب سرمایه برای استارتاپ‌های کل کشور را دارد در برنامه‌های خود برای این رویداد این برنامه را اجرایی کرده است. به همین منظور برخی از استارتاپ‌های متقاضی جذب سرمایه از جمله استارتاپی‌هایی از استان بوشهر، خراسان رضوی، اصفهان، فارس و جزیره کیش فرآیند برگزاری جلساتشان در رویداد کافه سرمایه با سرمایه‌گذاران تدوین گردید.

ماجرای سلبریتی‌ها و زلزله کرمانشاه
سال گذشته و پس از جریان زلزله کرمانشاه برخی افراد مشهور کشور دست به کار شدند و در شبکه‌های اجتماعی خودشان شروع به جمع‌آوری پول از مردم برای کمک به افراد زلزله‌زده کردند، اما بعد از چند ماه رئیس پلیس فتای تهران از مسدود شدن حساب بانکی چهار سلبریتی خبر داد. هرچند گفته می‌شود بعد از زلزله کرمانشاه، پول‌های زیادی به حساب سلبریتی‌ها سرازیر شده و به عنوان مثال علی دایی، نرگس کلباسی و صادق زیباکلام جمعا نزدیک به ۱۶ میلیارد تومان سرمایه برای کمک به زلزله‌زدگان جذب کرده‌اند؛ اما سرهنگ کاظمی اسمی از آنها نبرده و مشخص نیست که منظور او از آن چهار سلبریتی چه کسانی بود.

ریسک‌ها و تنش‌های موجود در کراودفاندینگ

از دیگر مسائلی که در حوزه کراودفاندینگ وجود دارد یکی بحث فیلترینگ است و دیگری حضور افراد مشهور و معروفی که در برخی مواقع، مانند زلزله کرمانشاه، دست به کار می‌شوند و از طریق شبکه‌های اجتماعی پولی برای نیازمندان جمع می‌کنند، به همین دلیل این سوال برایمان پیش آمد که بخش‌های دیگری مانند دادستانی یا پلیس فتا چقدر می‌توانند در این حوزه ورود پیدا کنند و اینکه آیا تا به حال مشکل جدی در این بخش پیش آمده یا نه. نظام‌دوست در پاسخ به این سوال بلافاصله به مورد پدیده شاندیز اشاره می‌کند که به‌نوعی کراودفاندینگی از نوع مشارکت انجام می‌داد و سهام خودش را، البته بدون هیچ رگولاتوری و چارچوب مشخصی در دفترش به مردم عرضه کرد.

او برای شفاف‌تر شدن موضوع توضیح می‌دهد: «در حوزه سرمایه‌گذاری، جریان پول به سمت کسب‌وکار و متولی آن، بر اساس قانون بازار اوراق بهادار مصوب ۱۳۸۴، سازمان بورس و اوراق بهادار است. اگر در پلتفرم و محیط مقرراتی که سازمان بورس مقرر کرده است، فعالیت کند، تمام مسائل مربوط به داوری و تخلفاتش نیز در همان سازمان بورس انجام می‌شود. ما هیات داوری داریم که تشخیص می‌دهند آیا تخلفی صورت گرفته یا نه. حتی رای این هیات داوری را دادگاه بیرونی هم قبول دارد و از طریق قوه قضائیه و دادستان و نیروی انتظامی تایید شده است.

مگر اینکه مشکلی از خود سازمان بورس به مراجع بالاتر ارجاع داده شود که معمولا دیگر شامل حال بحث‌های اقتصاد مالی نیست و موضوعات بزرگ‌تری را دربر می‌گیرد. نمونه پدیده شاندیز هم به همین طریق بوده و بعد از اینکه سهامش را عرضه کرده، به مشکلی خارج از فضای مالی و بازار سرمایه کشور برخورد کرده و هزاران سرمایه‌گذار خرد متضرر شده‌اند، اکنون نتیجه آن است که در بازار سرمایه به‌صورت شفاف این مشکل حل شود. سلبریتی‌ها و افراد شناخته‌شده و برنامه‌سازان و افراد دیگر هم در این حوزه شامل حال همان فالوئرهایی می‌شوند که آقای عمیدی به آنها اشاره کرد که می‌توانند از طریق پلتفرم‌هایی که مقررات شامل حال‌شان می‌شود، فعالیت داشته باشند. باید بگویم که در این فضا هیچ مشکلی برای فعالیت افراد و شرکت‌ها وجود ندارد.»

محمدی در پاسخ به این سوال می‌گوید: «چهار مدل کراودفاندینگ فضاهای متفاوتی دارند. در مدل وام، با توجه به اینکه ریسک بر عهده سرمایه‌گذار بوده و احتمال از بین رفتن سرمایه وجود دارد، پس احتمال اینکه تخلف‌ها و شکایت‌هایی در این حوزه وجود داشته باشد، بسیار زیاد است. به همین دلیل هم بانک مرکزی تاکنون در ورود به این حوزه مقاومت کرده است. در حوزه مشارکت، با توجه به وجود دستورالعمل تصویب‌شده شورای عالی بورس، در حال حاضر فضا تا حد بسیار خوبی شفاف و تعریف شده است؛ در نتیجه می‌توان انتظار داشت که در این حوزه مسائل و مشکلات کمی را شاهد باشیم. مدل پاداش هم تاکنون در کشور توجه چندانی به آن نشده و دغدغه‌ای فعلا در خصوص آن وجود ندارد. در مدل اهدا، با وجود اینکه به نظر می‌رسد با فضای روشن و تعریف‌شده و بالغی سروکار داشته باشیم، ولی می‌تواند کاملا تنش‌زا باشد.»

از مدل اهدا می‌توان برای اهداف خیریه یا غیرخیریه جهت تامین مالی برای افراد حقیقی یا حقوقی استفاده کرد. با توجه به ابهاماتی که در مدل تامین مالی غیرخیریه برای افراد حقیقی وجود دارد، به‌صورت نانوشته، توصیه می‌شود که پلتفرم‌ها چندان وارد این فضا نشوند. در خصوص تامین مالی برای اهداف خیریه هم چون از احساسات جامعه بهره برده می‌شود، پس اگر واقعا تامین مالی برای هدف خیر نباشد یا وجوه جمع‌آوری‌شده به‌درستی مورد استفاده قرار نگیرد، نهاد قضایی می‌تواند به‌دلیل سوء‌استفاده از احساسات جامعه وارد عمل شود. در نتیجه یا پلتفرم باید قادر و مجاز به اعتبارسنجی پروژه‌های خیریه باشد، یا تامین مالی را فقط برای پروژه‌های تعریف‌شده توسط موسسات خیریه رسمی انجام دهد.

محمدی در توضیح اینکه چه راهکاری برای جلوگیری از هرگونه مشکل و دردسر برای پلتفرمش در نظر گرفته، می‌گوید: «ما در مهربانه برای اینکه دچار این مشکلات نشویم، خودمان یک موسسه خیریه تاسیس کرده‌ایم، در نتیجه می‌توانیم پروژه‌های خیریه را با هر شکل و سیاقی مطابق با اهداف و شیوه‌ اجرای ذکرشده در اساسنامه‌مان تعریف کنیم و مشکلی هم برایمان پیش نیاید. اما سایر دوستان ما که در حوزه اهدا کار می‌کنند، چون مجوز موسسه خیریه ندارند، ‌بعضا دچار مشکلاتی شده‌اند. هرچند ما انتظار داشتیم با آمدن این دستورالعمل این فضا کمی گسترش پیدا کند، اما متاسفانه از چارچوب دستورالعمل به کل کنار گذاشته شد.»

نظام‌دوست هم در پاسخ به صحبت‌های محمدی توضیح می‌دهد؛ از آنجایی که مدل مشارکت نزدیک‌ترین مدل بورسی به حساب می‌آید، فعلا رگولاتوری و تنظیم مقررات این مدل را به‌عنوان گام اول در نظر گرفتند و قطعا تلاش می‌شود تا مدل‌های دیگر هم به دستورالعمل برگردد.

چکش‌کاری‌های مورد نیاز

سال گذشته که تازه بحث رگولاتوری در حوزه کراودفاندینگ مطرح شد، خیلی‌ها موافق این کار نبودند و معتقد بودند که این کار با نوعی نگاه قیم‌مآبانه همراه است که موجب دخالت رگولاتور و محدود کردن فضای فعالیت کسب‌وکارها می‌شود. هرچند آن موقع هنوز دستورالعمل و قانون و مجوزی وجود نداشت که بخواهیم ببینیم نگاه قیم‌مآبانه‌ای که از آن صحبت می‌شد، چقدر صحت دارد، اما حالا که به هرحال دستورالعملی در این حوزه به تصویب رسیده و در حال انجام مراحل پیاده‌سازی‌اش است، شاید زمان مناسبی باشد که نظر محمدی و عمیدی به‌عنوان نماینده کسب‌وکارهای فعال در زمینه کراودفاندینگ را بپرسیم.

هر دو نفر از ساختار کلی که در این حوزه شکل گرفته و به تصویب رسیده، رضایت دارند و به نظرشان اتفاق خوبی است، اما هر دو متفق‌القول هستند که این دستورالعمل بدون شک به یکسری چکش‌کاری نیاز دارد. عمیدی در این‌باره می‌گوید: «به‌صورت کلی در یکسری از قسمت‌ها مشکل جدی وجود دارد و ما منتظریم که این دستورالعمل وارد اجرا شود تا اصلاحش کنیم. چون خود ما هم می‌دانیم چیزی که در حال حاضر از آن به‌عنوان یک دستورالعمل یاد می‌کنند، مشکل و کم و کاستی دارد. یکسری ساختار کلی نوشته شده که در کل خوب است و کمک می‌کند به اینکه مردم اعتماد کنند، ولی صددرصد یکسری چکش‌کاری‌ها و اصلاحات مورد نیاز است که لزوم شکل‌گیری کراودفاندینگ‌ها در مدل مشارکت تاثیر زیادی از این اصلاحات می‌پذیرد.»

محمدی با اشاره به طولانی بودن فرایندهای قانون‌گذاری در کشور از وی‌سی‌ها مثال می‌زند که از زمان حضورشان در کشور تا زمانی که دستورالعمل مربوط به سازوکار آنها اجرا شود، چیزی حدود ۱۰ تا ۱۲ سال طول کشید.

او با اشاره به اینکه فرایند اقدام برای تهیه پیش‌نویس دستورالعمل این حوزه تا تصویب آن یکی از سریع‌ترین فرایندهای قانون‌گذاری در کشور بوده، می‌گوید: «از لحظه‌ای که بحث‌های تنظیم‌گری کراودفاندینگ مطرح و اولین جلسات تشکیل شد تا زمانی که این دستورالعمل تصویب شد، فکر کنم دو سال و نیم طول کشید که تقریبا یکی از سریع‌ترین نمونه‌های تهیه دستورالعمل و مجوز در کشور ما بوده است. البته این زمان برای تنظیم‌گری فضای کسب‌وکارهای نوین کماکان بسیار طولانی است، ولی به نسبت نمونه‌های مشابه داخلی بسیار مناسب بوده است.

فراموش نکنیم که تامین مالی جمعی با بسیاری از مدل‌ها و فضاهای سنتی تفاوت‌های ماهوی داشته و موانع ذهنی بسیاری در پذیرش این شیوه وجود داشت و ما چندین ماه وقت صرف کردیم تا این موانع را برای شروع هم‌فکری‌ها در تدوین دستورالعمل کنار بگذاریم. بنابراین هیچ‌کدام ما نمی‌گوییم دستورالعملی که تهیه شده، دستورالعمل بهینه‌ای است، اما اینکه در آن فضای فکری و در زمان چنین کوتاهی تایید چنین دستورالعملی گرفته شود، واقعا شاهکار است.»

عمیدی و محمدی به دستورالعمل فرابورس خوش‌بین‌اند و امیدوارند مشکلات و کم‌وکاستی‌هایی که در این دستورالعمل وجود دارد به‌مرور برطرف شود. این دو معتقدند اگر این کم‌وکاستی‌ها به‌خوبی کنترل یا برطرف نشود، می‌تواند حتی این شیوه تامین مالی در کشور را هم نابود کند. با توجه به این اعتقاد فعالان کراودفاندینگ از نظام‌دوست می‌پرسیم که به نظرش این دستورالعمل چقدر انعطاف‌پذیر است که بشود بعدا آن را چکش‌کاری کرد و چقدر طول می‌کشد تا تمام مراحلش عملیاتی شود.

نظام‌دوست هم با اشاره به اینکه سعی می‌کنند تا در اولین زمان ممکن کارهای مربوط به پذیرش پلتفرم‌ها را انجام دهند، می‌گوید: «در مورد اینکه این دستورالعمل به سمت بهینه‌شدن و اصلاحات برود، باید ببینیم که طی یک سال آینده این دستورالعمل چطور کار کرده و چه فیدبک‌هایی گرفتیم و کدام مواردش مشکل‌ساز بوده است. شروع و زمان اولیه این دستورالعمل که سپری شود، باگ‌ها و قسمت‌های مشکل‌ساز آن هم خودشان را نشان می‌دهند و تلاش می‌کنیم آنها را بهینه کنیم؛ اما نمی‌توانم زمان به‌خصوصی را برای ارائه مجوز به پلتفرم‌ها اعلام کنم.»

نظام‌دوست در ادامه صحبت‌هایش به این مورد هم اشاره می‌کند که ترجیح‌شان بر این است تا زمانی که به پایلوت این دستورالعمل در حوزه مشارکت فکر می‌کنند، تمرکزشان را روی مدل‌های دیگر قرار ندهند.

تعریفی از بازار بورس
بورس یا بهابازار به بازاری اطلاق می‌شود که قیمت‌گذاری و خریدوفروش کالا و اوراق بهادار در آن انجام می‌شود. بورس به دو نوع بورس کالا و بورس اوراق بهادار طبقه‌بندی می‌شود. در بورس کالا، کالا و بورس اوراق بهادار سهام و اوراق قرضه مورد معامله قرار می‌گیرد؛ هرچند کلمه بورس عموما در معنی بورس اوراق بهادار به کار گرفته می‌شود. به روایتی واژه بورس از نام خانوادگی شخصی به نام فندر بورس اخذ شده که در اوایل قرن پانزدهم میلادی در شهر بروژ بلژیک زندگی می‌کرد و صرافان شهر در مقابل خانه او گرد هم می‌آمدند و به دادوستد کالا، پول و اوراق بهادار می‌پرداختند. این نام بعدها به کلیه اماکنی اطلاق شد که محل دادوستد پول، کالا و اسناد مالی و تجاری بوده ‌است.

کسب‌وکارهای رو به افول

به‌عنوان سوال آخر، بحث کسب‌وکارهایی را مطرح می‌کنیم که آنها هم در حوزه کراودفاندینگ مشغول به کار بودند، اما پس از مدتی از ادامه فعالیت دست کشیدند یا تمرکزشان را روی یک حوزه محدود و بسیار ابتدایی قرار دادند و می‌خواهیم بدانیم دلیل چنین اتفاقی چیست.

محمدی هم با اشاره به اینکه اگر استارت‌آپی نتواند هزینه‌هایش را تامین کند، یا سرمایه مورد نیازش را از سرمایه‌گذار به دست آورد، منطقی‌ترین کار این است که دیگر ادامه ندهد، می‌گوید: «شما زمانی که یک پلتفرم راه‌اندازی می‌کنید، هم نیاز به تعداد زیادی پروژه دارید که وارد پلتفرم شما بشوند و هم کسانی که از پروژه‌ها حمایت کنند. در نتیجه هزینه‌های اجرای این فرایندها بسیار بالاتر از کسب‌وکارهای غیرپلتفرمی است و شما نیاز به تامین سرمایه‌ پیدا می‌کنید. اگر سرمایه‌گذاری بخواهد ورود کند مایل است ریسک کاری که می‌کند پایین باشد؛ اما چیزی که هنوز مجوز ندارد، شرایط ادامه فعالیتش مشخص نیست و نقطه سربه‌سری بالایی نیز دارد، چه کسی تمایل پیدا می‌کند روی آن سرمایه‌گذاری کند؟

پس ما با مفهومی سروکار داریم که سرمایه‌گذاری بالا می‌خواهد و از طرفی هیچ امنیت سرمایه‌گذاری هم ندارد. در نبود سرمایه‌گذار و عدم امکان تامین هزینه‌ها برای مدت طولانی، بیشتر کسب‌وکارها به این نتیجه می‌رسند که باید زودتر از این جریان خارج شوند. اگر استارت‌آپ بتواند خودش هزینه‌هایش را تامین کند و چشم‌انداز مطلوبی را در فاصله نه‌چندان دور ببیند، ممکن است منتظر بماند تا ببیند در آینده چه پیش می‌آید. طبیعی است اگر کار و شغل اصلی یک تیم، کراودفاندینگ نباشد و به‌عنوان یک کار جانبی یا یک کار دلی به آن نگاه ‌کنند، احتمال انتخاب گزینه آخر بیشتر است. به‌عنوان مثال، مهربانه کسب‌وکار اصلی ما نیست و کار دلی ماست که هزینه‌های آن را از سایر فعالیت‌هایمان تامین می‌کنیم. البته مهربانه برای ما راهی برای یاد گرفتن بازی کراودفاندینگ و آزمون عملیاتی پلتفرم‌مان نیز بوده است که در صورت قانونمند کردن و تنظیم‌گری سایر مدل‌ها، بتوانیم ورود قدرتمندی به آن مدل‌ها نیز داشته باشیم.»

کراودفاندینگ از حوزه‌هایی است که رشد چندان خوب و چشم‌گیری در کشور نداشته است و برای بهتر شدن وضعیت دستورالعملی از سمت فرابورس به تصویب رسیده و حالا باید دید که این دستورالعمل چه تاثیری بر این کسب‌وکارها خواهد داشت.

ماهنامه عصر تراکنش / فعالان بسترهای کراودفاندینگ در ایران دل پری از مقررات دست‌وپاگیر و مشخص‌نبودن رگولاتور دارند. از طرف دیگر با وجودی که در دنیا این بسترها در چهار بخش خیریه، پاداش، وام و مشارکت فعالیت می‌کنند، در ایران به‌جز خیریه سایر بخش‌ها هنوز به بلوغ لازم نرسیده‌اند. ۱۲ فعال کراودفاندینگ ایران چه چالش‌هایی دارند و چه موانعی مانع رشد این کسب‌وکارها شده است؟ چه کار باید کنیم تا تامین مالی جمعی بتواند در کشورمان نقشی موثرتر داشته باشد؟ آیا دستورالعمل جدید فرابورس برای ساماندهی بخش مشارکت در کراودفاندینگ‌ها می‌تواند موثر باشد؟

در حضور حسین نظام‌دوست، مدیر اداره نهادهای نوین مالی فرابورس؛ جعفر محمدی، هم‌بنیان‌گذار مهربانه و علی عمیدی، مدیرعامل کارن‌کراد در دفتر راه پرداخت این پرسش‌ها را مطرح کردیم که در ادامه می‌توانید متن کامل گزارش این میزگرد را مطالعه کنید.

ماجرای شکل‌گیری و تصویب دستورالعمل در فرابورس

گفت‌وگویمان را با این سوال شروع می‌کنیم که حالا که شرکت فرابورس متولی رگولاتوری حوزه کراودفاندینگ شده است، این موضوع چقدر با وظایف این نهاد تناسب دارد. حسین نظام‌دوست که نماینده فرابورس در این جمع است از ابتدای داستان شروع می‌کند و اینکه نیاز به تامین مالی جمعی برای برخی کسب‌وکارها وجود داشت.

نظام‌دوست می‌گوید: «در همین راستا، پلتفرم‌هایی بودند که به‌عنوان کراودفاندینگ فعالیت می‌کردند. بنابراین نیاز به یکپارچه‌سازی این کسب‌وکارها احساس شد و اینکه مردم هم بهتر و کامل‌تر با این فرهنگ آشنا شوند و در عین حال اعتمادی هم در جامعه ایجاد شود که در واقع پایه اصلی فعالیت کراودفاندینگ هم بر اساس همین اعتماد است.این شد که حرکت به سمت ایجاد چارچوب در این حوزه استارت زده شد و در نهایت این مباحث به سمت بازار سرمایه رفت. اولین گامی که برای برقراری چارچوب‌ها در این حوزه برداشته شد، این بود که جلساتی با حضور خود پلتفرم‌های فعال در حوزه کراودفاندینگ و نمایندگانی از وزارت امور اقتصادی و دارایی، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، وزارت کشور، معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری، نیروی انتظامی، بانک مرکزی، سازمان بهزیستی و نهادهای مالی بازار سرمایه برگزار شد.»

حسین نظام‌دوست
نظام‌دوست فارغ‌التحصیل دکترای رشته اقتصاد، بخش عمومی است. او در حال حاضر رئیس اداره نهادهای نوین مالی فرابورس ایران و دبیر کمیته بررسی صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه است. همچنین تا سال ۱۳۹۵، سرپرست تحقیق و توسعه فرابورس نیز بوده است.

مدیر اداره نهادهای نوین مالی فرابورس در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «در این جلسات یک چارچوب کلی مورد توافق قرار گرفت تا به سازمان بورس و اوراق بهادار ارجاع شود. در مرحله بعدی پس از طی مراحل کمیته تدوین مقررات سازمان بورس و اوراق بهادار، موضوع در هیات‌مدیره سازمان بورس و اوراق بهادار مطرح شده و پس از اظهارنظر اعضا، دستورالعمل تامین مالی جمعی در شورای عالی بورس و اوراق بهادار به ریاست وزیر امور اقتصادی و دارایی و متشکل از نمایندگانی از نهادهای مختلف از جمله رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار، وزیر بازرگانی، رئیس کل بانک مرکزی، رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و رئیس اتاق تعاون، مصوب شد و در حال حاضر در حال پیاده‌سازی بستر ارائه مجوزها هستیم.»

جعفر محمدی در تکمیل صحبت‌های نظام‌دوست، از لزوم ایجاد یک پنجره واحد در حوزه کراودفاندینگ می‌گوید تا بوروکراسی به‌نوعی کمتر شود و فقط یک سازمان متولی در این حوزه وجود داشته باشد.

او در توضیح اینکه چرا مسئولیت رگولاتوری این حوزه و کسب‌وکارهایی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، بر دوش بورس و فرابورس افتاده است، با اشاره به چهار مدلی که در کراودفاندینگ رایج است، می‌گوید: «در کراودفاندینگ چهار مدل اهدا، پاداش، مشارکت و وام وجود دارد. مدل مشارکت که وضعیت مشخصی دارد و اصولا چون ما با یک ابزار بازار مالی سروکار داریم، جایگاه آن در بورس است. در بخش وام می‌شود به دو شکل با آن برخورد کرد و آن را به‌عنوان ابزار بازار پولی یا ابزار بازار مالی ببینیم. یعنی به‌صورت وامی که بانک‌ها می‌دهند یا به‌صورت انتشار اوراق قرضه و بازخرید آنها. در نتیجه می‌توان جایگاه این بخش را هم در بورس دید.

در بخش پاداش هم، در بسیاری مواقع هدف تامین مالی برای ارائه یک محصول است که در این حالت هم یا محصول وجود دارد یا ندارد که در بیشتر مواقع محصولی در ابتدای کار وجود ندارد. چون وجود ندارد، یعنی ریسکی وجود دارد که آیا جنس مورد نظر به مرحله ظهور می‌رسد یا نه. پس چون ریسک وجود دارد و نوعی از سرمایه‌گذاری به حساب می‌آید، بنابراین این بخش هم می‌تواند زیرمجموعه بورس قرار بگیرد. تنها مدل خیریه می‌ماند که اگر نخواهیم خیلی درگیر بوروکراسی‌ شویم، می‌توان تنظیم‌گری آن را در همکاری با سایر نهادهای مرتبط به فرابورس سپرد. در مجموع یعنی سه تا از مدل‌های کراودفاندینگ مستقیما با نهاد رگولاتور مالی کشور ارتباط پیدا می‌کنند، پس منطقی است که بورس متولی بحث‌های تنظیم‌گری و نظارت این حوزه باشد.»

شرکت فرابورس
شرکت فرابورس ایران در تاریخ ۲۲ آبان‌ماه ۱۳۸۷ در اداره ثبت شرکت‌ها و موسسات غیرتجاری تهران به ثبت رسید و فعالیت خود را آغاز کرد. پس از تدوین و تصویب دستورالعمل‌های مورد نیاز جهت پذیرش و دستورالعمل اجرایی نحوه انجام معاملات فرابورس و ایجاد زیرساخت‌های لازم، بازار فرابورس ایران در تاریخ ۶ مهرماه ۱۳۸۸ به‌طور رسمی فعالیت خود را آغاز کرد.

بدسلیقگی شورای عالی بورس

اما محمدی به بدسلیقگی شورای عالی بورس انتقاد دارد که در کمال تعجب تنها مدل مشارکت را در این دستورالعمل نگه داشته و سایر مدل‌های کراودفاندینگ را به‌دلیل همخوان نبودن با وظایف رگولاتوری مالی کشور کنار گذاشته است. در نتیجه دستورالعملی که اکنون از آن صحبت می‌شود، فقط شامل حال پلتفرم‌هایی است که در حوزه مشارکت کراودفاندینگ مشغول به کار هستند.

جعفر محمدی
جعفر محمدی متولد ۱۳۶۰ است. او مدرک کارشناسی مهندسی کامپیوتر، گرایش نرم‌افزار از دانشگاه علم‌وصنعت، کارشناسی ارشد مهندسی کامپیوتر گرایش هوش مصنوعی و رباتیک و دکتری مهندسی کامپیوتر، گرایش هوش مصنوعی از دانشگاه صنعتی شریف دارد. محمدی هم‌بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت سامانه‌نگار آتنا (سرویس‌های ابرینو و مهربانه) است و علاوه بر آن به‌عنوان عضو کمیته راهبری مرکز نوآوری ICT دانشگاه صنعتی شریف، عضو هیات‌مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای و عضو کمیسیون اقتصاد دیجیتالی اتاق بازرگانی بین‌المللی هم شناخته می‌شود.

محمدی در ادامه صحبت‌هایش توضیح می‌دهد: «در نتیجه این حرف که اخیرا گفته شده که کراودفاندینگ‌هایی که مجوز ندارند باید بروند و از فرابورس مجوز بگیرند، کاملا حرف اشتباهی است. وقتی فرابورس مجوز مدل‌های دیگر را نمی‌دهد، شما نمی‌توانید بگویید که باید بروید و مجوز بگیرید. در نتیجه شما نمی‌توانید یک فرصت چندماهه برای دریافت مجوزی که اصلا وجود خارجی ندارد، تعیین کنید. پس هر صحبتی که از مجوز و فرصت می‌شود، تماما مرتبط با مدل مشارکت است و ما همچنان در کشور برای سایر مدل‌ها بلاتکلیف هستیم.»

در واقع شاید بیشترین انتقاد محمدی از این بابت بود که بورس به‌خوبی می‌توانست از این موضوع استفاده کند و با توجه به اینکه وضعیت وام‌ها در کشور چندان مناسب نیست، بازار بزرگ وام‌های نفر به نفر را شکل داده و در اختیار بگیرد. به گفته محمدی در پیش‌نویسی که در کارگروه تصویب شد، همه مدل‌ها در نظر گرفته شده بود و وقتی وارد فرابورس شد، حتی از جنبه‌های حقوقی و پولشویی و… هم مورد تایید قرار گرفت، اما زمانی که وارد شورای عالی بورس شد، آنها گفتند که به‌جز مدل مشارکت، مدل‌های دیگر ارتباطی به آنها ندارد.

در واقع دستورالعملی که به تصویب رسیده، مدلی از کراودفاندینگ را در نظر گرفته که در ایران کمترین توجه به آن شده و کمترین پلتفرم‌ها هم در آن حوزه ایجاد شده‌اند. البته محمدی دلیل این کم‌توجهی را پیچیدگی بسیار زیاد این مدل می‌داند؛ چراکه در مدل مشارکت شما روی یک شخصیت حقوقی دیگر سرمایه‌گذاری انجام می‌دهید و باید یکسری ابزارهای قانونی برای ثبت رسمی مشارکت، نحوه حضور در تصمیم‌گیری‌ها، شیوه نقدشوندگی سهام در اختیار و نظارت بر آن وجود داشته باشد. به همین دلیل هم است که مدل وام و مدل مشارکت، حساسیت‌های زیادی دارند.

محمدی در ادامه می‌گوید: «راجع به مدل وام باید بگویم که به خاطر لختی و عدم چالاکی بانک مرکزی تقریبا همه فعلا از آن دست کشیده‌اند و در مدل سهام هم همه منتظرند که با شروع اجرای این دستورالعمل، سیاست‌های اجرایی فرابورس را در عمل ببینند و ان‌شاءالله شاهد پاگرفتن و رشد این مدل در کشور باشند.»

سمت و سوی سوالات‌مان را به سمت کارن‌کراد می‌بریم و در ادامه علی عمیدی را مخاطب قرار می‌دهیم؛ چون مسیر و چشم‌اندازی که کارن‌کراد در حوزه کراودفاندینگ دنبال می‌کند، رنگ‌وبوی مدل مشارکت دارد و با توجه به دستورالعملی که در این حوزه به تصویب رسیده، می‌توان کسب‌وکارش را جزء پیشروترین‌ها در حوزه کراودفاندینگ دانست. به همین دلیل از او می‌خواهیم تا کمی درباره وضعیت کارن‌کراد برایمان بگوید.

عمیدی در همان جملات ابتدایی تصریح می‌کند کاری که در حال حاضر کارن‌کراد انجام می‌دهد به هیچ‌وجه تامین مالی جمعی نیست؛ زیرا هنوز مجوزها و بستری که برای فعالیت به‌عنوان سامانه تامین مالی جمعی بر مدل مشارکت ضروری است به وجود نیامده است، اما کارن‌کراد به‌عنوان سامانه مجازی کارآفرینی در تلاش است با ایجاد بستری آنلاین با برنامه‌های حضوری و غیرحضوری به رفع نیازهای مختلف کسب‌وکارهای نوپا کمک کند. این نیازها شامل آموزش‌های حضوری و غیرحضوری، خدمات مالی و حقوقی، ارتباط با شرکت‌های بزرگ و جذب سرمایه است که یکی از راه‌های تامین مالی برای استارت‌آپ‌ها مدل تامین مالی جمعی بر پایه مشارکت است که کم‌کم به سویش پیش می‌روند.

علی عمیدی
عمیدی مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی برق و مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته مدیریت کارآفرینی از دانشگاه تهران دریافت کرده است. او مدیرعامل و عضو هیات‌مدیره شرکت اوسیناپ و مدیریت سرمایه‌گذاری شتاب‌دهنده دیموند را هم برعهده داشته است. او همچنین مشاور مطالعات راهبردی شرکت امین توان ‌آفرین‌ساز سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح است. عمیدی سابقه دبیری در کمیسیون توسعه محصول در وزارت صنعت، معدن و تجارت و اتاق فکر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان را هم در کارنامه‌اش دارد.

مدیرعامل کارن‌کراد هدف ابتدایی کارن‌کراد را این‌طور توضیح می‌دهد: «اولین کاری که کارن‌کراد کرد این بود که سعی کرد مستقل از فرایند قانونی که بورس و فرابورس یا هر نهاد دیگری وضع کند، در اکوسیستم فعلی بستری ایجاد کند که ارتباط بین سرمایه‌گذارهای حرفه‌ای‌تر با استارت‌آپ‌ها و شرکت‌هایی که نیاز به جذب سرمایه دارند را برقرار کند. این اتفاقا مستلزم مجوزی از جای خاصی نیست و همان کاری است که ما در شتاب‌دهنده‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و… انجام می‌دهیم، اما چیزی که دنبالش هستیم و به سمتش می‌رویم این است که کراودفاندینگ هم یکی از ابزارهایی باشد که به‌وسیله آن برای یک استارت‌آپ بتوانیم سرمایه‌گذار پیدا کنیم. یعنی سعی کردیم در این چند وقت خودمان را به‌عنوان تامین مالی جمعی جا بیندازیم که بتوانیم در پیش رفتن بیشتر بخش مشارکت کراودفاندینگ موفق‌تر عمل کنیم.»

عمیدی معتقد است که در حوزه مشارکت کراودفاندینگ، شرکت سرمایه‌گذار حرفه‌ای به‌عنوان وی‌سی یا شتاب‌دهنده باید حضور داشته باشد تا مردم بتوانند فالوئرهای آنها باشند. چون مردمی که دوست دارند در این حوزه سرمایه‌گذاری کنند با اعتماد بر سابقه شرکت‌های سرمایه‌گذاری و خروجی‌های موفق آنها علاقه پیدا می‌کنند در کنار شرکت‌های بزرگ‌تر شروع به سرمایه‌گذاری کنند؛ به همین دلیل هم آنها به سراغ شرکت‌های سرمایه‌گذاری رفتند و در حال حاضر هم با حدود ۱۴۰ شرکت سرمایه‌گذاری در حال همکاری هستند.

در پی انعقاد تفاهم‌نامه همکاری گروه پيشگامان كارآفرينی كارن با معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به منظور پیاده‌سازی سامانه تامین مالی و سرمايه گذاري ملی؛ مراسم رونمایی از این سامانه به عنوان اولین كارگزار تامین مالی و سرمایه‌گذاری کشور روز سه‌شنبه ۱۱ دی ماه ۹۷ با حضور «علیرضا دلیری»، معاون توسعه مدیریت و جذب سرمایه در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، «امیر هامونی» مدیر عامل شرکت فرابورس ایران، «علی ناظمی» معاون سرمایه‌گذاری صندوق نوآوری و شکوفایی و همچنین جمعی از مدیران عامل و ارشد صندوق‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری و فعالان سرمایه‌گذاری زیست‌بوم کارآفرینی در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برگزار شد.

«دلیری خاطرنشان کرد: در بین صورت دادن این فعالیت‌ها، شاهد بودیم که بزرگ‌ترین معضلی که مانع ارتباط‌‌گیری این گروه‌ها با یکدیگر می‌شود، کمبود یک پلتفرم ارتباطی است. در ابتدا انتظار می‌رفت معاونت علمی به‌عنوان دولت این ارتباط را برقرار کند. اما در معاونت علمی این نگاه دولتی کمرنگ است و کارها توسط بخش خصوصی صورت می‌گیرد. کارگزاران این حوزه همه از بخش خصوصی هستند و یکی از دلایل مهم موفقیت معاونت علمی همین بستر اعتماد به جوانان و بخش خصوصی با تجربه در این زمینه است.

به گفته وی، سامانه تأمین مالی و سرمایه‌گذاری می‌تواند امکانی را فراهم کند تا تمامی شتاب‌دهنده‌های کشور که بر روی استارتاپ‌ها سرمایه‌گذاری کرده و آنها را به مراحلی رسانده‌اند که وارد بازار شوند، اطلاعات و خروجی شتاب‌دهنده خود را در این سامانه‌ وارد کنند. شرکت‌هایی که در پارک‌های علم و فناوری یا مراکز رشد هستند، بزرگ‌شده و نیاز به سرمایه‌گذاری دارند از این راه بتوانند طرح خود را معرفی کنند. مجموعه‌های مراکز نوآوری که در دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها شکل‌گرفته و استارتاپ‌های دانشجویی در آن فعالیت می‌کنند برای ورود به بازار و تأمین مالی ایده‌های خود را در این سامانه ثبت کنند. حتی استارتاپ‌هایی که با هیچ‌کدام از این مراکز ارتباطی ندارند و طرح‌های جذاب و مفیدی برای اقتصاد کشور دارند از این طریق می‌توانند تأمین مالی داشته باشند.»

«هامونی در این مراسم با بیان اینکه شرکت‌های استارت‌آپ و دانش‌بنیانی که مراحل ابتدایی رشد را پشت سر گذشته‌اند و چشم‌انداز روشنی را از سودآوری ارائه کرده‌اند، می‌توانند وارد بازار سرمایه شوند و از طریق عرضه اولیه بخشی از سهام خود را به عموم مردم عرضه کنند، گفت: این در حالی است که در مراحل ابتدایی رشد این شرکت‌ها و در مرحله خلق ایده نیز بازار سرمایه دارای سازوکارها و ظرفیت‌هایی است که شرایط تامین مالی را برای اشکال مختلف نوآوری فراهم ‌کند.

مدیرعامل فرابورس با اشاره به اینکه دستورالعمل تامین مالی جمعی (Crowdfunding) توسط شواری عالی مصوب شده که عملیاتی شدن آن در بستر بازار سرمایه نقش پررنگی در تجهیز منابع برای ایده‌ها، نوآوری‌ها، کسب‌و‌کارهای نوپا و استارت‌آپ‌ها دارد، افزود: اخیرا کارگروه ارزیابی برای بررسی درخواست متقاضیان راه‌اندازی سکوهای تامین مالی جمعی تشکیل شده است و سامانه تامین مالی و سرمایه‌گذاری کارن (KarenCrowd) که امروز شاهد رونمایی از آن در معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری هستیم یکی از قوی‌ترین پلتفرم‌ها در زمینه کرادفاندینگ است که پس از بررسی در کارگروه ارزیابی و اخد مجوزهای لازم در بستر بازار سرمایه شروع به کار می‌کند.»

بدین ترتیب سامانه تامين مالی و سرمايه‌گذاری کارن کراد‌ به عنوان اولین کارگزار معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در بخش تامین مالی و سرمایه‌گذاری خطرپذیر طرح‌های دانش‌بنیان برای كسب و كارهای نوپا (استارتاپ‌ها) فعالیت خود را آغاز نمود. اين سامانه بستری برای ارتباط كسب و كارهای نوپا، سرمايه‌گذاران، شرکت‌های بزرگ، دانشگاه‌ها، مشاورين كسب و كار و شرکت‌های همکار با استارتاپ‌ها خواهد بود.

گفتني است برای اولين بار در كشور، در اين سامانه از ابزار تامين مالی جمعی (كرادفاندينگ) مبتنی بر مدل مشاركت استفاده شده است که موجب خلق فرصت سرمایه گذاری برای سرمايه‌گذار‌های خرد  بر روی كسب و كارهای استارتاپی، دانش‌بنيان، خلاق و فناور پس از اخذ مجوز های لازم  می گردد. از ديگر امكانات اين سامانه مي‌توان به برگزاری كارگاه‌های آموزشی، مشاوره های تخصصی حقوقی و مالی و ارتباط استارتاپ ها با مشاورين متخصص در سراسر كشور اشاره نمود. همچنين اين سامانه با ارزيابی‌های دقيق كسب‌و‌كارها به همراه برگزاری رويدادهای مختلف در حوزه سرمايه‌گذاری (به صورت آنلاين و حضوری) به تسهيل فرآيند سرمايه‌گذاری كمك خواهد نمود.

به گزارش روابط عمومی کارن‌کراد، در راستای ایجاد فرصت‌های شگفت‌انگیز برای استارتاپ‌های جهاد دانشگاهی، ارائه مشاوره‌های مالی و حقوقی، برگزاری کارگاه‌های آموزشی و ایجاد بستری مناسب برای تامین مالی و جذب سرمایه کسب و کارهای نوپای این سازمان؛ همزمان با پنجاه و نهمین نشست سیاست‌ها و برنامه‌های معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در حمایت از کسب‌کارهای نوپا در تاریخ 19 آذر 97، تفاهم‌نامه همکاری فی مابین سازمان تجاری‌سازی فناوری و اشتغال دانش‌آموختگان جهاد دانشگاهی و سامانه تامین مالی کارن‌کراد امضاء گردید.

موضوع تامین مالی و سرمایه‌گذاری برای کسب‌وکارهای نوپا امری بسیار حیاتی و مهم است و امکان پیمودن ادامه راه برای فعالان این حوزه بدون حمایت و پشتیبانی مالی وجود ندارد. در راستای امضای این تفاهم‌نامه همکاری، استارتاپ‌ها این فرصت را خواهند داشت که موفق به جذب سرمایه‌گذار شوند. کارن‌کراد با ارائه مشاوره‌های مالی و حقوقی، همکاران استراتژیک، مربیان، ویدئوهای آموزشی، و برگزاری کارگاه‌هایی با موضوعات مختلف در حوزه کارآفرینی و جذب سرمایه در کنار استارتاپ‌ها خواهد بود و به توانمندسازی هر چه بهتر آنها کمک خواهد کرد.

اهداف این نشست تخصصی که با حضور آقای دکتر حسام زندحسامی (مدیرکل دفتر تجاری‌سازی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری)، مدیر عامل کارن‌کراد علی عمیدی و جمعی از صاحب نظران اکوسیستم استارتاپی و رسانه‌ها برگزار گردید، توسعه گفتمان‌سازی و بسترسازی مناسب برای مباحثه و هم‌اندیشی پیرامون مسائل و مشکلات و ارائه راهکارهای موثر در اشتغال‌زایی و گسترش فضای کسب و کارهای نوپا بود.

معرفی مختصر از شرکتتان؟

صندوق پژوهش و فناوری کریمه به استناد ماده 100  قانون برنامه سوم توسعه و ماده 45 قانون چهارم توسعه کشور و براساس مجوز کارگروه ماده 100  برنامه سوم در سال 1393 در اداره ثبت شرکت های استان قم ثبت گردید.

این صندوق با سهامداری 49%  بخش دولتی (پارک علم و فناوری استان  قم 29 %، دانشگاه قم 10%، پارک علم و فناوری قزوین10%) و 51% بخش خصوصی به منظور ایجاد زمینه‌های مشارکت و سرمایه‌گذاری بخش غیر دولتی و حمایت کمی وکیفی از فعالیت‌های پژوهشی (کاربردی-توسعه‌ای)، فناوری و همچنین ارائه خدمات مالی ویژه و منحصربه فرد به کارآفرینان متخصص و نوآوران ایجاد گردیده است.

حداکثر سقف سرمایه گذاری شرکتتان چقدر است؟

سقف سرمایه‌گذاری صندوق بر اساس مصوب هیات مدیره 2 میلیارد تومان می‌باشد.

آیا تمرکز شرکت شما برای سرمایه گذاری روی حوزه های خاصی است؟ اگر بله، چه حوزه‌هایی؟

با توجه  به اینکه صندوق پژوهش و فناوری کریمه  به عنوان یکی از صندوق‌های جامع کشور از کارگروه صندوق‌های پژوهش و فناوری مجوز فعالیت کسب نموده محدودیتی از جهت حوزه برای سرمایه‌گذاری در طرح‌ها وجود ندارد اما رویکرد اصلی صندوق برای سرمایه‌گذاری در حوزه‌های فناوری اطلاعات، فین تک،گردشگری و صنایع خلاق است.

از نظر شما به عنوان سرمایه گذار، مهمترین جنبه هایی که استارتاپ ها باید به آنها توجه داشته باشند چیست؟

مهمترین جنبه از نظر تیم سرمایه‌گذاری و ارزیابی صندوق، بازار طرح و تیم کاری متقاضی ‌می‌باشد.

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

در حال حاضر بنظرم بزرگترین مشکل در حوزه اکوسیستم استارتاپی ایران عدم وجود یک نهاد متولی جهت ارزش‌گذاری حرفه‌ای طرح ها می‌باشد تا بتواند یکی از بزرگترین چالش های موجود بین سرمایه‌گذراران و کارآفرینان را حل کند.

معرفی مختصر از خودتان؟
 

علی‌اکبر فرجادیان

متولد 1362، شیراز

کارشناسی مدیریت بیمه اکو از دانشگاه علامه طباطبایی

کارشناسی ارشد و دکتری مدیریت کارآفرینی از دانشگاه تهران

از کودکی به فعالیت در بازار و اقتصاد علاقه داشتم و در حال حاضر به راه‌اندازی کسب و کار و آموزش کارآفرینی بسیار علاقه‌مند هستم.

حوزه فعالیتتان؟
 

درحوزه راه اندازی کسب و کار و توسعه تیم‌های بازاریابی فعالیت می‌کنم.

از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟ 

از سال 1385 وارد دنیای کارآفرینی شدم و اقدام به تولید صنایع دستی در مقیاس کوچک کردم.

چه استارتاپ های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟

من در 10 کسب و کار بنیان‌گذار و هم بنیان‌گذار بودم. به عنوان مثال: فروشگاه اینترنتی تبلت شاپ از سال1390 تا 1395، فروشگاه اینترنتی آسان کالا از سال 1393 تا 1395و بنیان‌گذار فروشگاه اینترنتی میوه دات‌کام هستم. در تیم راه اندازی کارخانه تولید‌کننده دستگاه‌های یخ‌ساز نیز عضو بودهم و همچنین سابقه صادرات و واردات کالا نیز دارم.

کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟

زیست بوم کسب و کار ایران به شدت متلاطم و غیر قابل پیش بینی است و متغیرها به طور کلی ثبات ندارند. در افراد جوان روحیه کار تیمی و پیاده سازی طرح های استارتاپی خیلی ضعیف است و باید در این زمینه تمرین و فرهنگ سازی شود. ضمن اینکه افراد باید نوع نگاهشان را به کسب و کار و تیم سازی به شدت به روز نمایند و سعی کنند با متدهای روز دنیا اقدام به تولید کالا نمایند و یا خدمت رسانی کنند.

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

نوع قراردادها و تعیین سهم و توزیع آن بین سرمایه‌گذار و تیم بنیان‌گذار مساله مهمی است.

به گزارش راه پرداخت، کارن کراد در حاشیه رویداد UTInvest و با همکاری پارک علم و فناوری دانشگاه تهران ۲۰۰ جلسه را برگزار خواهد کرد که سرمایه‌گذاران و استارت‌آپ‌ها به تعامل با یکدیگر بپردازند.

امیررضا صادقی، مدیر سرمایه‌گذاری کارن کراد، کافه سرمایه را یک رویداد سرمایه‌گذاری خواند که به استارت‌آپ‌های دارای معیارهای مشخص کمک می‌کند تا جذب سرمایه کنند. او در این باره گفت: «در رویداد UTInvest که از سوم تا ششم دی ماه در محل نمایشگاه بین المللی تهران برگزار می‌شود، کافه سرمایه به صورت یک ماهیت مستقل و با همکاری پارک علم و فناوری دانشگاه تهران میزبان سرمایه‌گذاران و استارت‌آپ‌ها خواهد بود.»

او ادامه داد: «ما هفته گذشته طرح‌هایی را که از نظر خودمان مناسب بودند و استانداردهای مرسوم را داشتند برای سرمایه‌گذاران ارسال کردیم. در خلال این رویداد، جلسات را در کافه سرمایه برگزار می‌کنیم و به این ترتیب استارت‌آپ‌ها می‌توانند در زمان‌های نیم ساعته با سرمایه‌گذاران متعدد تعامل کنند.»

برای تعامل استارت‌آپ‌ها و سرمایه‌گذاران در کارن کراد، ۲۶ استارت‌آپ استانداردهای لازم را داشته‌اند. صادقی در این باره می‌گوید: «اطلاعات این تیم‌ها را برای ۲۲۰ صندوق‌ جسورانه، سرمایه‌گذار فرشته، شتاب‌دهنده‌ و سایر سرمایه‌گذاران آزاد ارسال کرده‌ایم. برنامه‌ریزی‌ها به گونه‌ای است که امروز ۶۰ جلسه، فردا ۱۲۰ و روز سوم حدود ۱۲ جلسه بین سرمایه‌گذاران و تیم‌ها برگزار خواهد شد.»

مدیر سرمایه‌گذاری کارن کراد به برنامه‌هایی نظیر رویداد اینوتکس و فین‌استارز اشاره کرد که در آنها کافه سرمایه برگزار شده است. او همچنین عنوان کرد: «خروجی این برنامه، ۲۰۰ جلسه خواهد بود که اگر سرمایه‌گذاران علاقه‌مند باشند این تعاملات ادامه خواهد داشت. تجربه ثابت کرده که حدود ۶۵ تا ۷۰ درصد این جلسات ادامه دارد و سرمایه‌گذاری نهایی به خود استارت‌آپ‌ها و تیم آنها بستگی دارد.»

تفکر استراتژیک، نوعی مهارت ذهنی است که به شخص اجازه می دهد از بین هزاران متغیر، هوشمندانه متغیرهای استراتژیک را شناسایی کند و از بین ده ها گزینه، گزینه هایی را انتخاب کند که تأثیر اساسی در نتایج کلیدی عملکرد دارند. تفکر استراتژیک بیش از آنکه ذاتی باشد آموختنی است و افراد فاقد این نبوغ می توانند با به کارگیری مجموعه ای از روش ها و رویکردها مهارت تفکر استراتژیکشان را پرورش دهند،تفکر استراتژیک اصولی دارد که در ابتدا باید آنها را آموخت و فهمید و سپس، هر یک از این اصول را در عرصه عمل و در زندگی حرفه ای و شخصی به کار بست.

تفکر استراتژیک مفهومی پیچیده و چندوجهی است؛ با این‌حال نویسندگان کتاب ذهن استراتژیست تعریفی ساده و کاربردی را از این مفهوم مطرح می‌کنند و با تشریح ده اصل تفکر استراتژیک، نگاه منسجم و یکپارچه‌ای را درباره این مفهوم و به‌کارگیری آن در سطح ملی، سازمانی و شخصی ارائه می‌کنند. از دید نویسندگان این کتاب، تفکر استراتژیک مهارتی ذهنی‌ست که با افزایش توان تحلیل و تصمیم‌گیری استراتژیک تأثیر اساسی بر نتایج کلیدی عملکرد می‌گذارد و ویژگی‌هایی از جمله جست‌وجوگری، تمرکز، نگاه خلاقانه، رویکرد سیستمی و دیدگاه انتقادی از جمله شاخصه‌های آن به شمار می‌آیند. آنچه این مفهوم را پراهمیت‌تر می‌کند، آن است که تفکر استراتژیک فقط به سازمان‌ها و بنگاه‌های تجاری محدود نمی‌شود. انسان‌ها در هر سطحی، حتی در زمینه زندگی شخصی‌شان نیازمند اتخاذ تصمیم‌ها و انتخاب‌های استراتژیک هستند و موفقیت هر نوع سیستم انسانی و اجتماعی در هر سطحی وابسته به ظرفیت تفکر استراتژیک در اعضای آن سیستم است. کتاب ذهن استراتژیست چند ویژگی شاخص دارد:

- ارائه فکرافزار برای هر اصل تفکر استراتژیک: کتاب ذهن استراتژیست فکرافزارهای متعددی را برای پرورش مهارت تفکر استراتژیک و تمرین آن ارائه کرده است. این فکرافزارها به زبانی ساده و روان، شیوه پیاده‌سازی اصول تفکر استراتژیک را شرح می‌دهند و به مخاطبان کتاب امکان می‌دهند تا آنچه را می‌خوانند، در زندگی حرفه‌ای و شخصی‌شان به‌کار بگیرند. به همین دلیل، کتاب ذهن استراتژیست کتابی کاملاً کاربردی است و گروه‌های مختلف مخاطبان می‌توانند به تناسب نیازها و خواسته‌های‌شان از این کتاب استفاده کنند.

- ارائه موردکاوی‌ها و کیس‌های متعدد سازمانی: یکی از ویژگی‌های کتاب ذهن استراتژیست ارائه موردکاوی‌ها و کیس‌های پرشمار و متنوع در سراسر متن کتاب است. برای دستیابی به تصویر جامع و متنوعی از تفکر استراتژیک، کیس‌های تفصیلی آغازین هرفصل از صنایع گوناگون انتخاب شده است و خدمات مالی (۱ کیس)، خودروسازی (۲ کیس)، نفت و انرژی (۱ کیس)، داروسازی (۱ کیس)، کالاهای مصرفی (۱ کیس)، خرده‌فروشی (۱ کیس)، فناوری اطلاعات (۲ کیس) و شرکت‌های چندرشته‌ای (۱ کیس) را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین، قریب به ۳۰ کیس کوتاه و متنوع دیگر نیز در سراسر متن کتاب وجود دارد که به‌کارگیری اصول تفکر استراتژیک و چالش‌های آن را دربردارند.

- تشریح مفهوم تفکر استراتژیک در سطح ملی: هر فصل از کتاب ذهن استراتژیست همراه با یک کیس ویژه در سطح ملی است که سیاست‌گذاری‌های دولتی و ملی را از منظر اصول تفکر استراتژیک به تصویر می‌کشد. برای آنکه در کتاب ذهن استراتژیست تصویر متنوع‌تری از تفکر استراتژیک در سطح ملی فراهم گردد، کیس‌ها از کشورهایی با زمینه‌ها و خاستگاه‌های متفاوت برگزیده شده‌اند و اصول و منطق تفکر استراتژیک در ده کیس مستقل از اروپا (ایتالیا، فنلاند)، شرق آسیا (کره‌جنوبی، سنگاپور، هنگ‌کنگ)، جنوب آسیا (هند)، امریکای مرکزی (مکزیک)، امریکای جنوبی (شیلی)، خاورمیانه (ترکیه) و افریقا (افریقای‌جنوبی) تبیین شده است.

- نگاه مسئله‌محور در محتوای کتاب: کتاب ذهن استراتژیست به گونه‌ای سازماندهی شده است که در هر فصل به مجموعه‌ای از پرسش‌های ذهنی و مسائل احتمالی مخاطب پاسخ دهد و با ارائه پرسش‌های هدف‌مند در انتهای هر فصل، مخاطب را به اندیشیدن و یافتن فرصت‌هایی برای به‌کارگیری آموخته‌های کتاب وادارد.

به گزارش راه پرداخت، پنل «سرمایه‌گذاری و مشارکت ذی نفعان در شهر هوشمند» در دومین روز از همایش تهران هوشمند برگزار شد. معاون سابق توسعه خدمات بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی در این پنل عنوان کرد: «بخش دولتی فاقد سواد و تکنولوژی در حوزه سرمایه‌گذاری است. این را باید بپذیریم».

در این پنل که در سالن اصلی مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد، علی یقطین سرپرست مرکز و دبیرخانه تهران هوشمند، علی نیازی سرپرست سازمان سرمایه‌گذاری و مشارکت‌های مردمی شهرداری تهران، محمود جراحی معاون سابق توسعه خدمات بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی، مجید فراهانی عضو شورای اسلامی شهر تهران، امیررضا لیلازی معاون راهبرد و فناوری گروه فناوران هوشمند بهسازان فردا و یوسف قاسمی مشاور حقوقی معاونت علمی و فناوری ریاست‌ جمهوری حاضر بودند.

قبل از این پنل علی عمیدی، مدیر عامل کارن‌کراد ارائه کوتاهی در مورد کرادفاندینگ داشت. به گفته عمیدی از ۱۰۰ طرح بررسی شده توسط سرمایه‌گذاران، تنها ۱۰ طرح با دید جدی نگریسته می‌شوند و بر روی یکی از آنها سرمایه‌گذاری انجام می‌شود. او مدل‌های مختلف کرادفاندینگ را برشمرد و در مورد آنها توضیح داد. کمک بلاعوض، سرمایه‌گذاری در ازای پاداش، سرمایه‌گذاری در مقابل سهام، سرمایه‌گذاری به صورت وام، بهره‌گیری از سود و روش هیبرید که ترکیبی از چند روش است، روش‌های مختلف سرمایه‌گذاری جمعی هستند.

لیلازی در مورد هوشمندسازی شهرها ارائه کوتاهی داشت. او در مورد ارکان و ذی‌نفعان در شهر هوشمند توضیحاتی ارائه داد. معاون راهبرد و فناوری گروه فناوران هوشمند بهسازان فردا با برشمردن ارکان شهر هوشمند و اشاره به ذی‌نفعان متععد، در مورد این مفهوم توضیحاتی ارائه داد.

معاون توسعه خدمات بنیان مستضعفان در مورد موانع سرمایه‌گذاری مبتنی بر مشارکت بخش عمومی-خصوصی به سخنرانی پرداخت. به گفته جراحی، بعضی‌ها به اشتباه فکر می‌کنند که سرمایه‌گذارها پول دارند ولی نمی‌دانند که با پول خود چه کاری انجام دهند.

او ادامه داد: «دولت و نهادهای حاکمیتی باید نظارت کنند و اجرا را کنار بگذارند. بخش دولتی فاقد سواد و تکنولوژی در بحث سرمایه‌گذاری است. این را باید بپذیریم. برای عقد قراردادهای درست و اصولی باید درصدی از آن را به دست متخصصان آن بدهیم تا مشکلی پیش نیاید. می‌توانیم از خارجی‌ها کمک بگیریم و این به نفع همه است».

مشاور حقوقی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در مورد قراردادهای فناوری محور، بستر الزامی مشارکت در شهر هوشمند به صحبت پرداخت و چالش‌های کاربردی این حوزه را تشریح کرد. قاسمی درباره اهمیت قراردادها توضیحاتی ارائه داد.

فراهانی در مورد موانع سرمایه‌گذاری مبتنی بر مشارکت عمومی-خصوصی و تأمین منابع مالی پروژه‌های شهر هوشمند صحبت کرد. عضو شورای شهر تهران آماری از سرمایه‌گذاری در پروژه‌های شهر هوشمند در کلان‌شهرها ارائه کرد. به گفته فراهانی، مدیریت شهرداری تهران مدیریت هزینه است. او گفت: «شهرداری هم مانند بسیاری از نهادهای دولتی همواره در فکر بودجه بیشتر و افزایش تخصیص منابع است».

سرپرست سازمان سرمایه‌گذاری و مشارکت‌های مردمی شهرداری تهران در مورد تعامل با بخش خصوصی مواردی را تشریح کرد. نیازی همچنین مشارکت بخش خصوصی و عمومی در قالب مدل PPP را تعریف کرد و چالش‌های آن را برشمرد.

در روز یکشنبه 18 آذر 97، کارگاه «نحوه ارائه به سرمایه‌گذار» با سخنرانی جناب آقای روزبه شاهرخی در کارن‌کراد برگزار شد. در این کارگاه خصوصیات و ویژگی‌های فردی لازم برای متقاعدسازی سرمایه‌گذار، اصول و تکنیک لازم در ارائه موثر به سرمایه‌گذار، نحوه تهیه فایل ارائه به سرمایه‌گذار(Pitch Deck)، فاکتور‌های مهم در ارزیابی استارتاپ از منظر سرمایه‌گذار و مطالعه موردی ارائه‌های موثر استارت‌آپ‌های خارجی و داخلی مورد بحث و گفتگو قرار گرفت.

در ادامه استارتاپ هاسپیتل «اپلیکیشن مشاوره تلفنی پزشکی و سلامتی» که به تازگی موفق به جذب سرمایه شده، تجربه خود را در زمینه جذب سرمایه‌گذار بیان کرد؛ وی افزود: بیشترین اشتباهی که استارت‌آپ‌ها در جلسه ارائه به سرمایه‌گذار انجام می‌دهند، بزرگنمایی و اغراق بیش از حد است! پیشنهاد می‌کنم حتما صادق باشید. دومین مسئله تقسیم سهام به صورت مساوی بین اعضای تیم می باشد، دلیل آن هم این است که افراد در واقع دارای نقش یکسانی نیستند که بخواهند سهم یکسانی داشته باشند. از طرفی دیگر باید سرمایه‌گذاران علاقه‌مند به حوزه کسب‌و‌کارتان را بشناسید. اگر شما با سرمایه‌گذارانی در ارتباط باشید که علاقه‌ای به حوزه کاریتان ندارند، در واقع وقت خود را هدر داده‌اید. وی در آخر افزود حتما یک تیم عالی بسازید، زیرا یک تیم خوب برای موفقیت کسب‌و‌کارتان خیلی مهم است. کیفیت کار شما از کیفیت تیمی حاصل می‌شود که در پشت صحنه برای اهدافتان تلاش می‌کند.

جهت دریافت فایل «نحوه ارائه به سرمایه‌گذار» بر روی لینک مقابل کلیک نمایید:دریافت فایل

جهت مشاهده مقاله «⁣⁣⁣⁣۸ اشتباه کارآفرینان در مواجهه با سرمایه‌گذاران» بر روی لینک مقابل کلیک نمایید: مشاهده مقاله

بسیاری از استارتاپ‌ها یا کسب‌وکارهای نوپا در ابتدای کار، سرمایه کافی برای راه‌اندازی کسب‌وکارشان ندارند و در این راستا به جذب سرمایه از سوی سرمایه‌گذاران نیاز دارند. اما با توجه به رشد روزافزون تعداد استارتاپ‌ها، هیچ سرمایه‌گذاری به همین راحتی پول و سرمایه‌اش را در اختیار هر کسب‌وکاری قرار نمی‌دهد. بنابراین کارآفرین باید برای جلب نظر سرمایه گذار به سختی تلاش کند. اما متاسفانه بسیاری از کارآفرینان به دلیل عدم آگاهی مرتکب اشتباهاتی می‌شوند که آنها را از چشم سرمایه‌گذاران می‌اندازد. در این مطلب به بررسی ۸ اشتباه رایج کارآفرینان در مواجهه با سرمایه‌گذاران می‌پردازیم.

اشتباه اول: ارائه آسانسوری (Elevator Pitch) بیشتر از یک دقیقه

اگر ارائه آسانسوری شما (مذاکره کوتاه‌مدت برای جلب نظر سرمایه‌گذار) بیش از یک دقیقه طول بکشد، تقریبا شانسی برای مذاکره تأثیرگذار و جذب سرمایه نخواهید داشت. این فرصت ممکن است در آسانسور، در مهمانی یا حتی در صحبت کوتاهی بین دوستان‌تان و آشنایان آنها ایجاد شود. بنابراین باید یک ارائه مختصر و مفید بدهید که فقط اطلاعات مهم را دربر داشته باشد.

تنها راه برای دستیابی به اهداف فوق، این است که یک ارائه عالی و ماهرانه در کمتر از یک دقیقه آن هم نه به شکل شتاب‌زده تحویل دهید. درغیراین‌صورت، سرمایه گذارِ احتمالی شما را ترک خواهد کرد یا در بهترین حالت دیگر به حرفهایتان توجهی نخواهد داشت. البته باید گفت که این کار آسانی نیست. شما باید بتوانید در کمتر از یک دقیقه همه اطلاعاتی را که در یک برنامه پاورپوینت جا می‌گیرد و نیز طرح کسب‌وکارتان را به‌شکل کاملا خلاصه توضیح دهید.

اشتباه دوم: ارائه پاورپوینت طولانی

سرمایه‌گذاران حرفه‌ای (مانند سرمایه‌گذاران خطرپذیر و سرمایه‌گذاران فرشته) معمولا ظرفیت آن را ندارند که مدتی طولانی به چیزی توجه کنند. البته این بدان معنی نیست که در تمرکز مشکل دارند، دلیلش این است که این افراد باید تعداد زیادی ارائه از سوی استارتاپ‌ها را بررسی، ارزیابی و انتخاب کنند و بنابراین نمی‌توانند بیشتر از ۳۰ دقیقه را به شما اختصاص دهند.

اگر در ارائه آسانسوری‌تان موفق بوده‌اید، حالا باید بتوانید در عرض ۱۵ دقیقه اسلایدها را ارائه دهید و ۱۵ دقیقه به پرسش‌های آنها پاسخ دهید. البته شاید گاهی به شما زمان بیشتری هم بدهند، اما همیشه خودتان را برای زمان کمتر از حد معمول آماده کنید. بنابراین فقط مهم‌ترین جنبه‌های کسب‌وکارتان را ارائه دهید. بهتر است اسلایدها بین ۱۲ تا ۱۵ عدد باشند.

اشتباه سوم: نداشتن یک خلاصه وضعیت فعالیت اجرایی خوب

علاوه ‌بر ارائه آسانسوری و پاورپوینت یکی از عوامل مهم در جذب سرمایه این است که خلاصه دقیقی از وضعیت فعالیت اجرایی به سرمایه‌گذار را فراهم کرده باشید. این خلاصه دقیق، به اصطلاح خلاصه وضعیت فعالیت اجرایی یا طرح کسب‌وکار نامیده می‌شود.

خلاصه وضعیت فعالیت اجرایی یا طرح کسب‌وکارتان باید شامل موارد زیر باشد:

• مشکلاتی که استارتاپ در صدد حل آن است

• اندازه بازاری که استارتاپ آن را هدف قرار داده است

• مزیت رقابتی پایدار

• برآوردی از درآمدهای مورد انتظار و هزینه‌های استارتاپ که بر اساس مفروضات و نقشه مسیر به‌شکل دقیق و واقعی پیش‌بینی شده باشند

• شرحی از اعضای تیم مدیریت استارتاپ

• نقطه خروج برای سرمایه‌گذار

اگر این طرح را ارائه نکنید حتی با بهترین ارائه آسانسوری یک ریال هم جذب نخواهید کرد. به این فکر کنید که تعدادی کارآفرین حرفه‌ای هستند که به‌راحتی می‌توانند با ارائه‌ای عالی سرمایه جذب کنند. حتی اگر شده هفته‌ها و ماه‌ها روی این خلاصه وضعیت کار کنید.

اشتباه چهارم: غافل شدن از راهبرد واقع‌بینانه خروج برای سرمایه‌گذار

 اندیشه کارآفرین اغلب این است که دنیا را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل کند، یک کسب‌وکار طولانی‌مدت ایجاد کند که سال‌ها به آن مشغول باشد، به ثروت برسد و اشتغال هم ایجاد کند و در نهایت میراثی برای فرزندانش بگذارد.

در مقابل، اندیشه سرمایه‌گذار این است که چطور می‌تواند در مدتی کوتاه (۳ تا ۷ سال) سود به دست آورد. بنابراین ارائه پاورپوینت و طرح کسب‌وکارتان باید به این سؤال پاسخ دهند که سرمایه‌گذار چگونه به سود خواهد رسید. بسیاری از کارآفرینان به این نیاز اساسی سرمایه‌گذاران توجهی نمی‌کنند. برای جلوگیری از این مشکل، آماده پاسخگویی برای پرسش‌های سرمایه‌گذار درباره چگونگی کسب درآمد از طریق سرمایه‌گذاری، مجوزهای توافق با شرکت‌های بزرگتر یا فروش استراتژیک به شرکت بزرگتر و نظایر آنها باشید. نه اینکه یک سناریو عرضه عمومی اولیه (IPO) را بازی کنید که در آن خودتان را به عنوان مدیرعامل یکی از شرکت‌های Fortune 500 می‌بینید.

اشتباه پنجم: درخواست برای امضای توافق‌نامه برای حفظ اسرار

تقریبا همه کارآفرینان بر این باورند که ایده کسب‌وکارشان به ثروت زیادی خواهد انجامید و اگر مراقب نباشند، این ایده ممکن است از سوی یک سرمایه‌گذار ناجوانمرد سرقت شود. بنابراین اولین فکرشان این است که از سرمایه‌گذار احتمالی بخواهند یک توافق‌نامه برای محرمانه بودن قضیه امضا کند. اما چنین درخواستی برای بسیاری از سرمایه‌گذاران حرفه‌ای به معنای این است که دیگر دلیلی برای دیدن ۱۲ اسلاید پاورپوینت یا طرح دقیق کسب‌وکار وجود ندارد. خیلی راحت شما را رد می‌کنند.

مگر اینکه کارآفرین واقعا طرح کسب‌وکار خارق‌العاده‌ای داشته باشد وگرنه سرمایه‌گذاران حرفه‌ای از جمله سرمایه‌گذاران خطرپذیر و فرشته حاضر نیستند چنین چیزی را امضا کنند. زیرا می‌دانند که ایده شما قبلا هم وجود داشته و بعدها هم تکرار خواهد شد. به‌این‌ترتیب آنها چیزی را امضا نمی‌کنند که بعدها درگیر مسائل قانونی شوند.

اشتباه ششم: ارسال پیشنهاد سرمایه‌گذاری به‌شکل مستقیم

جذب سرمایه یعنی کاری کنید سرمایه‌گذار باورتان کند. هیچ سرمایه‌گذاری نمی‌خواهد در چیزی سرمایه‌اش را قرار دهد که هیچ‌کس دیگری به‌دنبال آن نیست. سرمایه‌گذاران بیش از هر چیز به همتایان خودشان نگاه می‌کنند و به‌نوعی تأیید آنها را می‌خواهند.

هرگز نباید فهرستی از ایمیل‌ها و گروه‌های سرمایه‌گذاران را جمع‌آوری کنید و ارائه‌تان را با ایمیل برایشان بفرستید. چنین رویکردی کاملا بی‌فایده است، چرا که سرمایه‌گذاران معمولا با حجم عظیمی از پیشنهادات روبه‌رو هستند که همه آنها انتظار باز شدن را می‌کشند و فقط زمانی یک ایمیل یا درخواست باز می‌شود که یک دوست یا آشنا سفارش کرده باشد که این پیشنهادِ خاص ارزش خواندن را دارد.

اشتباه هفتم: بحث زودهنگام درباره ارزش‌گذاری و پول

دلیل اینکه یک کارآفرین اغلب در جستجوی سرمایه‌گذار خطرپذیر و سرمایه‌گذار فرشته با تجربه است، این است که به استارتاپ‌شان ارزش قابل اعتماد بدهند و از بابت پول مطمئن باشند. اگر بلافاصله حرف پول را وسط بکشید، سرمایه‌گذاران این کار را نوعی توهین تلقی می‌کنند. اجازه بدهید روند طبیعی آن طی شود و خود سرمایه‌گذار شروع به بحث درباره ارزش‌گذاری و قیمت کند. هر رویکردی غیر از این، مذاکرات را به خطر می‌اندازد.

اشتباه هشتم: توجه نکردن به پیشنهادهای سرمایه‌گذاران

هنگام ارائه، غرورتان را پشت در بگذارید و وارد شوید. به پیشنهادهایی که سرمایه‌گذاران می‌دهند کاملا گوش دهید. فرایند جذب سرمایه می‌تواند خسته‌کننده باشد، زیرا سرمایه‌گذاران باتجربه دوست دارند سوالات متعددی درباره مدل کسب‌وکارتان یا تفکر پشت فناوری‌تان بپرسند تا طرفین بتوانند بهترین روش برای سرمایه‌گذاری را تشخیص دهند.

بیشتر وقت‌ها این سوالات برای این مطرح می‌شود که مشخص شود آیا این سرمایه‌گذاری با این مقدار زیاد پول ارزشش را دارد یا نه. اما برخی افراد به جای اینکه فرایند پرسش و پاسخ را به عنوان روشی که سرمایه‌گذارِ علاقه‌مند به استارتاپ به‌کار می‌برد ببینند، در برابر این پیشنهادات واکنش نشان می‌دهند؛ زیرا احساس می‌کنند با این پیشنهادها باید مدل کسب‌وکارشان یا تفکر پشت فناوری‌شان را تغییر دهند.

چنین واکنشی احتمالا سبب می‌شود یک سرمایه‌گذار خوش‌فکر قید چنین استارتاپی را بزند. به جای این کار بهتر است سوالات و پیشنهادهای سرمایه‌گذار را بررسی کنید و خوب به آنها توجه کنید تا شانس‌تان برای جلب‌نظر سرمایه‌گذار را افزایش دهید.

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، در راستای بند 2 سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، سامانه تأمین مالی و سرمایه‌گذاری خطرپذیر طرح‌های دانش‌بنیان، خلاق و فناور، جهت شکل‌گیری و توسعه زیست‌بوم دانش‌بنیان در کشور طراحی، راه‌اندازی و راهبری می‌شود.

به همین منظور علیرضا دلیری معاون توسعه مدیریت و جذب سرمایه معاونت علمی با شرکت گروه پیشگامان کارآفرینی کارن تفاهم‌نامه‌ای امضا کرد.

طبق این تفاهم‌نامه شرکت گروه پیشگامان کارآفرینی کارن نسبت به ایجاد سامانه‌ای به‌منظور تکمیل چرخه تأمین مالی حوزه دانش‌بنیان و ارائه خدماتی نظیر ارزش‌گذاری، ارزیابی موشکافانه و غیره به سرمایه‌گذاران و صاحبان ایده و شرکت‌های دانش‌بنیان، خلاق و فناور اقدام می‌کند.

از مزایای این سامانه می‌توان به ایجاد شبکه سرمایه‌گذاران؛ ایجاد بانک طرح‌های فناورانه و نوآورانه و خلاق؛ ارزیابی طرح‌ها به منظور حصول اطمینان از صحت اطلاعات؛ تشخیص مناسب فرصت‌های سرمایه‌گذاری و معرفی به سرمایه‌گذاران؛ دسترسی سریع سرمایه پذیر به سرمایه‌گذاران؛ ارائه ابزارها و روش‌های نوین تأمین مالی و سرمایه‌گذاری و نیز آموزش و فرهنگ‌سازی استفاده از روش‌های کارآمد تأمین مالی اشاره کرد.

به گزارش روابط عمومی کارن‌کراد، چهارشنبه 7 آذرماه 1397 رویداد سرمایه‌گذاری بوشهر با حضور مدیران سامانه تامین مالی کارن‌کراد، مشاوران و سرمایه‌گذاران خبره حوزه استارتاپی همراه این سامانه، مسئولین استانی، مدیران اداره کل ارتباطات و فناوری اطلاعات استان بوشهر و پارک علم و فناوری خلیج فارس همراه با برنامه ارائه  استارتاپ‌های آماده جذب سرمایه‌گذاری و پنل سرمایه‌گذاری در سالن جلسات پارک  علم و فناوری خلیج فارس برگزار شد.

این رویداد در سه قسمت کارگاه آموزشی، پیش رویداد و رویداد اصلی در عصر دوشنبه و صبح و بعد از ظهر روز چهارشنبه برگزار گردید؛ که در عصر دوشنبه به منظور تعالی، آموزش و توانمندسازی استارتاپ ها و همجنین استفاده از ظرفیت مشاوره ای موجود در شهر تهران،کارگارهی با موضوع نحوه ارائه به سرمایه گذار توسط جناب آقای روزبه شاهرخی به صورت آنلاین برای استارتاپ‌های بوشهر برگزار گردید. در این کارگاه استارتاپ‌های استان بوشهر و علاقه‌مندان حوزه کارآفرینی استان بوشهر از اطلاعات،دانش و تجربه منتور حرفه ای حوزه کسب و کار استارتاپی استفاده نمودند.

در پیش رویداد جلسات ارزیابی استارتاپ‌های منتخب استان بوشهر  از ساعت ۹ صبح آغاز شد. در این جلسات که تیم ارزیابی کارن‌کراد به همراه مربیان و مشاوران همراه این سامانه، طرح‌های  کسب و کار و طرح های مالی استارتاپ‌ها دقیقا بررسی شد. هدف از برگزاری این جلسات مشاوره و هدایت استارتاپ‌ها به سمت مسیر پیشرفت و آگاه‌سازی از مشکلات و موانع احتمالی و روشن‌سازی روند جذب سرمایه بود .زمان این جلسات برای هر استارتاپ ۳۰ دقیقه بود که در ابتدا استارتاپ‌ها در مدت ۷ دقیقه به معرفی کسب و کار خود می‌پرداختند و سپس تیم ارزیابی کارن‌کراد و مربیان و مشاوران به همفکری و راهنمایی آنها می‌پرداختند و آنها را برای جذب سرمایه هدایت می‌کردند.

در رویداد اصلی مدیران تیم‌های استارتاپی و صاحبان طرح در حضور سرمایه‌گذاران استان بوشهر و سرمایه‌گذاران خبره همراه با کارن‌کراد و مسولین استانی به تشریح استارتاپ‌های خود پرداخته و به سوالات و چالش‌های داوران پاسخ دادند. پس از بررسی آرای داوران به استارتاپ‌ها، استارتاپ «پوشاپ» با ایده اپلیکیشن دوخت پوشاک مقام اول، استارتاپ «فناورناپ» در زمینه محتواسازی برای کودکان مقام دوم و استارتاپ «فارکس اپ» با ایده طراحی ربات مبادلات ارزی مقام سوم این رویداد را کسب نمودند و جوایزی از طرف شرکت کارن‌کراد دریافت نمودند. این جوایز در انتهای برنامه در حضور معاونت اقتصادی استانداری بوشهر، مدیریت اداره كل ارتباطات و فناوری اطلاعات، مدیركل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان بوشهر، معاونت شرکت سرمایه‌گذاری امید، مشاور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، ریاست پارک علم و فناوری استان بوشهر و ریاست مركز رشد استان بوشهر به استارتاپ‌های برتر اهدا گردید.

همچنین در ادامه این رویداد نماینده‌ای از انتشارات آریاناقلم به عنوان حامی مادی و معنوی برنامه به معرفی گروهی از كتاب های آریانا قلم پرداختند و كدهای تخفیف انتشارات آریاناقلم را به عنوان هدیه در اختیار حاضرین در رویداد قرار دادند. همچنین در طی برنامه پنلی با موضوع الزامات شکل‌گیری اکوسیستم سرمایه‌گذاری در استان بوشهر با حضور سرمایه‌گذاران خبره حوزه استارتاپی برگزار گردید. در این موضوعات مهمی از تشکیل جامعه سرمایه‌گذاری استان بوشهر تا پتانسیل های محلی استان و جذابیت آن برای سرمایه گذاران مطرح گردید.

در حوزه سرمایه‌گذاری این رویداد جلساتی فی مابین شرکت کارن کراد و سرمایه‌گذاران آشنا با زیست‌بوم استارتاپی و همچنین سرمایه گذاران سنتی تشکیل شد. این جلسات با هدف تشکیل جامعه سرمایه‌گذاری استان بوشهر برگزار گردید که مورد استقبال سرمایه‌گذاران نیز قرار گرفت. همچنین جلساتی میان کارن‌کراد و اتاق بازرگانی استان بوشهر نیز در راستای این هدف تشکیل شد و قرار به شروع همکاری موثر میان دو مجموعه شد. همچنین جناب آقای عمیدی مدیرعامل کارن‌کراد بازدیدی از پتانسیل‌های میراث فرهنگی و گردشگری استان بوشهر و سازمان بنادر و دریانوردی استان بوشهر داشتند.

در راستای برگزاری این رویداد کارن‌کراد از همراهی و حمایت جناب اقای بنابی مشاور محترم وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، جناب آقای مهرمنش مدیرکل محترم ارزش افزوده همراه اول، جناب آقای بهروان مدیر محترم توسعه و کسب و کار شتابدهنده دیموند، جناب آقای جلیلی مدیر محترم سرمایه‌گذاری صندوق پژوهش و فناوری کریمه و جناب آقای اکباتانی مدیر محترم  توسعه کسب و کار گروه سرمایه‌گذاری شناسا برخوردار بود.

این رویداد به عنوان شروع فعالیت های شرکت کارن‌کراد در استان بوشهر می باشد و امید است جهت تعالی و موفقت زیست بوم کارآفرینی و استارتاپی این رویداد ها به صورت مستمر ادامه پیدا کند.

در روز نخست چهارمین نمایشگاه تراکنش ایران که با سخنرانی 27 نفر از شخصیت‌ها و فعالان سیاسی، اقتصادی و صنعت بانکداری و پرداخت کشور همراه بود، پنل تخصصی بررسی تاثیرات تامین مالی جمعی بر توسعه سرمایه‌گذاری با حضور علی عمیدی،عضو هیئت مدیره و مدیر عامل سامانه تامین مالی کارن‌کراد به عنوان دبیر اجرایی پنل و نیز شایان شلیله،کمیل شاعری و مهشاد سبحانی در حاشیه نخستین روز از نمایشگاه تراکنش ایران برگزار شد.

در این جلسه که با معرفی اعضای پنل آغاز شد، دبیر اجرایی با تاکید بر اینکه هدف این پنل بررسی تاثیرات کراندفاندینگ و موضوع تامین مالی جمعی بر اکوسیستم استارتاپها است، گفت: با توجه به اینکه این موضوع بحث جدید و در عین حال مهمی است، باید بررسی شود کراندفاندینگ و این پلتفرم‌ها چه کمکی به اکوسیستم و محیط کسب و کار فین‌تک‌ها می‌کنند.

عمیدی در ادامه اشاره کرد: کراندفاندینگ تجربه‌ای موفق در دنیاست و به طور بسیارخلاصه به فرآیند جذب سرمایه به طور جمعی و از سرمایه‌های خرد برای استارتاپ‌هایی که نیاز به سرمایه دارند اطلاق می‌شود.

در ادامه این نشست،کمیل شاعری به اهمیت و لزوم فرهنگ‌سازی در این حوزه اشاره کرده و افزود: باید فرهنگ و دانش عمومی را در این زمینه گسترش داد که یکی از این اقدامات میتواند دعوت از بزرگان و استارتاپ‌های موفق برای حضور در این عرصه است تا بتوان این بخش را معرفی و فرهنگ‌سازی نموده و برای سرمایه‌گذاران ایجاد اعتماد کرد.

همچنین خانم سبحانی در ادامه این بحث افزود: این بحث آموزش و فرهنگ‌سازی بحث مهمی است زیرا اگر فرآیند تامین مالی جمعی به درستی انجام نگیرد، معایب ان بیش از فوایدش خواهد بود.

همچنین در پایان با توضیحات شایان شلیله در خصوص مسائل حقوقی و بررسی چهارچوب‌ها و مشخصات ناظر فنی در موضوع تامین مالی و اظهار نظر سایر اعضای پنل در این خصوص، نشست پایان یافت.

معرفی مختصر از شرکتتان؟

هلدینگ سهم آشنا به عنوان مدیر صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه ایده نوتک آشنا (هم اکنون سبدگردان سهم آشنا مدیر این صندوق می‌باشد) با بیش از 20 سال سابقه در انواع خدمات مالی برآن شد که در مسیر توسعه شرکت‌های نوپا و دانش‌بنیان به عنوان یکی از مطرح‌ترین بازیگران بخش مالی کشور در مدیریت انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری به این موضوع نیز ورود کرده و باتوجه به شبکه مالی گسترده‌ای که در اختیار دارد در جهت اعتلای کشور و کمک به توسعه شرکت‌های نوپا از توان خدماتی خود استفاده کرده و قدمی هرچند کوچک در این مسیر بردارد. شایان ذکر است که سهم آشنا مجموعه‌ای 100 درصد خصوصی است. 

حداکثر سقف سرمایه گذاری شرکتتان چقدر است؟

سقف سرمایه‌گذاری صندوق ایده نوتک آشنا در مجموع در حال حاضر 10 میلیارد تومان می‌باشد و برای هر پروژه بخصوص باتوجه به مصوبات کمیته سرمایه‌گذاری و هیات مدیره صندوق تصمیم گیری صورت خواهد گرفت.

آیا تمرکز شرکت شما برای سرمایه گذاری روی حوزه های خاصی است؟ اگر بله، چه حوزه‌هایی؟

صندوق سرمایه گذاری ایده‌نوتک آشنا بنا دارد تا در حوزه‌های فعالیت مشخص شده در امیدنامه (سه حوزه ICT، نانوتکنولوژی و بایوتکنولوژی) سرمایه گذاری کند.

از نظر شما به عنوان سرمایه گذار، مهمترین جنبه هایی که استارتاپ ها باید به آنها توجه داشته باشند چیست؟

تشکیل تیم کاری قوی و صرف توان کامل بر روی پروژه هدف، همراهی با سرمایه‌گذاران در جهت رسیدن به اهداف تعیین شده، تمرکز بر روی راه حل‌ها به جای مشکلات، آستانه صبر و تحمل بالا برای رسیدن به اهداف را می‌توان از مهمترین جنبه های کاری هر تیم استارتاپی دانست.

بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

بی ثباتی در حوزه اقتصاد کلان، بروکراسی پیچیده و طاقت فرسای سیستم بیمه ای و مالیاتی، عدم همزبانی در دو طرف سرمایه گذار و سرمایه پذیر، تضاد منافع در تدوین دستورالعمل ها را می‌توان بزرگترین مشکلات این حوزه دانست.

با توجه به سفر جناب آقای جهرمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به استان بوشهر و امضای تفاهم نامه  همکاری فی مابین مجموعه کارن‌کراد و اداره کل ارتباطات و فناوری اطلاعات استان بوشهر مبنی بر تعالی استارتاپ‌های استان بوشهر و شکل‌دهی شبکه سرمایه‌گذاری آن استان، برآن شدیم تا اولین دوره از مجموعه رویدادهای کارآفرینی در استان بوشهر را به عنوان Investment Summit در هفتم آذر ماه 97 برگزار نماییم.

در این رویداد استارتاپ‌ها، سرمایه‌گذاران و فعالان حوزه کسب و کار های نوپا شرکت خواهند نمود. استارتاپ‌ها با هدف شناخت سرمایه‌گذاران و جلب نظر آنها برای جذب سرمایه کسب و کار خود را توضیح می‌دهند. همچنین کارن‌کراد با دعوت از سرمایه‌گذارانی خبره در حوزه سرمایه‌گذاری خطر پذیر سعی در انتقال تجربه خبرگان سرمایه‌گذاری خطر پذیر به جامعه سرمایه‌گذاری استان بوشهر دارد. همچنین کارن‌کراد با دعوت از سرمایه‌گذاران سنتی بوشهر سعی در تعالی و ارتقا جامعه سرمایه‌گذاری در حوزه استارتاپی دارد.